Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Αντεργατική Πρωτομαγιά


Δεν ξέρουμε αν την Πρωτομαγιά ο κ. πρωθυπουργός θα πάει για κανό ή θα κάνει ποδήλατο στην εξοχή ή θα φορέσει το μαύρο του κολάν και το μαύρο του γυαλί και θα τρέξει μερικά χιλιόμετρα. Ό,τι και αν διαλέξει, το βέβαιο είναι ότι έχει κάθε λόγο να γιορτάζει την Αντεργατική Πρωτομαγιά, αφού κατάφερε, μέσα σε ένα χρόνο από την υπογραφή του Μνημονίου, να καταργήσει δικαιώματα που οι προηγούμενες γενιές είχαν κατακτήσει με αγώνες, θυσίες και αίμα.



ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ



Φέτος συμπληρώνονται 125 χρόνια από τον ξεσηκωμό των εργατών του Σικάγου και το αίτημα για οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ύπνο και οχτώ ώρες για να «τις κάνουμε ό,τι θέλουμε» μοιάζει σαν ιστορικό ανέκδοτο.
Σήμερα οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, τα εργοστάσια και τα καταστήματα κλείνουν, οι συμβασιούχοι μένουν στον αέρα, ενώ χιλιάδες εκ περιτροπής εργαζόμενοι θα πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό αν εξασφαλίζουν ένα-δυο οκτάωρα την εβδομάδα. Σήμερα η εργασία γίνεται όλο και πιο επισφαλής, το μερίδιο συμμετοχής των εργαζομένων στην παραγόμενο πλούτο συρρικνώνεται διαρκώς, ενώ οι συλλογικές συμβάσεις τινάζονται στον αέρα.

Η εργασία επιστρέφει στην εποχή των σπηλαίων. Όπως οι πρωτόγονοι ζούσαν με το φόβο των ακραίων φυσικών φαινομένων και των άγριων θηρίων και δεν ήξεραν τι τους ξημερώνει το αύριο, έτσι και όσοι σήμερα εργάζονται δεν ξέρουν πότε θα έρθει η νέα μείωση του μισθού τους ή πότε θα πεταχτούν στο δρόμο.

Δεν ξέρουν πότε θα χάσουν το σπίτι τους ή πότε θα σταματήσουν το παιδί τους από το φροντιστήριο ή πότε θα στηθούν στις ουρές των συσσιτίων.
Σήμερα αναδύεται μια νέα κατηγορία προλετάριων. Δεν είναι αυτοί που λιώνουν το ατσάλι, αλλά που οι ίδιοι λιώνουν στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού (όσο υπάρχει σπίτι), χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα. Προλετάριοι δίχως ροζιασμένα χέρια, αλλά με πτυχίο ή υψηλή ειδίκευση και πολύχρονη επαγγελματική πείρα.

Αυτοί είναι ο καρπός του μόχθου της κυβέρνησης, των τραπεζών και της τρόικας, όμως αυτοί θα φέρουν το νέο Σικάγο και ας είναι σήμερα ανίσχυροι και διασκορπισμένοι. Ας κάνει κανό, λοιπόν, ο κ. Παπανδρέου, όσο υπάρχει ακόμα καιρός.