Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Οι ευρω-κράτες γυρνούν στον τόπο του εγκλήματος


Ο δολοφόνος γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος. Έτσι και η τρόικα και οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών πολυεθνικών γυρίζουν ξανά και ξανά στην «αναγκαιότητα» να πέσουν κι άλλο οι μισθοί στην Ελλάδα! Κι αυτό παρά τις δραματικές περικοπές που έχουν γίνει τα τελευταία δύο χρόνια και φτάνει σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και το 50% ή και περισσότερο. 



Εξάλλου και στο Μνημόνιο 2, που έχουν υπογράψει φαρδιά πλατιά οι γελωτοποιοί της επαναδιαπραγμάτευσης Σαμαράς και Βενιζέλος, προβλέπεται παραπέρα μείωση των εργατικών αμοιβών. Τον στόχο του κεφαλαίου έθεσε με σαφήνεια, μιλώντας στον Σκάι, ο Γ. Άσμουσεν, μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), λέγοντας ότι «νομίζω ότι η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας αποτελεί “κλειδί” για τη στρατηγική εντός του ευρώ και δεν τίθεται υπό συζήτηση η μη εφαρμογή της». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γ. Άσμουσεν συνέδεσε ακριβώς τη «μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας» (εκεί όπου πουλιέται και αγοράζεται η ανθρώπινη εργατική δύναμη) με τη στρατηγική εντός του ευρώ, για να μην ξεχνιόμαστε. Μάλιστα, για να δείξει πού οδηγεί η «στρατηγική εντός του ευρώ» τόνισε πως «είναι δύσκολο να πείσεις χώρες με μέσους μισθούς 1.000 ευρώ, όπως η Εσθονία και η Σλοβακία, να δανείσουν μία χώρα που ο μέσος μισθός στο Δημόσιο είναι 3.000 περίπου»…

Από κοντά, ο επίσης γερμανικής καταγωγής Ράιχενμπαχ, ο οποίος τόνισε ότι η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα βελτιώνεται, αλλά ότι αυτό πρέπει να συνεχιστεί «για να γίνουν οι όροι ανταγωνιστικότητας ακόμη καλύτεροι τα προσεχή χρόνια», συνδέοντάς τους ευθέως με το λεγόμενο εργασιακό κόστος. Οι εκπρόσωποι της ΕΕ, του ντόπιου κεφαλαίου και της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ τάζουν προοπτικές ανάπτυξης, επενδύσεων, εξαγωγών και άλλα ωραία για την καταπολέμηση της ύφεσης. Όλα αυτά όμως θα βασιστούν πάνω στην απογείωση της εκμετάλλευσης και σε μισθούς κυριολεκτικά πείνας. Αυτός είναι ο δρόμος του κεφαλαίου για να ξεπεράσει την κρίση του σε βάρος των εργαζομένων. Κι αυτός είναι δρόμος πανευρωπαϊκός και παγκόσμιος. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί μπορούν να τον φράξουν και να χαράξουν έναν άλλο δρόμο.