Τον «διάλογο» με την
εργοδοσία θέλει να ...ξαναζεστάνει η
ΓΣΕΕ η οποία στο τελευταίο Γενικό
Συμβούλιο αποφάσισε να προσεγγίσει τον
ΣΕΒ και τους άλλους εργοδοτικούς φορείς,
τους οποίους προτρέπει «να αποκαταστήσουμε
τη θεσμική ισχύ και το περιεχόμενο της
Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης
Εργασίας». Στη συνέχεια θα καλέσει την
κυβέρνηση «να δεσμευτεί ότι θα τη
σεβαστεί».
Του Δημήτρη Σταμούλη
Φρούδες ελπίδες ή μήπως
σκόπιμες αυταπάτες για τον ρόλο των
συμβάσεων, στη νέα εποχή του μνημονιακού
ολοκληρωτισμού; Προφανώς το δεύτερο,
ενόσω ο κόσμος της εργασίας βιώνει μια
ραγδαία επέκταση των ελαστικών μορφών
εργασίας. Πρόσφατα το Σώμα Επιθεωρητών
Εργασίας ανακοίνωσε ότι οι μισές νέες
προσλήψεις γίνονται για μερική ή εκ
περιτροπής απασχόληση, ενώ αύξηση
καταγράφουν και οι μονομερείς μετατροπές
ήδη υφιστάμενων συμβάσεων πλήρους
απασχόλησης σε μερικής. Επιπλέον,
κατακόρυφη αύξηση σημειώνουν οι ατομικές
και επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας
που συνοδεύονται από μειώσεις μισθών
μεταξύ 10% και 30%, η μαύρη εργασία για έναν
στους τρεις εργαζόμενους αλλά και η
απλήρωτη εργασία για 400.000 ακόμα.
Σε μια εποχή λοιπόν που
το ποσοστό των συμβάσεων μερικής και
εκ περιτροπής απασχόλησης στις νέες
προσλήψεις, αντιστοιχεί πλέον στο 50,1%
του συνόλου των συμβάσεων, η ΓΣΕΕ κόπτεται
κυρίως για το «θεσμικό» της μέλλον, αφού
είναι άγνωστη η αξία χρήση της από το
κατεστημένο, εφόσον δεν υπογράφει καν
μια εθνική σύμβαση. Γι’ αυτό «θυμήθηκε»
την περιβόητη συμφωνία με τους εργοδότες
του περασμένου Φεβρουαρίου, για «μη
περαιτέρω μείωση του κατώτερου μισθού
και διατήρησης 13ου - 14ου μισθού και
μετενέργειας».
Μάλιστα, ο ίδιος ο
Γιάννης Παναγόπουλος απευθυνόμενους
στον ΣΕΒ είπε: «Ας εργαστούμε μεθοδικά
και υπεύθυνα να θεμελιώσουμε μια συμφωνία
που θα γίνει σεβαστή από κυβέρνηση και
τρόικα και θα δώσει ανάσα στους
εργαζόμενους και στις υγιείς δυνάμεις
της επιχειρηματικότητας που στενάζουν
από την ένταση των πολιτικών της
εσωτερικής υποτίμησης». Όλοι μαζί λοιπόν
στενάζουν σε αυτό τον τόπο, εργάτες και
αφεντικά, άνεργοι και εργοδότες που δεν
πληρώνουν.
Την ίδια στιγμή,
ομοσπονδίες μέλη της ΓΣΕΕ πρωτοστατούν
στις μειώσεις μισθών, καθώς δέχονται
να προσυπογράψουν, μερικές και ...νύχτα,
κλαδικές συμβάσεις πείνας και εξαθλίωσης,
στο όνομα του «το μη χείρον, βέλτιστον».
Την αρχή έκανε η ΓΕΝΟΠ παρά τις αγωνιστικές
κορώνες του προέδρου της Ν. Φωτόπουλου
και με την ανοιχτή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολούθησε πρόσφατα η ΟΣΝΙΕ (νοσηλευτές
ιδιωτικής υγείας), όπου χωρίς καν απόφαση
της Εκτελεστικής Επιτροπής (ΕΕ) ή του
ΔΣ της, 4 μέλη της ΕΕ υπέγραψαν συλλογική
σύμβαση με τον Σύνδεσμο Ελληνικών
Κλινικών και σε αντιπαράθεση με το
διεκδικητικό πλαίσιο του ΔΣ της ΟΣΝΙΕ.
Η κατάπτυστη αυτή σύμβαση προβλέπει
διαφορετικό βασικό μισθό για τους
νεοπροσλαμβανόμενους σε σχέση με τους
ήδη εργαζόμενους, καταργεί πολλά
επιδόματα και οδηγεί στη φτώχεια τους
νοσηλευτές. Στο εμπόριο, όπως δείχνουν
διαρρέοντα ρεπορτάζ στον Τύπο, οι πιέσεις
των εργοδοτικών ενώσεων ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ
και η ...ευκαμψία της συνδικαλιστικής
ηγεσίας της ΟΙΥΕ που προέρχεται από
ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμό, συγκλίνουν σε
μειώσεις στον κατώτατο μισθό στο επίπεδο
των 860 ευρώ κι όλα αυτά χωρίς να έχει
λήξει η προηγούμενη σύμβαση. Εργοδότες
και ΟΙΥΕ ...συμφωνούν ότι θα πρέπει να
αποτραπούν οι «ανεξέλεγκτες μειώσεις
των μισθών στον ιδιωτικό τομέα»,
αποδεικνύοντας ότι η υποταγή και ο
συμβιβασμός δεν έχουν «πάτο». Ο πρόεδρος
της ΕΣΕΕ Κορκίδης ήταν γλαφυρός: «Η
μετρημένη μείωση του μισθολογικού
κόστους στα επίπεδα των προ κρίσης
μισθών καθίσταται πλέον αναγκαία»,
απαιτώντας μείωση 100 ευρώ στον κατώτατο
μισθό, με την ΟΙΥΕ να το συζητάει.
Η πραγματικότητα λοιπόν
δείχνει ότι μέσα στους χώρους δουλειάς
ο κόσμος της εργασίας στενάζει. Αλλά οι
ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ και σε
άλλα συνδικάτα διευκολύνουν την επέλαση
των εργοδοτών και την καταβύθιση των
εργατικών δικαιωμάτων. Στο μεγάλο μέτωπο
των ιδιωτικοποιήσεων, η ΓΣΕΕ εκφράζει
απλώς «την έντονη και ριζική διαφωνία
της στις σχεδιαζόμενες μαζικές
ιδιωτικοποιήσεις», χωρίς να ασχολείται
με τη συγκρότηση ενός πανεργατικού
μετώπου αγωνιζόμενων χώρων κατά του
ξεπουλήματος σε κρίσιμα αγαθά για το
λαό, όπως το ρεύμα, το νερό και η ενέργεια.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση
στη ΓΣΕΕ τήρησε τη γνωστή στάση «ίσων
αποστάσεων», αποφεύγοντας να καταγγείλει
την απαράδεκτη απόφαση της ολομέλειας.
Η μόνη κριτική που ψέλλισε ήταν πως «δεν
κατανοεί ότι η παραπέρα εφαρμογή των
μνημονιακών πολιτικών ... οδηγεί με
μαθηματική ακρίβεια και στην αποθεσμοποίηση
των ίδιων των συνδικάτων». Όσον αφορά
την επικαιροποίηση της συμφωνίας ΓΣΕΕ
- εργοδοτών του Φεβρουαρίου, θέτει ως
όρο απλώς «την κατάργηση της περιβόητης
ΠΥΣ και των διατάξεων του Ν. 4040/12»,
αποφεύγοντας να καλέσει σε αγώνα για
κατάργηση και ανατροπή των νόμων και
των μνημονίων.
Το ΠΑΜΕ από τη μεριά
του, καταγγέλλει τη ΓΣΕΕ για «στημένο
και ξεπουλημένο παιχνίδι» και καλεί σε
«μαζικές διαδικασίες». Ωστόσο, επιμένει
σε μια γραμμή περιχαράκωσης σε κάθε
αγωνιστικό ανοικτό μέτωπο, αποφεύγοντας
μια γραμμή πανεργατικού αγώνα και
συγκρότησης ανεξάρτητου εργατικού
κέντρου αγώνα, σε ρήξη με τον υποταγμένο
συνδικαλισμό σε αντικαπιταλιστική και
αντιΕΕ βάση.
