Αφετηρία η πορεία της Πέμπτης που διοργανώθηκε από πρωτοβουλίες ανέργων και σωματεία
της Νατάσας Κεφαλληνού
Πάνω από 1.200 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για πορεία και αγωνιστική κοινή δράση ενάντια στην ανεργία, το απόγευμα της Πέμπτης 15 Δεκέμβρη. Διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους με την πολιτική που στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εργαζομένους, πορεύτηκαν από το Σύνταγμα ως το υπουργείο Εργασίας. «Ταμείο ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις για όλους τους ανέργους – Δουλειά για όλους – Να φύγουν κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ» έγραφε το προπορευόμενο πανό, που υπέγραφαν συλλογικότητες ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων. Πρόκειται για την πρώτη πορεία ενάντια στην ανεργία στην Ελλάδα της κρίσης και του Μνημονίου. Κι η κυβέρνηση φυσικά την υποδέχτηκε δεόντως: Με κλούβες στα λουλουδάδικα και διαρκή αστυνομική επιτήρηση με διμοιρίες στην κεφαλή και στο τέλος της πορείας…
Η πρωτοβουλία για κοινή δράση στο δρόμο είναι εξαιρετικά κρίσιμη κυρίως στην παρούσα συγκυρία που η ανεργία ...χτυπά κόκκινο: Με τους επίσημα καταγεγραμμένους ανέργους να ξεπερνούν τους 870.000 (ποσοστό 17,7% για το τρίτο τρίμηνο του 2011), τις απολύσεις να αποτελούν εφιαλτική ρουτίνα στους χώρους δουλειάς και τις επισφαλείς σχέσεις εργασίας να γενικεύονται, στέλνοντας στην «εφεδρεία» τα όποια εργασιακά δικαιώματα είχαν κατακτηθεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Η πορεία απαρτιζόταν από πολλές συλλογικότητες για ανέργους που έχουν στηθεί τον τελευταίο καιρό είτε στα σωματεία ή στις γειτονιές. Το αρχικό κάλεσμα υπέγραφαν η Πρωτοβουλία Ανέργων Περιστερίου, το Σωματείο Βάσης Ανέργων, η Συνέλευση Ανέργων Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, η Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης και το Δίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων Ανέργων, ενώ συμμετείχαν με πανό η Ανοιχτή Συνέλευση Περιστερίου, ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, η αναρχοσυνδικαλιστική πρωτοβουλία Ροσινάντε κ.ά. Εντυπωσιακή ήταν και η ηλικιακή σύνθεση της πορείας, καθώς μπορεί τον τόνο να τον έδινε η γενιά των 500 ευρώ, η γενιά της ευελιξίας στη δουλειά και τη ζωή, ωστόσο το «παρών» έδωσαν και οι πενηντάρηδες που βρέθηκαν ξαφνικά στην ανεργία μετά από απολύσεις ή λουκέτα στις επιχειρήσεις που δούλευαν. Από τις συγκινητικές στιγμές της πορείας τα απανωτά συνθήματα για τον αγώνα των χαλυβουργών, που αναδεικνύουν την εργατική αλληλεγγύη σε θεμελιώδες ζητούμενο.
Κατά τη διάρκεια της πορείας ακούμε συχνά πυκνά τον απόηχο από το σύνθημα «οι άνεργοι δεν είναι μια στατιστική…», ενώ η Μαρίνα Γαβριηλίδου μου μιλά για τη δική της «εμπειρία» στην ανεργία εδώ και ένα χρόνο. Στα 26 της χρόνια, απόφοιτος Βιολογικού δεν έχει δουλέψει ως τώρα στο αντικείμενο σπουδών της: «Στην Ελλάδα η μόνη “ευκαιρία” που έχεις για να δουλέψεις ως βιολόγος είναι να γίνεις πλασιέ φαρμάκων ή πατεντών. Μάλιστα τον τελευταίο χρόνο όλο και περισσότερες εταιρείες ζητούν αποφοίτους του τμήματος για να κάνουν “πρακτική”, φυσικά απλήρωτοι» λέει. Η ίδια προτίμησε να μη δουλέψει ...αφιλοκερδώς και απασχολούνταν σε τηλεφωνικό κέντρο. Τον τελευταίο χρόνο όμως είναι άνεργη: «Πλέον είναι δύσκολο να βρεθεί ακόμη και μια τέτοια, παρτ τάιμ απασχόληση» αναφέρει. Πάνω κάτω την ίδια εικόνα μας μεταφέρει και ο Νίκος Μπαλαδάκης, άνεργος μηχανικός. «Μετά το “πάγωμα” των μεγάλων έργων και της οικοδομής, ο κλάδος πλήττεται από τεράστια ανεργία. Μέσα σε αυτό το κλίμα πολλοί εργαζόμενοι εξαναγκάζονται να δουλεύουν δωρεάν, ενώ οι απολύσεις είναι καθημερινό φαινόμενο. Για παράδειγμα, στον Άκτορα έχουν γίνει τουλάχιστον 100 απολύσεις τμηματικά, εκβιάζοντας μάλιστα τους απολυμένους να μην τις κοινοποιήσουν».
Με πενιχρά επιδόματα ανεργίας τα οποία παίρνει ένα πολύ μικρό ποσοστό ανέργων, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με την αγωνία αν θα βρεθεί καινούργια δουλειά και τους μήνες να κυλούν χωρίς να προκύπτει τίποτα, είναι πολύ εύκολο ο κόσμος που πετάχτηκε βίαια έξω από την αγορά εργασίας να υποκύψει στη μιζέρια, την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, ακόμη και σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό για μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας. Ωστόσο υπάρχει κι άλλος δρόμος: Αυτός του αγώνα, της αυτοοργάνωσης, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης. «Οι άνεργοι αποκτούν φωνή, διεκδικούν, αγωνίζονται» διαλαλεί το πανό της Εργατικής Λέσχης Ν. Σμύρνης. «Συμμετέχουμε σε αυτή την πορεία γιατί και στη γειτονιά μας διαπιστώνουμε ότι οι στρατιές των ανέργων πληθαίνουν και αποτελούνται πλέον από όλες τις ηλικίες. Εναντιωνόμαστε ξεκάθαρα στην επισφαλή εργασία και στο κλίμα αβεβαιότητας, μέσα στο οποίο ξυπνάς και δεν ξέρεις αν θα έχεις δουλειά», υποστηρίζει ο Γιάννης Φραγκούλης.
«Επιδιώκουμε να αναδείξουμε το ζήτημα της ανεργίας από τη σκοπιά των ανέργων» επισημαίνει ο Νίκος Μπαλαδάκης, που συμμετέχει στη συνέλευση ανέργων. «Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει μια σειρά από συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία που δραστηριοποιούνταν γύρω από την ανεργία για να κουβεντιάσουμε και να συγκροτήσουμε έναν πιο μόνιμο συντονισμό ανέργων, που θα αγωνίζεται αυτοτελώς αλλά και στο πλάι του εργατικού κινήματος». Όσο για τις διεκδικήσεις: «Απαιτούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Ταμείο ανεργίας χωρίς καμία προϋπόθεση, δωρεάν περίθαλψη και μεταφορές για όλους τους ανέργους» αναφέρει ο Νίκος.
Το επόμενο ραντεβού είναι την Τρίτη 20 Δεκέμβρη, στις 7 μ.μ. στο Πολυτεχνείο (Γκίνη) για αποτίμηση της μέχρι τώρα δράσης και περαιτέρω σχεδιασμό.
