Εκλογές «Καλλικράτη»:… αν έχεις χρήμα διάβαινε!

  Απαγορευτική τείνει να καταστήσει τη συμμετοχή στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές ο «Καλλικράτης», για τις οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς, τις ανεξάρτητες αριστερές κινήσεις πόλης, αλλά και για κάθε ανεξάρτητο πολίτη ή συλλογικότητα, η οποία δεν λαμβάνει κρατική χρηματοδότηση ή δεν έχει δοσοληψίες με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Το δικαίωμα συμμετοχής (παράβολο) –και μόνο– ενός συνδυασμού στις περιφερειακές εκλογές, για το σύνολο των περιφερειών, ανέρχεται στο ποσό των 120.000 ευρώ (150 ευρώ ανά υποψήφιο).

 ΣΤΡΑΤΟΣ ΒΟΥΡΑΖΕΡΗΣ

 Ποσό υπερτριπλάσιο, του αντίστοιχου των περσινών βουλευτικών εκλογών, στις οποίες απαιτούνταν 250 υποψήφιοι (800 στις περιφερειακές), για τη συγκρότηση ψηφοδελτίων σε πανελλαδική κλίμακα (συνολικό κόστος 37.500 ευρώ). Ανάλογες δυσκολίες θα αντιμετωπίσουν συνδυασμοί που θα συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές, στις οποίες το παράβολο για κάθε υποψήφιο ανέρχεται στα 50 ευρώ.

Η ενοποίηση των δήμων, η αυξημένη σύνθεση των Δημοτικών Συμβουλίων συγκριτικά με τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, αλλά και η υποχρεωτική συγκρότηση ψηφοδελτίων και στις δημοτικές ενότητες (βλ. δημοτικά διαμερίσματα) των μεγάλων δήμων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Περιστέρι, Καλλιθέα κ.ά.) αυξάνει τον ελάχιστο αριθμό υποψηφίων για τη συγκρότηση συνδυασμού, ενώ το κόστος των παραβόλων, για δήμους όπως της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, αγγίζει ή και ξεπερνά τις 3.000 ευρώ.

Αν στα παραπάνω ποσά προσθέσει κανείς το κόστος για το χαρτί (μόνο στις βουλευτικές παρέχεται δωρεάν) και την εκτύπωση των ψηφοδελτίων, αλλά και μία στοιχειώδη προεκλογική προβολή του συνδυασμού, ο μύθος περί της ισότιμης διεκδίκησης της λαϊκής ψήφου στις προσεχείς εκλογές, καταρρίπτεται υπό το βάρος των πολλών μηδενικών που έχει το τελικό κόστος της υποψηφιότητας. Κόστος το οποίο, απαιτείται να καλυφθεί άμεσα με την αποφασιστική οικονομική στήριξη από το μεγάλο αριθμό αγωνιστών του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, που τους προηγούμενους μήνες έδωσαν τη μάχη ενάντια στην ολοκληρωτική επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - κεφαλαίου, προσβλέποντας μέσα από τη συγκρότηση του πόλου της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς, καλύτερες νικηφόρες μέρες για το ταξικό εργατικό κίνημα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση, στο όνομα της «καταπολέμησης του βρόμικου(;) χρήματος» και της «ενίσχυσης της διαφάνειας της εκλογικής διαδικασίας», ψήφισε το καλοκαίρι το νόμο 3870, «περί εκλογικών δαπανών συνδυασμών και υποψηφίων κατά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές». Με το νόμο αυτό ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τις δυσκολίες εκλογικής παρουσίας σχηματισμών των οποίων ο μόνος πόρος είναι η μηδαμινή, συγκριτικά με τις… χορηγίες που λάμβανε ο Τ. Μαντέλης, οικονομική ενίσχυση των μελών και φίλων τους ή η προσφορά ειδών ή κάποιου ακινήτου χρήσιμου για την πολιτική μάχη. Με το συγκεκριμένο νόμο καταργήθηκαν τα κουπόνια, επιβάλλοντας την πλήρη καταγραφή των στοιχείων όσων δίνουν χρήματα σε πολιτική συλλογικότητα. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς όταν αγωνιστές έχουν βρεθεί στο πρόσφατο παρελθόν στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, επειδή φορούσαν μαύρη μπλούζα ή πράσινα παπούτσια, τι ανασφάλεια θα δημιουργεί σε έναν εργαζόμενο η με ονομαστική απόδειξη, οικονομική ενίσχυση μίας «αιρετικής», αντικαπιταλιστικής συλλογικότητας, που επικαλείται την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την κομμουνιστική επαναθεμελίωση.

Πρόκειται για νόμο ο οποίος, δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι, αντιμετωπίζει τους υποψηφίους ως «ελεύθερους επαγγελματίες» και τους συνδυασμούς ως «καπιταλιστικές κοινοπραξίες». Στους μεν υποψηφίους επιβάλει το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού (ισχύει και για τους συνδυασμούς) και υποβολή δήλωσης εσόδων - δαπανών σε Κεντρική Βάση Δεδομένων, που έχει ξεκινήσει να λειτουργεί με ευθύνη του υπουργείου Εσωτερικών, στους δε συνδυασμούς την τήρηση βιβλίων, θεωρημένων από την αρμόδια εφορία, την υπαγωγή τους στον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και τον ορισμό οικονομικού διαχειριστή! Και αν βέβαια δεν τηρηθούν όλα αυτά, θα επεμβαίνει η νεοσύστατη «Επιτροπή Ελέγχου Δαπανών και Εκλογικών Παραβάσεων».

Ούτε λόγος βέβαια για το ουσιαστικό κόψιμο της εξάρτησης της πολιτικής από την οικονομική εξουσία (θεμέλιο του καπιταλιστικού συστήματος), που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια μιας προεκλογικής περιόδου, στην οποία αναφέρεται κυρίως ο νόμος 3870. Πώς αποτιμάται άραγε, σε χρήμα, η … προειδοποίηση ενός εργολάβου, που εκτελεί έργα σε μια περιφέρεια ή ένα δήμο, προς τους εργαζομένους του, πως αν δεν βγει ο εκλεκτός του, δεν θα υπάρχει εργασία γι’ αυτούς την επομένη των εκλογών;

Είναι σαφές ότι ο «Καλλικράτης» και οι ρυθμίσεις που τον συνοδεύουν, συγκροτούν ένα πλέγμα αντιδραστικών αλλαγών στην οργάνωση του κράτους, οι οποίες εκτός των άλλων επιφέρουν επιδείνωση και στους όρους έκφρασης της λαϊκής βούλησης ακόμα και μέσω αυτής της εκλογικής διαδικασίας.

Οι συνδυασμοί της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς δεν πρόκειται να υπακούσουν στις συγκεκριμένες ρυθμίσεις, οι οποίες αποτελούν τροχοπέδη για την πολιτική παρέμβαση κάθε ανεξάρτητης από το κράτος και το κεφάλαιο δύναμης, αλλά και για το σύνολο της Αριστεράς, ακόμα και εκείνων των κομματιών της τα οποία λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση. Υπό αυτή την έννοια, θα ήταν σκόπιμο, η μη εφαρμογή του νόμου στις εκλογές του Νοεμβρίου, να αποτελέσει αντικείμενο συνεννόησης των δυνάμεων της Αριστεράς, προκειμένου και κάθε προσπάθεια επιβολής κυρώσεων να συναντήσει τη μέγιστη δυνατή αντίσταση.