Τις πολιτικές και οργανωτικές προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή της Πανελλαδικής της Συνδιάσκεψης συζήτησε το Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα σε κλίμα υπευθυνότητας.
Με αίσθημα ευθύνης έγινε η συζήτηση πάνω στο μείζον θέμα της επόμενης πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το βράδυ της Τρίτης. Από τις τοποθετήσεις των οργανώσεων έγινε σαφής η δέσμευση όλων για την πραγματοποίηση της συνδιάσκεψης με πολιτικούς όρους και ύστερα από πλατιά συζήτηση στη βάση. Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων που πήραν το λόγο στο Συντονιστικό.
Ο Ηλίας Παπαχατζής, ανένταχτος από τους εκπαιδευτικούς της Ηλείας άνοιξε τη συζήτηση και σημείωσε ότι υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στη διαδικασία της Συνδιάσκεψης. Ζήτησε η καμπάνια εγγραφής μελών να προχωρήσει άμεσα και παράλληλα είπε πως «οι ανένταχτοι αισθανόμαστε κάπως άβολα, γιατί δεν είμαστε ακριβώς ισότιμοι».
Ο Τάσος Κατιντσάρος, από το ΝΑΡ, εκτίμησε ότι η χώρα περνά ιστορικές στιγμές. «Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υπογράμμισε, δεν είναι απλή ενότητα της Αριστεράς, αλλά ένα εγχείρημα που υπερβαίνει τις δυνάμεις που τη συγκροτούν και που τις αυξάνει γεωμετρικά». «Δεν υπάρχει ενδεχόμενο για διαγκωνισμούς στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ», υπογράμμισε. «Χρειαζόμαστε την πολιτική απόφαση και μετά το Πάσχα μπορούμε να έχουμε έτοιμο το κείμενο προς τη συνδιάσκεψη. Δεν πάμε μόνο για μια Συνδιάσκεψη, πάμε για μια τομή με έμπνευση», είπε χαρακτηριστικά.
Το λόγο πήρε μετά ο Σπύρος Δρίτσας από την ΑΡΑΝ που επισήμανε εισαγωγικά ότι η κρίση βαθαίνει και πως «η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τρώει τα ψωμιά της, κάτι που μπορεί να σημάνει σοβαρές εξελίξεις γύρω από τα κυρίαρχα διλήμματα». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είπε είναι το πλέον ανερχόμενο κομμάτι στην Αριστερά αλλά για να την εμπιστευτούν οι εργαζόμενοι χρειάζεται να συγκροτηθεί σε πραγματικό πόλο με πρόγραμμα και διαδικασίες. «Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι παρούσα σε όλους τους αγώνες», είπε, «αλλά το πρόβλημα έγκειται στη βαθύτερη πολιτική της ενοποίηση». Στο πλαίσιο αυτό πρότεινε «επανεκκίνηση και συνδιάσκεψη τομής». Υπογράμμισε τέλος την πεποίθησή του ότι η Συνδιάσκεψη πρέπει να πραγματοποιηθεί πριν το καλοκαίρι.
Έπειτα τοποθετήθηκε ο Γιάννης Σηφακάκης, εκπροσωπώντας το ΣΕΚ, που σημείωσε ότι σε «γενικό επίπεδο διατυπώσεων και εκτιμήσεων έχουμε κοινή αφετηρία, πάνω στα μεγάλα ζητήματα της συγκυρίας». Μίλησε για τις καταλήψεις εργασιακών χώρων, για τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις στις γειτονιές και σημείωσε ότι «ο κόσμος αντιδρά και εμείς πρέπει να σπρώξουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπει μέσα σε όλα αυτά. Χωρίς αυτό η συζήτηση για την πολιτική συγκρότηση θα είναι ελλειματική», υπογράμμισε και συμπλήρωσε: «Είναι πολιτικά σημαντικό ο προσανατολισμός να μην είναι εσωστρεφείς διαδικασίες, αλλά εξωστρεφείς». Επίσης, εκτίμησε ότι ο χρόνος δεν επαρκεί ώστε να είναι οι θέσεις έτοιμες μέχρι το Πάσχα. Ως προς τη δημοκρατική λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Γ. Σηφακάκης υπογράμμισε ότι η απόφαση για εγγραφή μελών δεν έχει προχωρήσει όσο θα έπρεπε. Επίσης, τόνισε ότι «η αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει να αντιμετωπίσει και τις αυτονομίστικες απόψεις».
Ο Παναγιώτης Σηφογιωργάκης, από την ΟΚΔΕ - Σπάρτακος είπε ότι «οι δυσκολίες βασίζονται σε μια πραγματικότητα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όμως πρέπει να πάμε μπροστά». Υπογράμμισε ότι «υπάρχουν πολλοί ανένταχτοι που δεν θα έρθουν μαζί μας παρά μόνο αν συμμετέχουν ισότιμα» ενώ επισήμανε ότι πρέπει να υπολογίσουμε και το ζήτημα της αξιοπιστίας απέναντι στον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. «Οι αναβολές αδυνατίζουν τη δυναμική μας» κατέληξε, ζητώντας «όσο το δυνατό συντομότερα Συνδιάσκεψη, στα τέλη Ιουνίου». Επίσης, κατέθεσε πρόταση για να δημιουργηθεί ένας δημόσιος χώρος συζήτησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «ένα μπλογκ με δεοντολογία για δημόσιο διάλογο».
Εκ μέρους της Κομμουνιστικής Ανανέωσης πήρε το λόγο η Μαρία Ζευγώλη, που σημείωσε ότι το οργανωτικό είναι πολιτικό ζήτημα και πως «είναι αναγκαιότητα να γίνει η Συνδιάσκεψη όσο το δυνατό πιο γρήγορα». Συμπλήρωσε πάντως πως πρέπει να αποφασιστεί οπωσδήποτε η συγκρότηση επιτροπών κειμένου και οργανωτικής λειτουργίας. «Θέλουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να γίνει μέτωπο με πολλαπλάσια εμβέλεια από αυτή των οργανώσεων που τη συγκροτούν», είπε.
Ακολούθως μίλησε ο Δημήτρης Σαραφιανός, εκ μέρους της ΑΡΑΣ, ο οποίος εξέθεσε «τα τρία προβλήματα της συζήτησης»: Πρώτον, πρέπει να ενταθεί η πολιτική δουλειά, δεύτερον χρειάζεται να ενοποιηθούμε στις πολιτικές εκτιμήσεις. «Τα κείμενα πρέπει να συζητηθούν», υπογράμμισε, «αυτό σημαίνει προσυνδιασκεψιακή διαδικασία, όχι μόνο εκλογή προσώπων». Ο Δ. Σαραφιανός πρότεινε να τεθεί ένα διάστημα διμήνου για το διάλογο. «Μπορεί να πάμε για Σεπτέμβρη», είπε, αλλά «αν έχουμε κάνει τη δουλειά μας, δεν έχουμε πρόβλημα και για πιο νωρίς».
Έπειτα μίλησε ο Πέτρος Κωνσταντίνου, από το ΣΕΚ, ο οποίος έθεσε το ερώτημα αν η εκλογική επιτυχία θα σηματοδοτήσει επανάπαυση με μια οργανωτική ανασυγκρότηση ή προγραμματισμό των επόμενων βημάτων. «Υπάρχουν χιλιάδες ραντεβού που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι παρούσα. Θέλουμε ένα Σπόρτινγκ νέου επιπέδου», τόνισε χαρακτηριστικά. «Χωρίς ανυπομονησία να πάμε μπροστά».
Το λόγο πήρε στη συνέχεια ο Κώστας Μάρκου από το ΝΑΡ, ο οποίος έδωσε έμφαση στην ανάγκη «για ένα σοβαρό, τολμηρό βήμα άμεσα στην πολιτική γραμμή, στη στρατηγική φυσιογνωμία και τη δημοκρατική συγκρότηση» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σημείωσε τέσσερις λόγους για την άμεση σύγκλιση συνδιάσκεψης: Πρώτον, ότι «σε σχέση με την τελευταία διαδικασία, έχουν αλλάξει πολλά λόγω διεθμούς κρίσης και επίθεσης του κεφαλαίου με το Μνημόνιο, σηματοδοτώντας μια νέα ιστορική φάση». Δεύτερον, ότι τα σωστά βασικά σημεία της κατεύθυνσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζονται εμβάθυνση. Τρίτον, ότι «χρειαζόμαστε συντροφική απάντηση και κριτική στις απαντήσεις του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και μερίδων του αντιεξουσιαστικού χώρου». Και τέταρτον, ότι «για να νικήσουν οι τωρινοί αγώνες χρειάζεται μια πολιτική γραμμή». Επίσης, υπογράμμισε ότι η δημοκρατική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει επίπεδα και πως «πρέπει να προχωρήσουμε σε ένα ανώτερο». Είπε τέλος ότι η Συνδιάσκεψη θα είναι σε αυτή την κατεύθυνση ένα τολμηρό βήμα και την τοποθέτησε χρονικά στο τέλος Ιουνίου.
Ακολούθως μίλησε ο Χρίστος Μπίστης, από το ΕΚΚΕ, που υπογράμμισε ότι όλοι συμφωνούν στη θετική αποτίμηση της μέχρι σήμερα πορείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρόλ’ αυτά, είπε πως «αισθανόμαστε την ανάγκη να γίνουμε αντίστοιχοι με τις απαιτήσεις των καιρών». Εντοπίζοντας την αδυναμία, είπε ότι δεν είναι «η απουσία από τους αγώνες αλλά το γεγονός ότι πρέπει να γίνουμε κορμός συγκροτημένος». Ασκώντας κριτική στο σημερινό οργανωτικό μοντέλο σχολίασε ότι «δεν έχουμε ακόμα λειτουργήσει ως σύνολο» και πρότεινε «να σπάσουμε το ξέκομμα των οργανώσεων από το σύνολο των μελών». Στο πνεύμα αυτό πρότεινε την άμεση σύγκλιση των επιτροπών, την κατάληξη των κειμένων μέσα στο Μάη και ακολούθως μια προσυνδιασκεψιακή περίοδο δύο μηνών.
Tέλος, στη συνεδρίαση της Παρασκευής ο Θανάσης Διαβολάκης τόνισε την ανάγκη να ξεκινήσουν άμεσα οι διαδικασίες της συνδιάσκεψης, επισημαίνοντας πως η ANTAPΣYA πρέπει να δείξει ότι είναι συνεπής προς τις εξαγγελίες της.
Η αντεργατική επίθεση και τα νέα καθήκοντα
Στη συνεδρίαση του Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προχθές Παρασκευή, συζητήθηκε ένα σχέδιο απόφασης για τις πρωτοβουλίες του εγχειρήματος σε συνδυασμό με την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.
Στο πλαίσιο αυτό, με βάση την κοινή εκτίμηση για τις πολιτικές εξελίξεις που οδηγούν «σε νέα ακόμη πιο βάρβαρα μέτρα που θα ανακοινωθούν με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα», ενώ «η χώρα εμπλέκεται ακόμη πιο βαθιά στα σχέδια των ιμπεριαλιστών για να ελέγξουν τις ενεργειακές ροές και να χειραγωγήσουν τις λαϊκές εξεγέρσεις», εκτιμάται ότι «μπαίνουν σοβαρά καθήκοντα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πάλη για την ανατροπή του Μνημονίου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της εναλλαγής με μια κυβέρνηση της ΝΔ, και κάθε επίδοξου διαχειριστή των αντιλαϊκών πολιτικών, με στόχο τη γενικότερη αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης».
«Θέλουμε –αναφέρεται– το επόμενο διάστημα να υπάρξει μια συνολική στράτευση του συνόλου του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα, στην πάλη για την ανατροπή του Μνημονίου και της κυβέρνησης, στην προσπάθεια για μια Αριστερά της ρήξης της Ανατροπής». Και προτείνεται μια σειρά μέτρων για την παρέμβαση στα πολιτικά και μαζικά μέτωπα της συγκυρίας.
Σε αυτό το πλαίσιο συζητούνται μια σειρά από εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες (για την πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά της Λιβύης, για το εργατικό κίνημα και μια ενωτική πρωτοβουλία ενάντια στη νέα επίθεση, το Μνημόνιο και τις περικοπές, για το αγροτικό κίνημα, για την πάλη στους Δήμους, για το μεταναστευτικό, για «ζήτημα της δημοκρατίας»).
Στο κείμενο συζήτησης που κατατέθηκε τονίζεται η «ανάγκη για τολμηρά βήματα στην κατεύθυνση μιας ανώτερης πολιτικής, στρατηγικής και δημοκρατικής συγκρότησης της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
«Ξεκινάμε –τονίζεται– αποφασιστικά την πορεία προς την πρώτη Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως το έχουμε αποφασίσει και στις προηγούμενες πανελλαδικές συνελεύσεις».
Προτείνεται «μια Συνδιάσκεψη όπου θα κυριαρχήσει ο ενωτικός αγωνιστικός πολιτισμός, η κοινή αναζήτηση πολιτικών και στρατηγικών απαντήσεων, η συντροφική προσπάθεια σύνθεσης των απόψεων, μέσα από έναν πλατύ και χρονικά επαρκή και καθορισμένο εσωτερικό και εξωστρεφή διάλογο, μέσα από μια διαδικασία που θα αρνείται και θα υπερβαίνει τις τάσεις οργανωτικών μεθοδεύσεων που κρατούν καθηλωμένα μεγάλα κομμάτια της Αριστεράς», «με ομόφωνα αποφασισμένη εκλογή και με εκπροσώπους όλων των οργανώσεων τάσεων, που θα πρέπει να εκλέξει Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Έτσι, «άμεσα συγκροτούμε στο Συντονιστικό δύο επιτροπές, που εργάζονται εντατικά και γόνιμα για τη σύνταξη μέχρι τέλος Μαϊου δυο κειμένων, αφενός για τη σύνταξη του εισηγητικού πολιτικού ντοκουμέντου προς τη Συνδιάσκεψη και αφετέρου για τα ζητήματα οργανωτικής συγκρότησης και ταυτόχρονα της παρακολούθησης της πορείας εγγραφής μελών και της εκλογής αντιπροσώπων για τη Συνδιάσκεψη». Το όλο ζήτημα θα καταληχθεί τελικά, σε αμέσως επόμενη συνεδρίαση, σε συνδυασμό με το χρονικό προσανατολισμό της Συνδιάσκεψης.
