Του Μιχάλη Ψύλλου
Δεν πίστευαν στα αυτιά τους οι περίπου 750.000 βρετανοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι 500.000 δάσκαλοι και καθηγητές και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα ακούγοντας τον εικονιζόμενο ηγέτη των Εργατικών, Εντ Μίλιμπαντ, να χαρακτηρίζει «σφάλμα» τη μεγάλη απεργία της 30ής Ιουνίου. Ο επονομαζόμενος και «κόκκινος Εντ» που εξελέγη τον περασμένο Σεπτέμβριο στην ηγεσία του Εργατικού Kόμματος αποκλειστικά και μόνο χάρη στη στήριξη των συνδικάτων δεν δίστασε να ταχθεί κατά της μεγαλύτερης απεργίας που έχει γίνει στο βρετανικό Δημόσιο από το ...1926.
«Οι απεργίες αποτελούν ένδειξη αποτυχίας και των δύο πλευρών και αυτή η κινητοποίηση είναι λάθος», είπε ο Μίλιμπαντ στην εβδομαδιαία συνεδρίαση της σκιώδους κυβέρνησής του.«Είναι σκουπίδι», ήταν η αντίδραση του Λεν Μακ Κλάσκι, ηγέτη του συνδικάτου Unite, που είναι το μεγαλύτερο στη Βρετανία. Αν και τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης «έθαψαν» τη μεγάλη απεργία σε ...μονόστηλα, η μπλογκόσφαιρα γέμισε με απίστευτα σχόλια για την «προδοσία του Εντ Μίλιμπαντ». Στις συγκεντρώσεις που έγιναν στο Λονδίνο και σε άλλες βρετανικές πόλεις ο Μίλιμπαντ αποδοκιμάστηκε με συνθήματα που δεν έχουν ακουστεί ούτε στην Ελλάδα για την κυβέρνηση Παπανδρέου. Όπως αποκάλυψε ο Γκάρντιαν, χιλιάδες μέλη του Εργατικού Kόμματος έσκισαν τις κομματικές τους ταυτότητες. «Γιατί ο Μίλιμπαντ έπρεπε να δαγκώσει τα χέρια που τον εξέλεξαν;», διερωτάται σε κύριο άρθρο της η βρετανική εφημερίδα, σημειώνοντας: «Τα συνδικάτα ήταν αυτά που ουσιαστικά εξέλεξαν τον Εντ Μίλιμπαντ ηγέτη του Εργατικού Kόμματος τον περασμένο Σεπτέμβριο. Τα συνδικάτα είναι αυτά που διατηρούν οικονομικά ζωντανό το Εργατικό Kόμμα, δίνοντας σήμερα τις 9 από τις 10 λίρες του συνόλου των συνδρομών του κόμματος... Και να, στην πρώτη σοβαρή αναμέτρηση των συνδικάτων με την κυβέρνηση, ο Μίλιμπαντ αρνήθηκε να στηρίξει τη δράση τους χαρακτηρίζοντας την απεργία στο δημόσιο τομέα... λάθος».
«Σφάλμα» λοιπόν μια απεργία που έγινε ενάντια στο πρόγραμμα εξοντωτικής λιτότητας, που αποφάσισε η κυβέρνηση Κάμερον με στόχο την κατάργηση 330.000 θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα, τη δραστική μείωση των συντάξεων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης από τα 60 στα 67 χρόνια. Ο δεξιός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δεν δίστασε να πει ότι η μεταρρύθμιση είναι απαραίτητη, «γιατί οι συνταξιούχοι είναι περισσότεροι και ζουν περισσότερο».Ο Μίλιμπαντ όμως;
Δέκα μήνες μετά την αναρρίχησή του στην ηγεσία των Εργατικών, ενάντια μάλιστα στην κομματική ελίτ και τη δεξιά πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, ο «κόκκινος Εντ» ανέκρουσε πρύμναν, θέλοντας να εμφανιστεί ως η φωνή της μετριοπάθειας και του συμβιβασμού, προκειμένου να κερδίσει την εύνοια της μεσαίας και της άρχουσας τάξης στη Βρετανία. «Ήταν μια παρακινδυνευμένη κίνηση», προσπαθεί να ...εξηγήσει το BBC. «Πολλοί συνδικαλιστές είδαν την κίνηση του Μίλιμπαντ ως πράξη προδοσίας. Ο Μίλιμπαντ όμως θέλει να δώσει την εικόνα ενός θαρραλέου ηγέτη, που δεν φοβάται να πει στους ίδιους τους υποστηρικτές του κάποιες ενοχλητικές αλήθειες».
Το επιχείρημα του επονομαζόμενου και «κόκκινου Εντ», ωστόσο, δεν φαίνεται να πείθει. Αντιθέτως, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο ηγέτης των Εργατικών συμπορεύεται με την κυβέρνηση συνασπισμού των Τόρις και των Φιλελεύθερων Δημοκρατών.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν όμως ότι η δημοτικότητα του Εντ Μίλιμπαντ έχει υποστεί καθίζηση. Μόλις το 34% των Βρετανών δηλώνουν ικανοποιημένοι από τον τρόπο που ο Εντ Μίλιμπαντ κάνει τη δουλειά του, ενώ το 48% εκφράζει έντονη δυσαρέσκεια.
Ο Τζον Κέρτις, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Στρατσκλάιντ εκτιμά ότι «ο Μίλιμπαντ θα πρέπει να ανατρέψει όλα τα προηγούμενα μοντέλα στην ιστορία των βρετανικών εκλογών για να μπει τελικά στη Ντάουνινγκ Στριτ. Αλλά από το 1979 όλοι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης που είχαν τέτοιες αρνητικές επιδόσεις στις δημοσκοπήσεις σε αυτή τη φάση, εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ...ίχνος».
