Το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου υπήρξε καταδικαστικό
για τα κόμματα του Μνημονίου. Η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν πέτυχε την
αυτοδυναμία αλλά περιορίστηκε σε ένα ποσοστό κατά πολύ μικρότερο από αυτό που
είχε λάβει στις εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ του Β. Βενιζέλου και των ταλιμπάν
του νεοφιλελευθερισμού καταποντίστηκε, ενώ ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη δεν
κατόρθωσε να εισέλθει στη Βουλή.
(φωτο: Πέτρος Γιανακούρης, υπάλληλοι του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου)
του Σπύρου Κότσια
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4% εκτινάχθηκε στο 17% και όπως
δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, διεκδικεί με αξιώσεις την πρώτη θέση στις
εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Αλλά και οι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς κατέγραψαν αξιόλογα
ποσοστά, το ΚΚΕ παρά τη διαφορετική του αντίληψη ως προς την αντιμετώπιση της
κρίσης αύξησε έστω και οριακά τη δύναμή του, η Δημοκρατική Αριστερά πέτυχε το
στόχο της να αντιπροσωπευθεί στη Βουλή, ενώ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρά τις πιέσεις που
δέχτηκε, σημείωσε μια αξιόλογη παρουσία. Είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά στο
σύνολό της συγκεντρώνει ένα τόσο μεγάλο ποσοστό της τάξεως του 35% περίπου.
Ανάλογη περίπτωση έχει να συμβεί από το 1958 όταν η ΕΔΑ με 24% κατέλαβε τη θέση
της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τυφλωμένα από αλαζονεία και έπαρση, έχοντας χάσει κάθε επαφή
με το λαό και τα προβλήματά του, τα κόμματα που υπερψήφισαν στην προηγούμενη
Βουλή τη νέα δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους
πίστεψαν πως οι εκλογές θα ήταν ένας περίπατος και πως την επομένη θα μπορούσαν
να σχηματίσουν κυβέρνηση για να συνεχίσουν την ίδια πολιτική και να υλοποιήσουν
στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει οι αρχηγοί τους απέναντι στους
κερδοσκόπους δανειστές, με την υπογραφή εξευτελιστικών δηλώσεων υποταγής.
Δυστυχώς γι’ αυτούς και ευτυχώς για τον λαό διαψεύστηκαν παταγωδώς.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή της ανακοίνωσης του εκλογικού
αποτελέσματος εξαπολύθηκε από τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ μια ξεδιάντροπη
προπαγάνδα με απειλές και εκβιασμούς σε βάρος του ελληνικού λαού, η οποία
συμπληρώνεται από ιταμές δηλώσεις της τρόικας του τύπου «η Ελλάδα θα παραμείνει
στο ευρώ εφόσον τηρήσει τις δεσμεύσεις της» και ότι «οι Έλληνες ψηφοφόροι στις
17 Ιουνίου πρέπει να αναδείξουν μια κυβέρνηση η οποία θα εγγυάται την
απρόσκοπτη εφαρμογή της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου».
Κάθε άλλη επιλογή για την τρόικα που θα έχει σαν στόχο την
κατάργηση του Μνημονίου και την επαναδιαπραγμάτευση των αποικιακών όρων της
δανειακής σύμβασης θα σημάνει την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ και την
επαναφορά της δραχμής.
Στην πραγματικότητα όμως, η συνέχιση της νεοφιλελεύθερης
πολιτικής είναι εκείνη που οδηγεί την οικονομία σε κατάρρευση και το λαό στην
εξαθλίωση.
Ήδη η ύφεση έχει φθάσει στο 17%, η ανεργία ξεπέρασε το 23%,
οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν υποστεί τεράστια αφαίμαξη, η φορολογία έχει
ξεπεράσει τις αντοχές των φορολογουμένων, η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται
έναντι ευτελούς τιμήματος, ενώ στο στόχαστρο της τρόικας έχει μπει και η
ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων.
Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο δεύτερο Μνημόνιο και τα
οποία Σαμαράς και Βενιζέλος είναι σίγουρο ότι θα εφαρμόσουν στο ακέραιο, στην
απίθανη περίπτωση που κληθούν να κυβερνήσουν, θα επιφέρουν ακόμη μεγαλύτερη
καθίζηση στην οικονομία και θα ανοίξουν το δρόμο για την παραχώρηση της
εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου της χώρας στα ξένα συμφέροντα.
Ακόμη, θα διευκολυνθούν τα σχέδια της τρόικας και των
Γερμανών για τη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών με το επιχείρημα της
καταπολέμησης της ανεργίας, στην πραγματικότητα όμως για να διευκολυνθεί το
κεφάλαιο στην εξεύρεση φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας.
Ο λαός τα γνωρίζει όλα αυτά, γι’ αυτό και δεν πρόκειται να
πέσει θύμα της προπαγάνδας του μαύρου μετώπου, ούτε να φοβηθεί από τις απειλές
που εξαπολύει.
Εξακολουθεί να επιμένει με μεγαλύτερη ακόμα αποφασιστικότητα
στην επιλογή του να ανατρέψει τις μνημονιακές πολιτικές και να τις
αντικαταστήσει με πολιτικές ανάπτυξης και αναδιοργάνωσης του διαλυμένου σε όλες
τις πτυχές κρατικού μηχανισμού.
Το πραγματικό για τους Έλληνες ψηφοφόρους διακύβευμα των
εκλογών δεν είναι το ευρώ ή δραχμή, αλλά η αποτροπή της μεγαλύτερης
ανθρωπιστικής καταστροφής που κινδυνεύει να γνωρίσει ο τόπος.
Στο νέο πολιτικό σκηνικό που θα διαμορφωθεί μετά τις 17
Ιουνίου, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενισχυμένη και εκλογικά, θα κληθεί να παίξει ένα σημαντικό
ρόλο στην ανάπτυξη ενός γνήσιου, μαζικού και πολιτικοποιημένου λαϊκού
κινήματος, ικανού να στηρίξει εκείνες τις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος για να
βγει από την κρίση και να χαράξει μια νέα πορεία απαλλαγμένη από δουλείες και
εξαρτήσεις του παρελθόντος με τον λαό κυρίαρχο και ικανό να διαφεντέψει τις τύχες
του.
* Πρώην Πρόεδρος Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών
