Φορτωμένο τοπίο, γεμάτο ενέργεια, ένταση και
περίεργες απειλές. Όσο πλησιάζει η Κυριακή υποχωρεί η οργή κι αρχίζει ο σπαρμένος
φόβος να βλασταίνει. Παράξενο μείγμα σε μια ανεπανάληπτη πραγματικότητα που
κανείς δεν ξέρει πώς θα πορευτεί και πώς θ’ αλλάξει. Έχει όμως σημασία, καθώς
ακούγεται η βουή των επερχομένων γεγονότων, να μη χάσει η Αριστερά την
ικανότητά της να σκέφτεται, μην απαλλοτριώσει για χάρη της στιγμής το μέλλον,
μην εγκαταλείψει για χάρη μιας ψήφου τη σοβαρότητά της. Μπορείς να γυρίσεις στο
αλήστου μνήμης «τι Πλαστήρας τι Παπάγος», μπορεί να καταγγείλεις τον ΣΥΡΙΖΑ πως
κάνει διαρκείς παλινδρομήσεις, πως δεν είναι αρκούντως αριστερός, πως ορκίζεται
στην ευρωζώνη και πως το πρόγραμμά του είναι τόσο λίγο επαναστατικό ώστε το
περισσότερο που υπόσχεται είναι η επαναφορά των προ μνημονίων κατακτήσεων.
του Θανάση Σκαμνάκη
Μπορείς να τα πεις αυτά, και μετά να καμαρώνεις την ωραία μοναξιά σου – είτε
είσαι στο μπαλκόνι του ΚΚΕ είτε σε άλλο. Από την άλλη, μπορείς να πεις πως όλοι
επιτίθενται στο ΣΥΡΙΖΑ, αστικά και υπεραστικά, εθνικά και υπερεθνικά, κοσμικά
και διαπλανητικά δίκτυα, Γερμανοί, Γάλλοι, Αμερικάνοι, οι δοσίλογοι, οι
γερμανοτσολιάδες, οι κοτζαμπάσηδες, τα ερπετά και τα κτήνη, και συνεπώς μόνη
σωστή απάντησή σ’ αυτούς είναι να τον υπερψηφίσουμε, ως πράξη συνέπειας και
αριστεροσύνης, καθώς για μια φορά, επί τέλους, το εφικτό μπορεί να συνδεθεί με
την αριστερή ουτοπία. Μπορείς να τα πεις κι αυτά, και μετά να καμαρώνεις για το
ότι δεν θα νοιώσεις μόνος αυτή τη φορά, άσχετα αν θα έχεις εγκαταλείψει τη
δυσκολία του μεγάλου αγώνα σου.
Παραμονές εκλογών δύσκολα κατανοούνται οι λεπτές
γραμμές και οι διαφορές. Όσο πλησιάζει η ημέρα της κάλπης, τόσο αδυνατίζουν τα
επιχειρήματα, οι αναλύσεις και οι στρατηγικοί σχεδιασμοί, και κυριαρχούν
διπολικοί συλλογισμοί, ή με την πρόοδο ή με την αντίδραση, ή με το σωστό ή με
το λάθος, ή με μας ή με τους άλλους, είσαι υπέρ ή κατά. Αλλά επιλέγοντας τους
όγκους, κινδυνεύεις να βρεθείς καταπλακωμένος από τις δικές σου λέξεις και
ωμότητες. Και η πραγματικότητα θα είναι παρούσα, πιο δύσκολη και πιο απαιτητική
την επόμενη μέρα, και θα διεκδικεί την απολεσθείσα νηφαλιότητα, ενότητα και
αγωνιστικότητα, τους στρατηγικούς σχεδιασμούς και τις λεπτές αποχρώσεις, την
ανυποταξία και τις αντάρτικες σημαίες, τους «μη φοβηθέντες».
Δώστε την ευκαιρία στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν παίρνουμε πόζα
ευεργέτη, δυναμικού υπερασπιστή της αλήθειας, των ονείρων και των αδυνάτων. Δεν
διεκδικούμε ένα μερίδιο από τα διαμελισμένα ενδύματα. Απαιτούμε μια θέση στην
επόμενη δύσκολη μέρα και στο μέλλον.
