«Άλμα» προς τη λαϊκή εξουσία
Το διμέτωπο αγώνα ενάντια στο «νέο δικομματισμό» των ΝΔ και
ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει το ΚΚΕ σε μια προεκλογική παρέμβαση που γίνεται όλο και
περισσότερο αυτοαναφορική. Μια στρατηγική της απομόνωσης και της μοναχικής
πορείας προς τη λαϊκή εξουσία διαγράφεται εκ νέου, χωρίς να δίνονται άμεσες
απαντήσεις πάλης για τα λαϊκά και εργατικά στρώματα.
του Γ. Λαουτάρη
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε
η γ.γ. του κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα την Τρίτη, σε ερώτηση του Πριν αν σκοπεύει
ο Περισσός να προχωρήσει μετά τις εκλογές σε μέτωπο με άλλες δυνάμεις ενάντια
σε ευρώ και ΕΕ, απάντησε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να σταθεί μόνο αν
κανείς συμφωνήσει στρατηγικά με το κόμμα της: Η ολοσχερής έξοδος από το ευρώ
όπως είπε, «για μας αποτελεί μόνο το πρώτο βήμα που πρέπει να το ολοκληρώσει ο
λαός, γιατί μια Ελλάδα αποδεσμευμένη και όλα τα άλλα ακίνητα δεν αποτελεί, δεν
της δίνει διέξοδο, είναι δεμένο με το όλο πρόβλημα της εξουσίας»,
υπογραμμίζοντας ότι «η αποδέσμευση είναι δεμένη με την πάλη για εργατική λαϊκή
εξουσία».
Η Αλέκα Παπαρήγα περιέγραψε με μελανά χρώματα την επόμενη
ημέρα για τους εργαζόμενους, «με όποια κυβέρνηση και αν σχηματισθεί»: Ανάπτυξη
με λιτότητα και δημοσιονομική σταθερότητα σε βάρος του λαού, εκτίμησε η γ.γ.
του ΚΚΕ ότι έρχεται, αφού αντικειμενικά η νέα κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει το
ενδεχόμενο μιας επαναδιαπραγμάτευσης και ενός νέου κουρέματος, αλλά και την
έξοδο από το ευρώ «με ανοιχτό το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κρατικής χρεοκοπίας».
Η θέση του ΚΚΕ κωδικοποιήθηκε σε τέσσερις μόλις προτάσεις: Πρώτον, καταγγελία
δανειακής σύμβασης και Μνημονίου, δεύτερον, πλήρης σταθερή εργασία, τρίτον,
αποκλειστικά δημόσια υγεία, παιδεία, ασφάλιση και τέταρτο, φορολογία κερδών 45%
και κατάργηση φοροαπαλλαγών για το κεφάλαιο.
Στην ίδια τη στρατηγική πρόταση του ΚΚΕ πάντως για τη λαϊκή
εξουσία παρατηρείται το τελευταίο προεκλογικό διάστημα μια αντίφαση. Από τη μία
μεριά πλευρές της «επόμενης ημέρας» διασαφηνίζονται ή όπως υποστηρίζουν στελέχη
του κόμματος, «εκλαϊκεύεται η γραμμή»: Έτσι η Αλέκα Παπαρήγα στις τελευταίες
δημόσιες τοποθετήσεις της περιγράφει την ανάδειξη «λαϊκών αντιπροσώπων», μιας
άλλης εργατικής Βουλής ανακλητών αντιπροσώπων που θα ρυθμίζουν τις υποθέσεις
μετά από μια «κοινωνική εξέγερση». Όμως την ίδια στιγμή, απουσιάζει κάθε
αναφορά στα αιτήματα του σήμερα: Στη στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους και στο
αίτημα άμεσης εξόδου από το ευρώ. Οι ριζικές ανατροπές μετατοπίζονται χρονικά
μετά την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας, ακριβώς όπως αντί για αιρετούς και ανακλητούς
αντιπροσώπους, σήμερα στο ΠΑΜΕ οι επικεφαλής εκλέγονται διά βοής, μετά από
κομματική υπόδειξη.
