Δεν έχει πια σημασία αν οι δεξιοί ηγέτες της ΕΕ έλιωσαν πολιτικά τον Γιώργο Παπανδρέου και τον υποχρέωσαν να διακηρύξει ακραία πολιτική λιτότητας ή αν όλη η ιστορία με τις αποκαλύψεις για το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος ήταν στημένη από την αρχή, προκειμένου να καλλιεργηθεί εσωτερικά και εξωτερικά το κατάλληλο κλίμα οικονομικής τρομοκρατίας που θα επέτρεπε το πέρασμα αντιλαϊκών μέτρων, έχοντας παραλύσει εκ των προτέρων την αντίσταση των εργαζομένων.
Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κήρυξε κοινωνικό πόλεμο εναντίον των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων, των αγροτών, στις πλάτες των οποίων επιδιώκει να φορτώσει τα βάρη της κρίσης που προκάλεσε το πιο ισχυρό και πιο παρασιτικό τμήμα του κεφαλαίου, το χρηματοπιστωτικό. Βέβαιο είναι επίσης πως η πολιτική που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός και η συγκεκριμενοποίηση της οποίας θα γίνει σταδιακά, είναι αναντίρρητα πιο αντιαλαϊκή ακόμη και από εκείνη της κυβέρνησης Καραμανλή! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βγήκε δηλαδή από τα δεξιά στη Δεξιά στον κρισιμότατο, καθοριστικό οικονομικό τομέα! Γι’ αυτό και δεν είχε καμιά δυσκολία να συμπήξει αμέσως πολιτική συμμαχία με τα κόμματα της Δεξιάς, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, για να περάσει την πολιτική της. Δεν είναι τυχαίο πως τα κόμματα της ρεφορμιστικής Αριστεράς δεν ταλαντεύτηκαν ούτε στιγμή αυτή τη φορά για να διακηρύξουν αμέσως την κατηγορηματική αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική. Ούτε καν η δεξιά πτέρυγα του ΣΥΝ δεν τόλμησε αυτή τη φορά να διακηρύξει τη συμφωνία της με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ! Από εκεί και πέρα όμως το ζήτημα είναι πόσο ισχυρή και μαζική θα είναι η αντίσταση που θα προβάλουν τα ασθενέστερα από οικονομική σκοπιά κοινωνικά στρώματα που θίγονται ώστε να τορπιλίσουν τις αντιλαϊκές πτυχές των κυβερνητικών μέτρων.
Κανείς δεν λέει όχι στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Βεβαίως και πρέπει να ληφθούν μέτρα εναντίον της. Παράλληλα όμως έχει τεράστια σημασία το θεσμικό πλαίσιο φορολόγησης που ορίζει η κυβέρνηση. Είναι εξωφρενικό π.χ. να ορίζει το ΠΑΣΟΚ ως ανώτατο συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων το 25%, αλλά να απαιτεί να πληρώνουν 40% φόρο οι εργαζόμενοι που παίρνουν από 1.500 με 2.000 ευρώ καθαρά ο καθένας από το ζευγάρι, αν όντως ανακοινώσει αυτή την εβδομάδα τη μείωση από τις 75.000 στις 50.000 ή και στις 40.000 του ποσού πέρα από το οποίο εφαρμόζεται ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής. Αν δηλαδή η ίδια η κυβέρνηση εκμηδενίζει ουσιαστικά τη φορολόγηση του κεφαλαίου και αναγορεύει σε στόχο της φορολογικής της επιδρομής αυτούς που βγάζουν δύο, τρία ή τέσσερα χιλιάρικα το μήνα, τότε μας κοροϊδεύει όλους! Δεν είναι δυνατόν, τώρα που ο κοινωνικός πλούτος που παράγεται είναι ασύλληπτα μεγαλύτερος στην Ελλάδα από όσο πριν από πενήντα, τριάντα ή και δέκα χρόνια, να μας λέει ο Παπανδρέου ότι πρέπει να δουλεύουμε όλοι μέχρι τα 67 αντί για τα 65 για να πάρουμε σύνταξη! Κανείς δεν πιστεύει ότι ένα κράτος και μια ΕΕ που μέσα σε μια νύχτα βρίσκουν 28 δισ. ή 3 τρισ. για τις τράπεζες, δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν συντάξεις στα 65. Λεφτά έχουν, αλλά τα δίνουν αλλού, είναι η απάντηση.
Δεν φτάνει που υιοθέτησε όχι απλώς αντιλαϊκές, αλλά νεοφιλελεύθερες πολιτικές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχει το θράσος κι από πάνω να ζητάει και... «συστράτευση» για την υλοποίηση της πολιτικής της! Να συστρατευτούμε όλοι για να πληρώνουμε περισσότερους φόρους και να δουλεύουμε μέχρι το... νεκροταφείο για να τρώνε και να πίνουν στην υγεία των κορόιδων το κεφάλαιο και τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ! Ας ψάξουν αλλού να βρουν ηλίθιους, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και η κυβέρνησή του. Είναι εντυπωσιακό πάντως ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν κάνει πλέον τον κόπο ούτε σε φραστικό επίπεδο να προσπαθήσει να δώσει έστω και το θαμπό όραμα μιας άλλης πολιτικής. Ακόμη και οι σοσιαλδημοκράτες από την Ευρώπη που του συμπαραστέκονται, εκδηλώνουν την υποστήριξή τους προσθέτοντας μερικά αυτονόητα πράγματα. «Η παρούσα κρίση καθιστά επιτακτική την ανάγκη να επιφέρουμε ριζοσπαστική αλλαγή διαρκείας στις οικονομίες και στις κοινωνίες μας» δήλωσε π.χ. ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Δανός Πολ Νίρουπ Ράσμουσεν, ο οποίος είναι δεξιός σοσιαλδημοκράτης. Ακόμη σαφέστερος υπήρξε ο Γερμανός Αλεξάντερ Ούλριχ, εκπρόσωπος του κόμματος Αριστερά. Αφού εξέφρασε την υποστήριξή του προς την Ελλάδα τονίζοντας ότι η χώρα μας «δεν χρειάζεται τον κορσέ των Βρυξελλών», συνέχισε υπογραμμίζοντας: «Η μείωση του ελληνικού ελλείμματος κατά 75% (σ.σ. από 12% να πάει στο 3%) μέσα σε τρία χρόνια αποτελεί στόχο ανέφικτο, ο οποίος είναι και οικονομικά παράλογος και κοινωνικά καταστρεπτικός. Οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στα ασφαλιστικά συστήματα θα πνίξουν την εσωτερική αγορά και θα εξωθήσουν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στη φτώχεια».
Ο Γ. Παπανδρέου διάλεξε το δρόμο του. Βρήκε και τους συμμάχους του, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ. Η Αριστερά και τα κινήματα των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων πρέπει να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην επιτρέψουν την υλοποίηση του προγράμματος... σταθερής λιτότητας που προσπαθεί με τη στήριξη της ΕΕ να εφαρμόσει εναντίον του λαού μας.
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου