Τον δικό τους σκληρό και ηρωικό αγώνα για να κρατήσουν το
εργοστάσιο ανοιχτό και την ελπίδα ζωντανή κάνουν οι εβδομήντα περίπου εργάτες
που έχουν καταλάβει τη Βιομηχανική Μεταλλευτική, θυγατρική της Φίλκεραμ
Τζόνσον, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.
του Δημήτρη Σταμούλη
Η διοίκηση της εταιρείας έχει αφήσει στο έλεος της τύχης του
το εργοστάσιο και τους εργάτες απλήρωτους από πέρσι τον Μάιο! «Βρισκόμαστε σε
πλήρη εξαθλίωση και απόγνωση», δήλωσε στο Πριν ο Ιωακείμ Αναγνώστου, πρόεδρος
του επιχειρησιακού σωματείου που εδώ και έναν χρόνο παλεύει για να ανοίξει το
εργοστάσιο, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και βέβαια, να πληρωθούν οι
εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους. «Πηγαίνουμε καθημερινά με βάρδιες και φυλάμε
το εργοστάσιο για να μην κλαπεί τίποτα. Από τον Σεπτέμβριο είμαστε σε επίσχεση
εργασίας. Κάνω δραματική έκκληση για κάθε ανθρωπιστική βοήθεια, τρόφιμα ή άλλη
υλική βοήθεια, γιατί μεγάλος αριθμός συναδέλφων αντιμετωπίζει βιοποριστικό
πρόβλημα», τόνισε ο πρόεδρος, υπογραμμίζοντας το μέγεθος του προβλήματος.
Η Βιομηχανική Μεταλλευτική ήταν μια μέχρι πρότινος κερδοφόρα
εταιρεία. Παρήγαγε δομικά και βελτιωτικά υλικά, απαραίτητα στην οικοδομική
δραστηριότητα. Οι εργαζόμενοι κατηγορούν τη διοίκηση ότι με τις επιλογές της
την οδήγησε σε απραγία και διάλυση. «Έχουμε να δουλέψουμε από τον Ιούλιο του
2011 και είμαστε πλέον όμηροι, απλήρωτοι και ταμπουρωμένοι στο κουφάρι του
εργοστασίου, υπερασπιζόμενοι τα μηχανήματα και τα προϊόντα που υπάρχουν! Από
την πλευρά της η διοίκηση της εταιρείας μας ξεκαθάρισε ότι δεν θα λειτουργήσουν
ξανά την επιχείρηση υποτίθεται λόγω έλλειψης κεφαλαίων», πρόσθεσε ο Ι.
Αναγνώστου.
Στην τελευταία συνάντηση που έγινε στην Επιθεώρηση Εργασίας
συμφωνήθηκε η διοίκηση της εταιρείας να δώσει όλα τα στοιχεία στο σωματείο,
ώστε αυτό να εκτιμήσει την κατάσταση και να προετοιμάσει πρόταση για την
επαναλειτουργία του εργοστασίου. Όμως τα πράγματα παρέμειναν στάσιμα με ευθύνη
της εργοδοσίας, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι.
Το επόμενο βήμα που είναι και το πιο δύσκολο αλλά και
ιδιαίτερα ενδιαφέρον και πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα, είναι να πάρουν τη
λειτουργία του εργοστασίου στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργάτες, όπως αποφάσισαν
σε γενική τους συνέλευση με ποσοστό 98%! «Η πρότασή μας στηρίζεται σε τρία
σημεία», σημείωσε ο πρόεδρος των εργαζομένων. Πρώτο, παραίτηση όλων των μελών
της διοίκησης και υπαλλήλων που συμμετείχαν στο ΔΣ της εταιρείας, χωρίς καμιά
απαίτηση από την επόμενη διοίκηση. Δεύτερο, οι μετοχές της εταιρείας που είναι
ιδιοκτησία της υπό πτώχευση πλέον Φίλκεραμ Τζόνσον (κατά 98%) να περάσουν στα
χέρια των εργαζομένων, κάτι που καταρχάς έχει γίνει αποδεκτό από τον σύνδικο
που έχει αναλάβει την εκκαθάριση της μητρικής. Αρκεί βέβαια στον σχεδιαζόμενο
πλειστηριασμό να μην βρεθεί αγοραστής. Τρίτο, να μεσολαβήσει ο ΟΑΕΔ ώστε οι
εργαζόμενοι να προεισπράξουν το ποσό που θα αντιστοιχούσε στο ταμείο ανεργίας
τους επί ένα χρόνο (περίπου 1,9 εκατ. ευρώ), δημιουργώντας έτσι ένα αρχικό
κεφάλαιο για την επαναλειτουργία της επιχείρησης.
Το σωματείο τονίζει ότι οι μετοχές θα μοιραστούν ισάριθμα σε
όσους εργαζόμενους επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα! Οι εργαζόμενοι θα
συμμετέχουν στον έλεγχο των πρακτέων της διοίκησης που θα αποτελείται από δυο
στελέχη που θα προσληφθούν για τον σκοπό αυτό και το σύνολο της διοίκησης του
σωματείου και να παρευρίσκεται κάθε εργαζόμενος χωρίς δικαίωμα ψήφου αλλά με
δικαίωμα λόγου. Τα μέλη της διοίκησης του σωματείου θα είναι άμεσα ανακλητά,
ώστε να διασφαλίζεται ο άμεσος και συνεχής έλεγχος από όλους τους εργαζόμενους.
Υπάρχει όμως προοπτική σε ένα τέτοιο εγχείρημα; Οι εργάτες
απαντούν ότι το εργοστάσιο μπορεί να έχει προοπτικές. Άλλωστε, επί 15 χρόνια
ήταν πρωτοπόρο στην παραγωγή υλικών συγκόλλησης πλακιδίων, ήταν ταχύτατα
αναπτυσσόμενο, αφού από το 2000 έως το 2006 αύξησε τον τζίρο του κατά 138% και
τα κέρδη κατά 118%, ενώ κέρδη είχε έως το 2009.
«Εμείς σαν σωματείο εργαζομένων συμπεραίνουμε ότι το
πρόβλημα εστιάζεται στα συμβόλαια πείνας που έχουν ετοιμάσει και προσυπογράψει
οι κρατούντες του κεφαλαίου της χώρας. Αυτό το επιτυγχάνουν κλείνοντας
«προβληματικές επιχειρήσεις» ή μετακινώντας την παραγωγή σε άλλες χώρες με λιγότερα
εργατικά δικαιώματα και αφήνοντας την εγχώρια παραγωγή στο έλεος και τις
ορέξεις του διεθνούς κεφαλαίου», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Ι. Αναγνώστου.
Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ζητούν κάθε είδους
πολιτική και συνδικαλιστική στήριξη στο δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο εγχείρημά τους.
Αν και η ελεγχόμενη από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό των
ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, ΟΒΕΣ, στάθηκε εξαρχής αδιάφορη και εν τέλει εχθρική σε μια τέτοια
προσπάθεια. Ο τοπικός συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων στηρίζει. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Θεσσαλονίκης στέκεται κι αυτή στο πλευρό των εργαζομένων και θεωρεί φωτεινό
παράδειγμα τον αγώνα τους και ειδικότερα την πρότασή τους να πάρουν το
εργοστάσιο στα χέρια τους.
