Τουλάχιστον 250.000 -
300.000 λαού υποδέχτηκαν τους απεργούς
ανθρακωρύχους οι οποίοι έκαναν μια
πορεία 500 χιλιομέτρων σε 19 ημέρες για
να καταλήξουν στην Πουέρτα δελ Σολ στη
Μαδρίτη κατά τις 3 το πρωί. Η πορεία και
συγκέντρωση υπήρξε μεγαλειώδης και
απόλυτα ειρηνική. Την επομένη, οι
προσυγκεντρώσεις έδειχναν ότι ο όγκος
και παλμός της επομένης θα επαναληφθεί.
Στην κύρια συγκέντρωση, που έγινε στη
Λεωφόρο Καστελιάνα, έναν από τους
γνωστότερους δρόμους της Μαδρίτης, δεν
υπήρχε περίπτωση να δεις ταυτόχρονα
την αρχή και το τέλος του συγκεντρωμένου
κόσμου.
Του Αντώνη Χρυσού
Δεν ήταν μόνο οι
Μαδριλένοι που βρέθηκαν εκεί για να
δείξουν τη συμπαράστασή τους στους
αγωνιζόμενους ανθρακωρύχους. Υπήρχαν
αντιπροσωπείες από κάθε μεριά της
Ισπανίας και μπορέσαμε να δούμε πανό
από την Πορτογαλία.
Ο ενωτικός χαρακτήρας
της πορείας ήταν απίστευτος. Βρέθηκαν
ξαφνικά να πορεύονται μαζί λαός που
ανήκε στα κυριότερα συνδικάτα της
Ισπανίας, σε αριστερά κόμματα, ενώ
μπορούσε κανείς να διακρίνει σημαίες
από τα συνδικάτα και τα αριστερά κόμματα
από τις διάφορες αυτόνομες κινήσεις
της Ισπανίας. Ακόμα μπορούσε να δει
κανείς το πλήθος των Καταλάνικων σημαιών
να κυματίζουν κάτω από την αψίδα του
Θριάμβου, κατ’ εξοχήν φασιστικό σύμβολο
των χρόνων του Φράνκο. Αυτό για τους μη
μυημένους θα σήμαινε πόλεμο, μερικές
μέρες ή μήνες πιο πριν. Παρόλ’ αυτά,
μέχρι εκείνο το σημείο η διαδήλωση
υπήρξε ειρηνικότατη.
Αξίζει να σημειωθεί ο
όγκος της νεολαίας που συμμετείχε στις
διήμερες εκδηλώσεις συμπαράστασης και
διαμαρτυρίας. Η διαδήλωση ήταν πολύ
μαχητική, με πολλά συνθήματα, υπέρ των
ανθρακωρύχων, της γενικής απεργίας
κ.λπ. Αξίζει να σημειώσουμε το «δεν
είμαστε πολίτες, δεν είμαστε η μέση
τάξη, πρέπει να το πούμε τώρα: Είμαστε
η εργατική τάξη» κ.λπ.
Στο τέλος της πορείας,
ακολουθούσαν μονάδες «αποκατάστασης
της τάξης» οι οποίες επιτέθηκαν στον
κόσμο. Στην αρχή φάνηκε να είναι μικρής
έκτασης τα επεισόδια, έδιναν την εντύπωση
ότι απλώς ήθελαν να καθαρίσουν την
περιοχή που βρίσκονται τα κυριότερα
υπουργεία. Παρόλ’ αυτά, από την αρχή
κιόλας υπήρξαν τραυματισμοί από
λαστιχένιες σφαίρες. Φάνηκε σαν να
υπήρχε οργανωμένο σχέδιο επίθεσης κατά
των δημοσιογράφων. Αργότερα χτυπούσαν
όποιον περνούσε από την περιοχή,
ενοχλώντας ακόμα και κόσμο που απλώς
πήγαινε ειρηνικά στη δουλειά του ή στο
σπίτι του.
Το μήνυμα που ήθελε να
περάσει η κυβέρνηση, ήταν ξεκάθαρο: Ή
σκύβετε το κεφάλι σήμερα ή θα τρέξει
αίμα, δεν κάνουμε πίσω. Ο αποδέκτης του
μηνύματος: Η εργατική τάξη. Αλλά δεν
φάνηκε να φοβίζουν κάποιον, πολύ δε
περισσότερο τους ανθρακωρύχους. Αυτό
δείχνει ξεκάθαρα επίσης μια μεγάλη
αλήθεια: Η εργατική τάξη είναι αποφασισμένη
να δώσει τη μάχη της.
Το κράτος, κάτω από την
επήρεια του φόβου που δημιούργησε αυτή
η απρόβλεπτη κατάσταση έστειλε τους
πραιτοριανούς του να εμποδίσουν με κάθε
μέσο τη συμμετοχή του κόσμου στη
μεγαλειώδη διαδήλωση. Πάνοπλοι αστυνομικοί
έκαναν επιθέσεις και τρομοκρατούσαν
τον κόσμο που ήθελε να ανεβεί στα
λεωφορεία για να κατέβει στη Μαδρίτη.
Πάνω από 500 λεωφορεία είχαν προγραμματιστεί
να μεταφέρουν τον κόσμο από κάθε γωνιά
της Ισπανίας στην πρωτεύουσα. Στις
περισσότερες αφετηρίες πάνοπλοι
αστυνομικοί ενοχλούσαν και τρομοκρατούσαν
τον κόσμο που επιβιβαζόταν, έφτασαν
ακόμα στο σημείο να μπαίνουν και μέσα
στα λεωφορεία. Παρόλ’ αυτά, ο κόσμος
κατέβηκε στη Μαδρίτη κατά χιλιάδες.
Ταυτόχρονα άλλες διμοιρίες ανέλαβαν
τη βρώμικη δουλειά στους δρόμους της
Μαδρίτης, πυροβολώντας αδιακρίτως
όποιον περνούσε από την περιοχή.
Ήταν τόσο μεγάλο το
κυβερνητικό μένος κατά της διαδήλωσης,
ώστε δεν καλύφτηκε από τα ισπανικά ΜΜΕ.
Και βέβαια είχαν κόψει τη μετάδοση
εικόνας από τις κάμερες κυκλοφορίας
που βρίσκονταν χθες και σήμερα στις
επίμαχες περιοχές και δεν μετέδιδαν
εικόνα στο ίντερνετ. Εκεί ανέλαβε δράση
το διαδίκτυο και καλύτερα το facebook...
