Α. Αλαβάνος: Ο «Καλλικράτης» μπορεί να γίνει ...ανατρεπτικός!

                           Αυταπάτες για την «αυτοδιοίκηση», υποβάθμιση του μαζικού κινήματος

 Σύνδρομο Αστερίξ έχει καταλάβει τον Αλέκο Αλαβάνο. Ο θρυλικός Γαλάτης έπεισε με τα κατορθώματά του τους αναγνώστες ανά τον κόσμο ότι ένα ανυπόταχτο χωριό μπορεί να αντιστέκεται στην ξένη κατοχή κι ας είναι περικυκλωμένο από στρατιωτικά οχυρά. Ο υποψήφιος του Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης, στην τελευταία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δρόμος το προηγούμενο Σάββατο μεταχειριζόμενος συχνά παραδείγματα από τα δημοφιλή άλμπουμ του Αστερίξ, προσπαθεί να πείσει ότι αν εκλεγεί, μία περιφέρεια μπορεί να φέρει την ανατροπή ή τουλάχιστον να δημιουργήσει μια ελεύθερη νησίδα μέσα στο αρχιπέλαγος του μνημονίου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Αν τολμούσαμε να κάνουμε από τα αριστερά κριτική στον... Αστερίξ, θα λέγαμε ότι στο χωριό του ποτέ δεν ζήτησαν έξοδο της Γαλατίας από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Και ότι οι κάτοικοι του χωριού είχαν περιθωριακό ρόλο στην πλοκή, αφού εκπροσωπούνταν σε μόνιμη βάση από τους δύο πρωταγωνιστές. Με τις αναγκαίες αναπροσαρμογές, η ίδια κριτική στέκει και για το εγχείρημα του Αλέκου Αλαβάνου στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Το πρόγραμμα της Ελεύθερης Αττικής υποβαθμίζει καίρια το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ και δεν υιοθετεί καν το αίτημα εξόδου από το ευρώ, όπως υποστηρίζουν οι αριστεροί οικονομολόγοι.  

Φυσικά, για έξοδο από την ΕΕ, ούτε σκέψη. «Δεν δίνουμε όρκο παραμονής στο ευρώ», αρκέστηκε να πει ο Αλ. Αλαβάνος στην εκδήλωση του Αριστερού Βήματος την Παρασκευή, περιγράφοντας ένα πλαίσιο δράσης και αιτημάτων πάντα εντός τη ευρωζώνης. Παρόλο που ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ αντιλαϊκός με τη συμμετοχή της στην τρόικα, ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος δεν φαίνεται ακόμη πρόθυμος να πάρει οριστικό διαζύγιο με τον ευρωπαϊσμό. Πριν μια δεκαετία το επιχείρημα που πρόβαλε το ρεύμα της ευρωκομμουνσιμού ήταν ότι υπάρχει δυνατότητα μεταστροφής της ΕΕ σε Ευρώπη των λαών. Τώρα το επιχείρημα είναι «εκτός ευρώ το χάος», κι αυτό παρά τις περί του αντιθέτου επιστημονικές αναλύσεις που έχουν ήδη κατατεθεί.

Παράλληλα, ο Αλέκος Αλαβάνος μετατρέπει την πολιτική από πεδίο δράσης και παρέμβασης του μαζικού κινήματος, σε «παιχνίδι» για παράγοντες. Αφαιρεί κάθε «αρμοδιότητα» από το μαζικό και εργατικό κίνημα, για να συγκεντρώσει όλα τα πολιτικά καθήκοντα στο πρόσωπο του περιφερειάρχη. Στην πολιτική όμως δεν υπάρχει μαγικός ζωμός. Και στην εποχή μας ο «Ιούλιος Καίσαρας» είναι ισχυρότερος.

Δύο σημεία από την συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στο Δρόμο, τράβηξαν την προσοχή. Η φράση του πρώην προέδρου του Συνασπισμού που έδωσε και τον πρωτοσέλιδο τίτλο, «Για να βρούνε οι νέοι δουλειά, είμαστε έτοιμοι να πάμε και φυλακή». Και η αποστροφή ότι ο θεσμός της περιφέρειας μπορεί να γίνει «ανατρεπτικός». Ο Αλέκος Αλαβάνος τραβά στα άκρα μια διαχειριστική λογική για την τοπική αυτοδιοίκηση, αναπαράγοντας τη γνωστή στην Αριστερά αυταπάτη ότι «τα πρόσωπα κάνουν τους θεσμούς». Αυτό σημαίνει ότι στο πλαίσιο της δεδομένης πολιτικής μπορούν να υπάρξουν φιλολαϊκά ρήγματα, αρκεί να βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα στην κατάλληλη θέση.

«Η πρώτη περιφερειακή αρχή της Αττικής θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό αν θα είναι [σ.σ. ο νέος θεσμός] υπαλληλικός σύμφωνα με τον “Καλλικράτη” ή ανατρεπτικός σύμφωνα με την Ελεύθερη Αττική», είπε ο Αλ. Αλαβάνος. Πρόκειται για αναπαλαίωση μιας λαθεμένης πλευράς της θεωρίας του μαρξιστή Ν. Πουλαντζά, ότι εντός του κράτους μπορούν να εξισορροπηθούν οι ταξικοί ανταγωνισμοί, αν καταληφθούν από την Αριστερά καίρια πόστα. Η αλήθεια όμως είναι ότι όσες προσλήψεις κι αν έκανε ένας περιφερειάρχης Αττικής στις υπηρεσίες των δήμων, το πρόβλημα της ανεργίας δεν θα λυνόταν ούτε στο ελάχιστο. Πόσω μάλλον που το σχέδιο Καλλικράτης δεν πρόκειται να πνίξει τις περιφέρειες και τους δήμους στο ρευστό, ώστε αν θέλει κάποιος αιρετός να μπορεί να ασκήσει κοινωνική πολιτική, όπως αφήνει να εννοηθεί η ρητορική του Αλέκου Αλαβάνου. Το αντίθετο, η νέα δομή έρχεται να μετατρέψει τους θεσμούς αυτούς σε σκληρούς φορομπηχτικούς μηχανισμούς που μοιράζουν τη λιτότητα και τη φτώχεια, υλοποιώντας ένα σχέδιο δραστικής συρρίκνωσης κοινωνικών υπηρεσιών και ιδιωτικοποίησής τους.

Επιπλέον, ο συνδυασμός του Αλέκου Αλαβάνου δεν τοποθετείται για την προοπτική της Αριστεράς. Στο καίριο ερώτημα, «μετά το μνημόνιο τι;», η απάντηση δεν μπορεί να είναι «προοδευτικές περιφέρειες». Το πολιτικό σχέδιο του Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης φαίνεται να περιλαμβάνει μόνο τα κεφάλαια που αφορούν τις εκλογές και την εντός μνημονίου και «Καλλικράτη» διαχείριση των πραγμάτων. Λείπει με άλλα λόγια μια στρατηγική πρόταση για το μέλλον των αγώνων και του κινήματος.