Γιάννης Ελαφρός
Bρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορικών διαστάσεων αναμέτρηση. Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Γ. Παπανδρέου στο... πολεμικό του διάγγελμα (βλ. σελ. 5) και όλα όσα περιλαμβάνει το διαβόητο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) αποτελούν μια ισοπεδωτική επίθεση στους εργαζόμενους, με ορίζοντα ευρύτερο από την κάλυψη του ελλείμματος τα επόμενα τρία χρόνια. Απειλούν να σπρώξουν τους εργαζόμενους στο ναδίρ της εκμετάλλευσης.
Όπως έλεγε το ΙΟΒΕ πριν από 20 μέρες: «Να δούμε την κρίση σαν ευκαιρία». Γι’ αυτό τα θέλουν όλα, εδώ και τώρα! Το κόστος; «Οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στην Ελλάδα θα προκαλέσουν αίμα και δάκρυα», δήλωσε στο BBC ο γερμανός οικονομολόγος Ότμαρ Ίσινγκ.
Δεν πρόκειται για παροδικό εφιάλτη. Αξιολογώντας η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το ελληνικό ΠΣΑ, την προηγούμενη Τρίτη, δήλωσε ότι «θα παρακολουθείται στενά» η εφαρμογή των δημοσιονομικών μέτρων, «συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, καθώς και αυτών στους τομείς των συντάξεων, της υγείας, της δημόσιας διοίκησης, των αγορών προϊόντων, της αγοράς εργασίας, των διαρθρωτικών ταμείων και του χρηματοπιστωτικού τομέα»! Τα πάντα όλα δηλαδή. Η Kομισιόν σημειώνει μάλιστα «με ικανοποίηση την ετοιμότητα (σ.σ. της κυβέρνησης) στην υιοθέτηση και υλοποίηση επιπλέον μέτρων, εάν κριθούν αναγκαία»! Και καθώς η έξοδος από την κρίση είναι εξαιρετικά αβέβαιη, το μόνο σίγουρο –όπως έδειξε και το παράδειγμα της Ιρλανδίας–, είναι ότι το πρώτο αντιλαϊκό «πακέτο» ακολουθείται από τα επόμενα. Ήδη οι ιρλανδοί εργαζόμενοι έχουν φαει τρία στο κεφάλι, μέσα σε 1,5 χρόνο! Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και αστικός συνασπισμός εξουσίας αποφασίζουν: Για να μην πτωχεύσει η ελληνική οικονομία, ας πτωχεύσουν οι εργαζόμενοι! Το δίλημμα έχει τεθεί: ή αυτοί ή εμείς!
Μπορούμε όμως να σταματήσουμε τον οδοστρωτήρα της οικονομικής φρίκης; Η αλήθεια είναι ότι με τη σημερινή κατάσταση του μαζικού κινήματος και της Αριστεράς μοιάζει πολύ δύσκολο, ακόμα και αδύνατο, να ανατραπεί η επίθεση. Αλλά, είναι σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές που έρχονται τα πάνω - κάτω και ξεπηδά στο προσκήνιο η μέχρι τότε κοιμισμένη θέληση των εκατομμυρίων, οπλισμένη με το αμείλικτο όπλο των αναγκών και δικαιωμάτων τους.
Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη για ένα μέτωπο αντίστασης, ρήξης και ανατροπής του Προγράμματος Σταθερότητας, της συνολικής αντεργατικής επίθεσης και όσων την προωθούν. Πρώτα και κύρια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των συναινετικών ΝΔ και ΛΑΟΣ. Σαλπίζοντας ανυπακοή και σύγκρουση με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση - έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ. Αυτός ο αγώνας θα αποκτά, μέσα από την πείρα των εργαζομένων, αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά και θα συγκρούεται με τους βασικούς πυλώνες και τη λογική του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αγοράς. Αυτός είναι ο δρόμος για τη διαμόρφωση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, για την εργατική εξουσία - δημοκρατία, για μια ζωή πέρα από το βάρβαρο καπιταλισμό.
Πρόκειται για σκληρή πολιτική αναμέτρηση, που δεν μπορεί να δοθεί χωρίς να τελειώνουμε με τους μύθους, όπως για παράδειγμα ότι η κυβέρνηση σύρεται από τις αγορές (όπως λέει π.χ. η ΓΣΕΕ). Η κυβέρνηση πρωτοστατεί και υλοποιεί το άγριο ΠΣΑ. Το είχαμε πει και προεκλογικά: Tο ΠΑΣΟΚ έρχεται για τη βρόμικη δουλειά. Έτσι, όσοι ψήφισαν Παπανδρέου τους βγήκε Καραμανλής με... χαμηλά λιπαρά, αλλά με ακόμα πιο άγρια μέτρα απ’ αυτά για τα οποία μαυρίστηκε η ΝΔ.
Δεύτερος μύθος: θα μπορούσε ίσως μέσα στην ΕΕ να υπάρχει ένα άλλο Σύμφωνο Σταθερότητας κοινοτικής αλληλεγγύης και φιλολαϊκής ανάπτυξης. Η πραγματικότητα της θηριώδους επίθεσης που καθοδηγεί η ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (και η άγρια κερδοσκοπία των ευρωπαϊκών τραπεζών) δεν επιτρέπουν ευρω-αριστερές φαντασιώσεις, οι οποίες οδηγούν τον Α. Τσίπρα να εναντιώνεται ακόμα και στο δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας (βλ. σελ. 4)!
Για να ανατραπεί η επίθεση απαιτείται ένα μαζικό, ενωτικό, πολιτικό κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας, στηριγμένο κυρίως στην εργατική βάση, σε πρωτοβάθμια σωματεία, σε συνελεύσεις σωματείων και χώρων εργασίας, σε επιτροπές αγώνα και συλλογικότητες της περιπλανώμενης εργασίας και των ανέργων. Κίνημα ενιαίας απάντησης και όχι συντεχνιακού κατακερματισμού. Ένα κίνημα διαρκείας, με μεγάλους απεργιακούς πανελλαδικούς - πανεργατικούς σταθμούς, με μαχητικούς κλαδικούς αγώνες συνδεδεμένους με το συνολικό κίνημα, αλλά και άλλες μορφές πάλης που κινητοποιούν και αφυπνίζουν το λαό, μπλοκάρουν την καπιταλιστική κερδοφορία. Ένα κίνημα σε ρήξη με το πυροσβεστικό ρόλο της αστικοποιημένης κυβερνητικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.
Σε αυτό το μέτωπο θα κριθεί και η Αριστερά. Από την άποψη αυτή είναι πολύ σημαντική η πρωτοβουλία 12 οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς (η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλες οι συνιστώσες της, το ΚΚΕ [μ-λ], η ΚΟ Ανασύνταξη και η ΟΚΔΕ), οι οποίες αποφάσισαν από κοινού «να εντείνουν τις προσπάθειές τους για μετωπική κοινή δράση, για τη νικηφόρα αντίσταση και την ανατροπή του ΠΣΑ και της αντιλαϊκής πολιτικής» και να «εργαστούν για την ευρύτερη δυνατή κοινή δράση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς και των εργαζόμενων στο μαζικό κίνημα». Οι 12 οργανώσεις, που διοργάνωσαν μια πρώτη κινητοποίηση χθες, τονίζουν ότι «απαιτείται συνολική πάλη κατά της ΕΕ, ρήξη και αποδέσμευση από αυτήν» και προετοιμάζουν νέα παρέμβαση ενόψει της συζήτησης του ΠΣΑ στο Εκοφίν στις 16 Φλεβάρη.
«Οι αγορές περιμένουν να δουν εάν η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να πείσει το λαό της ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από το να μειωθούν οι μισθοί και να περικοπούν οι κρατικές δαπάνες. Σε μεγάλο βαθμό αυτό θα αποφασιστεί στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας». Έτσι τελείωνε την ανταπόκρισή του από την Ελλάδα ο απεσταλμένος του BBC, Γκάβιν Χιούιτ. Συμφωνούμε! Ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι δρόμοι.
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου