Ως «ανάχωμα στην ανεργία» χαρακτήρισε η υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη το «Εθνικό Επιχειρησιακό Σχέδιο για τη Στήριξη της Εργασίας» που παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα, το οποίο διαφημίστηκε από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ ως «απάντηση» στα τελευταία δραματικά στοιχεία που δείχνουν τη νέα εκτίναξη της ανεργίας στην Ελλάδα σε πρωτοφανή μεταπολιτευτικά ύψη. Ωστόσο, περισσότερο πρόκειται για ανάχωμα στη συρρίκνωση των κερδών των επιχειρήσεων και στα εργατικά δικαιώματα παρά για μέτρα ανακούφισης των ανέργων. Μάλιστα για να γίνει πιο πειστική η υπουργός έσπευσε να δηλώσει ότι «εάν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι δράσεις του υπουργείου, τότε το ποσοστό ανεργίας θα είχε ξεπεράσει το 17%», ποσοστό που βέβαια ήδη το έχει υπερβεί με βάση τα πραγματικά στοιχεία κι όχι τις επίσημες «αλχημείες» του ΟΑΕΔ και της ΕΛΣΤΑΤ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, το εν λόγω σχέδιο θα είναι συνολικού ύψους 845 εκατ. ευρώ και οι «ωφελούμενοι» προβλέπεται να ανέλθουν σε 192.000 για το 2011. Το υπουργείο ανακοίνωσε δύο δράσεις για τις τοπικές αγορές εργασίας, την κοινωνική εργασία και τη στήριξη εργασίας σε 13 περιφέρειες.
Στη λεγόμενη κοινωνική εργασία, θα απασχοληθούν 55.000 άνεργοι και θα διατεθούν 280 εκατ. ευρώ, με την καταβολή «επιδόματος κοινωνικής εργασίας», όπως ονομάστηκε, διάρκειας 5 μηνών. Ειδικότερα, ο κάθε άνεργος που θα ενταχθεί στο πρόγραμμα αυτό θα εισπράττει «έως και 625 ευρώ» (δηλαδή μπορεί και λιγότερα) και θα καλύπτονται οι ασφαλιστικές εισφορές του. Οι μισο-άνεργοι μισο-εργαζόμενοι θα προσφέρουν «κοινωνική εργασία» σε αθλητικές υποδομές, προσωπικές κοινωνικές υπηρεσίες, όπως κατ’ οίκον φροντίδα ηλικιωμένων, ΑμεΑ κ.ά. Στην περίπτωση αυτή, φαίνεται πως οδεύουμε σε μια νέα, χειρότερη μισθολογικά και εργασιακά γενιά απασχολήσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων σε δήμους, κοινωνικές υπηρεσίες κ.ά. που μπροστά τους η προηγούμενη γενιά συμβασιούχων θα μοιάζει με ...αριστοκρατία. Όλες οι θέσεις εργασίας που καταλαμβάνονταν από συμβασιούχους ορισμένου χρόνου ή έργου, τώρα θα καταλαμβάνονται από 5μηνίτες πλήρους εργασίας, με μισθό πιο κάτω και από την εθνική συλλογική σύμβαση!
Στη δεύτερη δράση (στήριξη εργασίας σε 13 περιφέρειες) θα συσταθούν Τοπικά Ολοκληρωμένα Προγράμματα Στήριξης της Απασχόλησης (ΤΟΠΣΑ), στα οποία θα λάβουν μέρος 37.000 «ωφελούμενοι», με προϋπολογισμό 190 εκατ. ευρώ. Ουσιαστικά αυτό το σχέδιο απευθύνεται στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Στην περίπτωση αυτή, βορά στην εκμετάλλευση της εργοδοσίας θα παραδίδονται τα νέα τμήματα της μισθωτής εργασίας, καθώς, όπως σημειώνει το υπουργείο Εργασίας, τέτοια προγράμματα θα αφορούν στην «απόκτηση εργασιακής και επαγγελματικής εμπειρίας» κ.ά.
Παράλληλα, η κυβέρνηση στηρίζει απροκάλυπτα την εργοδοσία με ένα πλήθος ακόμα προγραμμάτων του ΟΑΕΔ που έχει μετατραπεί σε οργανισμό επιδότησης των επιχειρηματιών και επιβολής μιας τεράστιας ζώνης ευέλικτης κι ελαστικής εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Έτσι έχουμε την «επιταγή επανένταξης» που θα μετατρέπει το επίδομα ανεργίας σε επίδομα απασχόλησης για 10.000 ανέργους. Θα προωθεί την απασχόληση 5.000 ανέργων ηλικίας 55-64 ετών σε δήμους, την επιχορήγηση ασφαλιστικών εισφορών για 70.000 ανέργους που θα επαναπροσληφθούν σε τουριστικές επιχειρήσεις και για άλλους 10.000 που εργάζονται σε τουριστικές επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας, την επιχορήγηση επιχειρήσεων για πρόσληψη 5.000 πτυχιούχων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την επέκταση της εκμετάλλευσης της μαθητείας με την απασχόληση απόφοιτων δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης μέσω πρακτικής άσκησης σε εργοδότες και σε «πραγματικές συνθήκες εργασίας». Συνολικά τα μέτρα που εξήγγειλε το υπουργείο Εργασίας κινούνται στη γνωστή κυβερνητική κατεύθυνση επιδότησης του κεφαλαίου και επιδείνωσης των όρων εργασίας προς την κατεύθυνση της περαιτέρω ελαστικοποίησης και εκμετάλλευσης των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Η περιβόητη «ενεργητική πολιτική» που δήθεν προωθεί την «ανάπτυξη»δεν είναι τίποτα άλλο παρά προσφορά δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στο κεφάλαιο είτε μέσω πληρωμής των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών είτε μέρους του μισθού, αλλά και καθιέρωση εργασίας που θα αμείβεται πιο κάτω και από την επαίσχυντη σύμβαση της ΓΣΕΕ και μάλιστα για πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα. Στην ανάγκη για πλήρη, σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους, η κυβέρνηση και το κεφάλαιο απαντούν με μοίρασμα της «απασχόλησης», με ψωρο-επιδόματα, με ψαλίδισμα και των τελευταίων όρων αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας.
