H εξέγερση του συριακού λαού κατά του Μπασάρ αλ Άσαντ εισήλθε στον έκτο μήνα της και ήδη οι νεκροί ξεπερνούν τους 2.000, σύμφωνα με τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά ο σφαγέας πρόεδρος της Συρίας δεν φαίνεται και να …πολυιδρώνει. Στα μέσα της εβδομάδας ανακοίνωσε βέβαια «το τέλος των στρατιωτικών επιχειρήσεων και των μαζικών συλλήψεων» εναντίον των αντικαθεστωτικών, μετά την ολομέτωπη κλιμάκωση των επιθέσεων από την έναρξη του ιερού μήνα του Ραμαζανιού, τον Αύγουστο. Ουδείς αμφιβάλλει βέβαια ότι ο Άσαντ θα διστάσει να πνίξει και πάλι στο αίμα κάθε λαϊκή εξέγερση.
του Μιχάλη Ψύλλου
Η μαρτυρική πόλη Χάμα έχει μετατραπεί σε ερείπια από τους βομβαρδισμούς του συριακού στρατού, ενώ στην Λατάκεια, μετά από τετραήμερη επίθεση των συριακών τεθωρακισμένων, συνελήφθησαν χιλιάδες.
Θα περίμενε κανείς ότι τα τραγικά αυτά γεγονότα θα οδηγούσαν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους υπόλοιπους ισχυρούς της Δύσης να κλιμακώσουν τις αντιδράσεις τους κατά του Άσαντ, απειλώντας με στρατιωτική επέμβαση, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Λιβύης. Ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρομοίασε άλλωστε ξεκάθαρα την κατάσταση στη Συρία με εκείνη που οδήγησε στην ΝATOική επέμβαση κατά του Καντάφι.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ζήτησε απλώς από το Συμβούλιο Ασφαλείας να παραπέμψει το θέμα της καταστολής της εξέγερσης στη Συρία στο… Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Ο γ.γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, απηύθυνε «επείγουσα έκκληση» στον Άσαντ να προωθήσει μια «αξιόπιστη και ειρηνική διαδικασία μεταρρυθμίσεων» ενώ ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα ψέλλισε κατά του Άσαντ ότι «η Συρία θα ήταν καλύτερα χωρίς αυτόν» και μόλις την Πέμπτη ΗΠΑ και ΕΕ ζήτησαν ευθέως την απομάκρυνσή του.
«O Άσαντ δεν έχει πολλά να φοβηθεί από τη Δύση», έγραψε χαρακτηριστικά το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ. Οι Αμερικανοί μπορεί φυσικά να επιθυμούν διακαώς και για πολλούς λόγους την αποδυνάμωση του συριακού καθεστώτος αλλά όχι και την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο σύρος πρόεδρος είναι από τα πιο δεξιά στοιχεία του κόμματος Μπάαθ και αν ανατραπεί αυτός, το καθεστώς θα γίνει πολύ σκληρότερο και πιο αντιαμερικανικό. Άλλωστε, υπό τον Άσαντ η Συρία όχι μόνο δεν τηρεί αντι-αμερικανική στάση, αλλά συνεργάστηκε τα τελευταία χρόνια με τη CIA για τη μεταφορά σε συριακές φυλακές ατόμων που οι αμερικανοί απήγαγαν από αραβικές χώρες, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν ή κράτη της Κεντρικής Ασίας. Οι συριακές αρχές χωρίς δισταγμό βασάνιζαν τους «υπόπτους» για να τους αποσπάσουν ομολογίες και σε πολλές περιπτώσεις τους δολοφονούσαν, όπως καταγγέλλουν ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Η Δύση γνωρίζει ότι το μπααθικό καθεστώς είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί με εσωτερική εξέγερση και δεν είναι σε καμιά περίπτωση διατεθειμένη να δρομολογήσει μια νέα πολεμική τυχοδιωκτική επίθεση εναντίον της Συρίας, όπως στο Ιράκ ή τη Λιβύη. Ένας πόλεμος του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας θα προκαλούσε γενική στρατιωτική ανάφλεξη σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και μάλιστα σε μια περίοδο που η «Αραβική Άνοιξη» έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου.
Προς το παρόν η Δύση θέλει τον Άσαντ αποδυναμωμένο στην εξουσία, ώστε να διαταραχθεί η συμμαχία Δαμασκού-Τεχεράνης και να μειωθεί η συριακή βοήθεια προς τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ και την παλαιστινιακή Χαμάς.
Σίγουρα οι Αμερικανοί αναζητούν εναλλακτική λύση με ένα δικό τους «αχυράνθρωπο» στη Δαμασκό. Έκθεση του αμερικανικού Ινστιτούτου Χάτσον, που συμβουλεύει το Πεντάγωνο, αναφέρει ότι η κυβέρνηση Ομπάμα έχει επιλέξει να συνεργαστεί με την Τουρκία και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα για τη μετά-Άσαντ εποχή και όχι με τη σημερινή κοσμική, δημοκρατική αντιπολίτευση, την οποία δεν βλέπει ως εναλλακτική λύση. Η έκθεση έχει μάλιστα τον χαρακτηριστικό τίτλο που τα λέει όλα: «Οι ΗΠΑ προδίδουν την αντιπολίτευση στη Συρία»!
