Του Σπύρου Κότσια
«Αυτό είναι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και έτσι θα πρέπει να ψηφισθεί από το κοινοβούλιο, διαφορετικά δεν θα σας δώσουμε την πέμπτη δόση και αναγκαστικά θα χρεοκοπήσετε». Με αυτό τον αναίσχυντο τρόπο, ο Πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, η Καγκελάριος της Γερμανίας, ο επικεφαλής του ΔΝΤ, ο Πρόεδρος της ΕΕ, ο Πρόεδρος της Επιτροπής και οι άλλοι αξιωματούχοι της Ένωσης επιμένουν να εκβιάζουν ωμά τους έλληνες βουλευτές και το λαό. H κυβέρνηση των Παπανδρέου – Βενιζέλου συμμετέχει ενεργά στον εκβιασμό εξαπολύοντας διά των έμπιστων στην ηγετική ομάδα, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά τον ανασχηματισμό, βουλευτών αλλά και μέσω των γνωστών τηλεοπτικών «αναλυτών» μπαράζ επικοινωνιακών διλημμάτων για να φοβίσει τυχόν διαφωνούντες στην κοινοβουλευτική ομάδα και να κάμψει τις αντιδράσεις του εξεγερμένου λαού.
Σε δημοσκόπηση που διενήργησε η VPRC για το περιοδικό Επίκαιρα στην ερώτηση «σε περίπτωση που γίνονταν σήμερα Δημοψήφισμα για την αποδοχή του νέου Μνημονίου και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτό, εσείς προσωπικά τι θα ήταν πιθανότερο να κάνετε; Να ψηφίσετε υπέρ ή κατά;», το 64% των ερωτηθέντων απαντά «κατά».
Το γεγονός ότι δύο στους τρεις ερωτηθέντες δηλώνουν ότι θα καταψήφιζαν το νέο Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, αποδεικνύει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι ο λαός απορρίπτει τα εκβιαστικά διλήμματα και απαιτεί να αλλάξει άμεσα η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης.
Αντίθετα με τη θέληση του λαού, η κυβερνητική πλειοψηφία επιμένει στην εφαρμογή μιας αδιέξοδης πολιτικής, υποκύπτοντας στις θελήσεις των τοκογλύφων δανειστών και του πολιτικού προσωπικού που τους υπηρετεί. Σε αυτή μάλιστα την πολιτική θέλει να σύρει και την αξιωματική αντιπολίτευση η οποία, στα λόγια τουλάχιστον, διαφοροποιείται στην εφαρμογή ορισμένων μέτρων που βυθίζουν την οικονομία σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και επιφέρουν ανεπανόρθωτες βλάβες στον κοινωνικό ιστό.
Σε κάθε μέτρηση της κοινής γνώμης είναι πλέον ορατή η δυσαρμονία που υπάρχει μεταξύ της θέλησης του εκλογικού σώματος και της εφαρμοζόμενης από την κυβέρνηση πολιτικής, γεγονός που εφόσον συνεχισθεί, θα οδηγήσει σε σύγκρουση με απρόβλεπτες συνέπειες για τον τόπο.
Το σοκ το οποίο προκάλεσαν στο λαό κυβέρνηση και τρόικα στις αρχές του 2010 με σκοπό να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τα μέτρα του Μνημονίου δεν μπόρεσαν να το επαναλάβουν. Αυτή τη φορά ο λαός βγήκε αυθόρμητα στις πλατείες και τους δρόμους απαιτώντας να σταματήσει η ληστρική αφαίμαξη του εισοδήματός του, η συνεχιζόμενη καταστροφή του κοινωνικού κράτους, η υποβάθμιση της υγείας και της παιδείας, η αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών για την ανάπτυξη τομέων της οικονομίας και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Η εμφάνιση στο προσκήνιο του λαϊκού παράγοντα ανέτρεψε, όπως όλα δείχνουν, τη μέχρι σήμερα επικρατούσα από τη μεταπολίτευση κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό. Οι δύο πυλώνες του δικομματισμού, δημοσκοπικά τουλάχιστον, φαίνεται να έχουν υποστεί πολύ μεγάλη μείωση της δύναμής τους. Ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ αποδομείται με ρυθμούς που δεν έχουμε ξαναδεί μέχρι σήμερα, ήδη πέρασε στη δεύτερη θέση, τα λεγόμενα μικρά κόμματα αυξάνουν τη δύναμή τους και πέντε από αυτά φαίνεται να ξεπερνούν το κατώφλι του 3% και να εισέρχονται στη Βουλή.
Έντρομος ο Παπανδρέου έσπευσε να ζητήσει συναίνεση από τον Αντ. Σαμαρά, καλώντας ταυτόχρονα τους Ευρωπαίους να τον πιέσουν στην κατεύθυνση σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Και όταν το σχέδιο ναυάγησε, έσπευσε να συμπεριλάβει στο νέο κυβερνητικό σχήμα την ομάδα Βενιζέλου και μερικούς «σοσιαλιστικούς μαϊντανούς».
Με το Βενιζέλο υπουργό Οικονομικών και Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, ο Παπανδρέου θα συνεχίσει την προσπάθεια να «σώσει τη χώρα» από την καταστροφή και στη συνέχεια «να την αλλάξει»!
Πρώτο δείγμα γραφής το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα το οποίο ο νέος υπουργός παρουσίασε σε συνέντευξη Tύπου και εν συνεχεία κατέθεσε στη Βουλή. Με το πρόγραμμα αυτό όχι μόνο συνεχίζεται αλλά εντείνεται η λιτότητα, ενώ μεθοδεύεται η πώληση της κρατικής περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές.
Οι μέρες που ακολουθούν είναι πολύ κρίσιμες, οι Έλληνες έχουν πλέον κατανοήσει ότι η συνέχιση αυτής της πολιτικής οδηγεί το έθνος σε μια οικονομική και κοινωνική καταστροφή τεραστίων διαστάσεων, για να την αποτρέψουν έχουν ξεχυθεί στους δρόμους και τις πλατείες σε μια πρωτοφανή ειρηνική λαϊκή εξέγερση.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι σ’ αυτήν την προσπάθεια είναι μόνοι, έχοντας απεναντί τους τεράστια οικονομικά συμφέροντα τα οποία, σε μια άνευ προηγουμένου ιστορική πρόκληση, καλούνται να αντιπαλέψουν.
