Σε Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Τσεχία, Πολωνία και Ρουμανία εκατομμύρια εργαζόμενοι λένε όχι στα προγράμματα εξοντωτικής λιτότητας που εφαρμόζονται με πρόσχημα την μείωση των ελλειμμάτων. Καυτό χειμώνα προοιωνίζονται οι πρώτες εργατικές κινητοποιήσεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Απ’ άκρη σ’ άκρη της Ευρώπης συνεχίζονται και πολλαπλασιάζονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες. Η ανταπόκριση των υποταγμένων κυβερνήσεων στις απαιτήσεις «των κυρίων τους», ονομάζεται λιτότητα, στη πιο σκληρή και βάρβαρη μορφή της, άρα κι ο εχθρός των εργαζομένων σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ είναι το ίδιο κοινός όπως την εποχή της επέλασης του 3ου Ράιχ.
Στη Γαλλία την Πέμπτη 23/9 δόθηκε η πρώτη «συνδικαλιστική μητέρα των μαχών», όπως ονομάζεται η μάχη των συνδικάτων εναντίον της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης Σαρκοζί που προτείνει την άνοδο του ορίου ηλικίας από τα 60 στα 62 έτη για μειωμένη σύνταξη και από 65 στα 67 έτη για την πλήρη. Ο δημόσιος τομέας και οι συγκοινωνίες παρέλυσαν. Συνολικά, 232 διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι. Περισσότερα από 3 εκ. διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους, κρατώντας πανό και κατέκλυσαν την πλατεία έξω από το Παλάτι της Βαστίλλης στο Παρίσι. Υπενθυμίζεται πως η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε το νομοσχέδιο στις 15 Σεπτεμβρίου. Το ηθικό των Γάλλων ήταν ήδη ενισχυμένο από την επιτυχία της απεργίας στις 7/9 και των μαζικών κινητοποιήσεων που οργανώθηκαν. Η λαϊκή κινητοποίηση ήταν τέτοια που ανάγκασε τους γερουσιαστές να τροποποιήσουν το νομοσχέδιο για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, όπως των γυναικών που διέκοψαν την καριέρα τους λόγω μητρότητας ή εκείνων σε βαρέα επαγγέλματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση του Σαρκοζί βρίσκεται με την πλάτη στο τοίχο και η λαϊκή κατακραυγή φουντώνει καθημερινά. Μέχρι και η αστική τάξη της Γαλλίας φαίνεται να έχει «τελειώσει» τον Σαρκοζί, αφού καθημερινά στον Τύπο δημοσιεύονται κάθε λογής σκάνδαλα (μαύρα και ροζ). Σε μία ανέλπιστη προσπάθεια εκφοβισμού των γάλλων εργαζομένων, έφτασε στο σημείο να ενεργοποιήσει όλο τον αντιδραστικό μηχανισμό του θέτοντας σε ισχύ έναν προπαγανδιστικό «εθνικό συναγερμό» για επικείμενο χτύπημα Αλγερινής καμικάζι…
Απεργιακές κινητοποιήσεις κατά της σκληρή λιτότητας που προωθείται από την κυβέρνηση συνασπισμού του Ντέιβιντ Κάμερον ετοιμάζουν και οι βρετανοί εργαζόμενοι. Στο πρόσφατο συνέδριο των Συνδικάτων (TUC), η συνομοσπονδία στην οποία συμμετέχουν 58 συνδικαλιστικές οργανώσεις με 6,5 εκατ. μέλη, αποφάσισαν με συντριπτική πλειοψηφία ένα πρόγραμμα δράσης κατά των περικοπών του προϋπολογισμού. Στόχος του προγράμματος είναι η οργάνωση κοινών διασυνδικαλιστικών απεργιών, η προστασία του κοινωνικού κράτους και των δημόσιων υπηρεσιών. Το μήνυμα που απορρέει είναι ανυπακοή και συσπείρωση προκειμένου η κυβέρνηση να πάρει πίσω τις προτάσεις της για τις περικοπές που θα ανακοινωθούν στις 20/10. «Δεν είναι μια κυβέρνηση συνασπισμού αλλά μια κυβέρνηση καταστροφής» δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του TUC Μπρένταν Μπάρμπερ. Η έκθεση της TUC κάνει λόγο για περικοπές από 25 έως 40%, από το οικονομικό επιτελείο του Τζορτζ Όσμπορν. Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα υπολογίζεται ότι θα απολυθούν πάνω από 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Η επίθεση της αντιλαϊκής κυβέρνησης θα είναι μεγαλύτερη κι από αυτό της κυβέρνησης Θάτσερ.
Τα δύο μεγάλα ισπανικά συνδικάτα, CCOO και UGT, καλούν σε γενική απεργία την ερχόμενη Τετάρτη 29 Σεπτέμβρη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η σοσιαλιστική κυβέρνηση. Η γενική απεργία αποτελεί την πρώτη από την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο, βάζοντας τέλος στην εξαετή «κοινωνική ειρήνη». Η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του πρωθυπουργού Θαπατέρο έχει καταστήσει σαφές ότι θα προχωρήσει στη χαλάρωση του νομοθετικού πλαισίου προς όφελος της εργοδοσίας, διευκολύνοντας το καθεστώς των μαζικών απολύσεων. Σημειώνεται ότι το ποσοστό ανεργίας της χώρας ξεπερνάει το 20% και μεταξύ των νέων είναι πάνω από 40%, ποσοστά που την τοποθετούν στο πρώτο βάθρο μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης.
Στην Πορτογαλία, οι εργαζόμενοι βρίσκονται με το «δάχτυλο στην σκανδάλη» ενάντια στα σκληρά μέτρα λιτότητας της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης μειοψηφίας. Έχει ήδη προηγηθεί στις 13 Μαΐου η μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων ετών στη Λισαβόνα, όπου 300.000 εργαζόμενοι εναντιώθηκαν στην λιτότητα. Η Πορτογαλία αντιμετωπίζει τη σοβαρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, καθώς η ανεργία βρίσκεται στο 10%, το υψηλότερο ποσοστό εδώ και 25 χρόνια. Μετά την κρίση χρέους που ξέσπασε στην Ελλάδα, η πορτογαλική κυβέρνηση υιοθέτησε τις συνταγές που επιβλήθηκαν σε όλη την ευρωζώνη, δηλαδή μείωση κοινωνικών παροχών και αύξηση των φόρων.
Με αγωνιστικότητα και επιμονή 17.000 ρουμάνοι εργαζόμενοι, παρά την βάρβαρη αστυνομική βία, ζητούσαν την παραίτηση της φιλελεύθερης Κυβέρνησης Μποκ, η οποία σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις έχει βουλιάξει στο 13%! Κι αυτή ως πιστή «σέχτα του μνημονίου» (που επιβλήθηκε στη Ρουμανία από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την Παγκόσμια Τράπεζα για την παροχή δανείου 20 δισ. δολ.) εφάρμοσε την πλέον σκληρή λιτότητα. Από τον περασμένο Ιούλιο έχει μειώσει κατά 25% τους μισθούς, 15% τις συντάξεις και οι φόροι έχουν αυξηθεί κατά 5%. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 7,1% το προηγούμενο έτος, βυθίζοντας τη χώρα στην ύφεση. Στην επαρχία Βράντσεα, νοτιοανατολικά της χώρας, 1.000 εργαζόμενοι στους δήμους διαδήλωσαν κατά των περικοπών από τους τοπικούς προϋπολογισμούς. Κάτι ανάλογο που θα συμβεί και στην Ελλάδα με το σχέδιο Καλλικράτης.
Την Τρίτη πάνω από 40.000 Τσέχοι εργαζόμενοι διαδήλωσαν στην Πράγα κατά των μέτρων λιτότητας που είχε εξαγγείλει η κεντροδεξιά κυβέρνηση Νέτσας. «Δεν είμαστε σκλάβοι!» φώναζαν οι διαδηλωτές. Το αντιλαϊκό πακέτο περιλαμβάνει μειώσεις μισθών έως και 43%(!) και δημοσίων δαπανών κατά 10%.
Στην Πολωνία μετά από τρεις δεκαετίες ξαναβγήκαν οι σημαίες του συνδικάτου «Αλληλεγγύη». Αυτή τη φορά όμως κατά του «υπαρκτού καπιταλισμού». Μετά το κάλεσμα των δύο μεγαλύτερων πολωνικών συνδικάτων 5.000 δημόσιοι υπάλληλοι πραγματοποίησαν πορεία στα μέσα της εβδομάδας από το υπουργείο Οικονομικών ως το Κοινοβούλιο και το πρωθυπουργικό μέγαρο, αντιδρώντας στο αδικαιολόγητο πάγωμα των μισθών από την κεντροδεξιά κυβέρνηση Τουσκ.
Ο αγώνας των εργαζομένων στην Ευρώπη ενάντια στη σύγχρονη Ιερή Συμμαχία – κερδοσκοπίας, εκμετάλλευσης, κυβερνήσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης – προχωράει. Μπορεί όχι με το ρυθμό που απαιτούν οι συνθήκες, αλλά προχωράει!
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου