Για ποιους λόγους, άραγε, κάποιος που δεν ανήκει στην οικονομική ελίτ θα προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι ...ευτύχημα; Αυτός ο μυστήριος τύπος θα μπορούσε να είναι ιδρυτής του «Pagalos Fan Club». Θα μπορούσε επίσης να είναι μισθωτός που προτιμά να τσαλαβουτά σε ηλίθιες αυταπάτες, παρά να αντικρίζει την –οφθαλμοφανή, πλέον– πραγματικότητα. Όποιος κι αν είναι όμως αυτός ο άγνωστος «Χ», εάν θέλει οπωσδήποτε να παραδώσει το νου ή το υποσυνείδητό του σε μια παρέλαση έμμεσων ή άμεσων εξωραϊσμών του ΔΝΤ και της «τρόικα», δεν έχει παρά να κάνει κάτι απλό: Nα παρακολουθεί σχόλια του εγχώριου αθλητικού Τύπου αλλά και παραγόντων των ΠΑΕ, όταν αναφέρονται στα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ
Ανέρχεται πάλι στο επίκεντρο της αθλητικής επικαιρότητας το οικονομικό «μπάχαλο» των ΠΑΕ, με αφορμή το ερώτημα «ποιες ομάδες δικαιούνται την περίφημη “αδειοδότηση”»; Ε, ελαφρά τη καρδία κάμποσοι νοματαίοι γράφουν ή λένε στα ερτζιανά κάτι ...χαριτωμένα, όπως «ΔΝΤ που τους χρειάζεται», «γιατί να μην υπάρχει μια τρόικα για το ποδόσφαιρο;», κ.λπ. Προδιαγράφονται ζοφερά τα οικονομικά στον Παναθηναϊκό, επειδή οι μεγαλομέτοχοι τσακώνονται μεταξύ τους; Ε, δηλώνει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης με στόμφο: «Δυστυχώς δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό ΔΝΤ για να προσφύγουμε». Ναι, «δυστυχώς» - «ευτυχώς» τουλάχιστον που υπάρχει το... γνωστό ΔΝΤ και σωθήκαμε ως κοινωνία! Λοιπόν, σε ότι αφορά τα ΜΜΕ: Aς τελειώνει κάποια στιγμή αυτή η ανόητη κι επιπόλαιη (στις ελαφρύτερες των περιπτώσεων) «μόδα».
Για να καταδειχτεί το μέγεθος της ανοησίας, αρκεί ένα παράδειγμα: Oι όροι τους οποίους έχει θεσπίσει προσφάτως η ΟΥΕΦΑ για την «αδειοδότηση» των ομάδων απαγορεύουν μεταξύ άλλων τα χρέη των ποδοσφαιρικών επιχειρήσεων, όχι μόνο προς το Δημόσιο, αλλά και προς υπαλλήλους πάσης φύσεως – από τους αθλητές μέχρι τους φροντιστές και τις καθαρίστριες. Μπορείτε, εσείς, τώρα να φανταστείτε ένα ...αθλητικό παράρτημα του ΔΝΤ να καιροφυλακτεί, μήπως οι ΠΑΕ καθυστερήσουν την καταβολή δεδουλευμένων σε εργαζόμενους, μήπως παραβιάσουν τη νομοθεσία για να «ρίξουν» υπαλλήλους τους; Μπορείτε εν ολίγοις να φανταστείτε ένα μικρό «ΔΝΤ» που θα μάχεται στη «ζώνη ευθύνης» του όλα όσα πριμοδοτεί σε γενική κλίμακα το πραγματικό ΔΝΤ; Αλήθεια, σε ποια παράνοια θα μας οδηγήσει αυτή η κωμικοτραγική μηχανιστική μεταφορά; Ότι σε όλες τις περιπτώσεις δεν χάνει η Βενετιά βελόνι; Ότι το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων συνιστά «εξορθολογισμό», όπως ακριβώς και η υποχρέωση μιας ΠΑΕ να κάνει ...φθηνότερες μεταγραφές; Ότι η πτώση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων ανθρώπων είναι «αναπόφευκτη» ή και «ευκταία», όπως ακριβώς και η πτώση του «μπάτζετ» των ΠΑΕ; Όσο για το θράσος μεγαλομετόχων και μεγαλοπαραγόντων που θα... εύχονταν να υπάρχει ένα «ποδοσφαιρικό ΔΝΤ», τι να πει κανείς... Επί δεκαετίες οι αθλητικές επιχειρήσεις αντιπροσώπευαν με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο το μοντέλο της παρασιτικής, κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Οι οφειλές των ΠΑΕ και ΚΑΕ προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, οι οποίες σωρεύτηκαν από το 1998 μέχρι τις αρχές του Μαρτίου 2010, έφθασαν τα 222 εκατομμύρια ευρώ –- χωρίς να υπολογίζονται τα χρέη που παραγράφηκαν, ούτε τα άφθονα κρατικά δώρα (σε χρήμα και γη...) για το real estate των γηπέδων. Κι έπειτα σου πετάνε ένα «δυστυχώς, δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό ΔΝΤ». Τέτοιο θράσος, πράγματι, «δεν υπάρχει»...
