Του Μάκη Βάσιλα
Νομίζετε πως στην Ελλάδα των αλλεπάλληλων μνημονίων και της σφοδρής επίθεσης σε οτιδήποτε θυμίζει Δημόσιο, δεν γίνονται προσλήψεις; Αν ναι, τότε κάνετε μεγάλο λάθος. Γιατί μπορεί από την προσωπική του εμπειρία ο κάθε ένας από εμάς να έχει διαπιστώσει ότι για παράδειγμα η νηπιαγωγός στον παιδικό σταθμό που πηγαίνουν τα παιδιά του είναι μόνη της με εικοσιπέντε πιτσιρίκια στην τάξη ή ότι ολόκληρη πτέρυγα νοσοκομείου εξυπηρετείται από ελάχιστες νοσοκόμες. Μπορεί ακόμα το παιδί του χωριού να πρέπει να ξενιτευτεί για να πάει στο Δημοτικό γιατί το δικό του το συγχώνευσαν και έκλεισε, αλλά πάντα υπάρχουν όρια. Και η λαοπρόβλητη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αφήσει την κοινωνία απροστάτευτη. Πρόσφατα λοιπόν ανακοινώθηκε ότι πρόκειται να γίνουν περίπου 4.000 προσλήψεις στην Aστυνομία, τα σώματα ασφαλείας και το Λιμενικό.
Ασφαλώς και το θέμα δεν απασχόλησε κανένα από τα συνήθη γραβατωμένα «παπαγαλάκια» που υποδύονται το ρόλο του δημοσιογράφου στα δελτία παραπληροφόρησης των οκτώ, ούτε γέμισαν τις στήλες τους οι καθεστωτικές γραφικές γραφίδες στις εφημερίδες, οι οποίες πετάνε τη σκούφια τους όταν είναι να καταγγείλουν το μεγάλο και σπάταλο κράτος.
Τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Γιατί μπορεί τα νοσοκομεία να κλείνουν, τα σχολεία να συγχωνεύονται, οι δημόσιες υπηρεσίες να μην μπορούν να εξυπηρετήσουν τους πολίτες λόγω έλλειψης προσωπικού, αλλά αυτά τα ζητήματα είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στην ασφάλεια του πολίτη. Και φυσικά βρίσκουν την κατανόηση των τηλε-εισαγγελέων αλλά και των υπολοίπων καθεστωτικών συναδέλφων τους στις εφημερίδες.
Στην Ελλάδα σήμερα ο δημόσιος τομέας βρίσκεται υπό διωγμό, είναι αντιπαραγωγικός και τεμπέλικος. Είναι δυσκίνητος και αποτελεί τροχοπέδη και βαρίδι στην ανάπτυξη, με μοναδική εξαίρεση την Aστυνομία και τα σώματα ασφαλείας. Ποιος άλλωστε δεν έχει γίνει αυτόπτης μάρτυρας των άοκνων προσπαθειών των ανδρών των ΜΑΤ για παράδειγμα, που για ώρες ολόκληρες είναι παρκαρισμένοι στις πλατείες του κέντρου δουλεύοντας σκληρά, παίζοντας τάβλι, κάνοντας την αναμονή για το πέρας του ωραρίου λιγότερο επώδυνη.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την πλάκα, αλλά δυστυχώς για όλους μας, τα πράγματα είναι σοβαρά. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά και όλο το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου γνωρίζει πολύ καλά μια μεγάλη αλήθεια. Και αυτή δεν είναι άλλη από την υποχρεωτική γι’ αυτούς όξυνση της καταστολής και της τρομοκράτησης των εργαζόμενων ανθρώπων ακόμα και σε σημείο που να οδηγούμαστε σε καθεστώς τυπικού κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Τα βάρβαρα μέτρα, το διαρκές αντεργατικό και αντιλαϊκό πραξικόπημα που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν μπορεί να σταθεί αν δεν συνοδεύεται από την ένταση και τον παροξυσμό της κρατικής καταστολής και της βίας.
Η μαζική και βάρβαρη καταστολή που επέδειξαν τα σώματα ασφαλείας κατά το απεργιακό διήμερο 28-29 Ιούνη, δεν ήταν υπερβάλλων ζήλος ούτε ακρότητες ορισμένων. Αντίθετα, ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή, που σημειωτέον καλύφθηκε πλήρως από την κυβέρνηση, με προεξάρχουσα τη θλιβερή φιγούρα του υπουργού προστασίας από τον πολίτη αλλά και τη γνωστή πλέον συμμαχία - συμμορία των προθύμων.
