Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Στρατιές ανέργων ή δύναμη ανατροπής;

  
Μέσα σε ένα χρόνο προστέθηκαν 200.000 άνεργοι, με αποτέλεσμα το ποσοστό τους να φτάνει το 13,5%. Κι αυτό σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Αρχής, διότι ανεπισήμως, οι αριθμοί αυτοί είναι ακόμη μεγαλύτεροι. Χαρές και πανηγύρια για το κεφάλαιο, καθώς οι εφεδρικές στρατιές των ανέργων είναι ο πιο αποτελεσματικός εκβιασμός για όσους έχουν ακόμη δουλειά. Για να αναγκαστούν να υπογράψουν τις επιχειρησιακές συμβάσεις με μικρότερες αμοιβές, να δεχθούν ελαστική ή εποχική εργασία...


Θρήνος, όμως, για την εργατική τάξη της χώρας. Έλληνες και μετανάστες βλέπουν το τσουνάμι να σαρώνει τις κατακτήσεις και τις ζωές τους, δημιουργώντας μεγάλες ζώνες ερημοποίησης εντός της κοινωνίας. Όσο για το αύριο, όχι απλώς δεν ελπίζουν σε κάτι καλύτερο, αλλά βλέπουν και ακούν την κυβέρνηση και τα «παπαγαλάκια» της να τους προειδοποιούν ότι η ανεργία θα φτάσει στο 20% ή και ακόμη πιο ψηλά, εάν δεν κάτσουν στα αβγά τους και συνεχίσουν τις απεργίες και διαμαρτυρίες.
Το ταξικό εργατικό κίνημα οφείλει απέναντι σε αυτή την στρατηγικού χαρακτήρα και πρωτοφανή σε ένταση, έκταση και διάρκεια επίθεση, να προβάλει αποφασιστικά τα δικά του ουσιαστικά αιτήματα. Να θέσει στην προμετωπίδα του το αίτημα της απαγόρευσης των απολύσεων και να επιχειρήσει να την επιβάλει στην πράξη, με τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Να απαιτήσει ουσιαστική στήριξη των ανέργων, για όσο διάστημα τη χρειάζονται, αντί για τα νέα δώρα και τις επιδοτήσεις προς τις επιχειρήσεις. Να διεκδικήσει την πλήρη ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη όσων έχουν βρεθεί εκτός αγοράς εργασίας, την οποία σήμερα έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Να ζητήσει τη χρηματοδότηση όλων αυτών των παρεμβάσεων μέσω της απαλλοτρίωσης των κερδών των τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων, αλλά και της παύσης πληρωμής των ληστρικών δόσεων προς τους τοκογλύφους των αγορών.
Μέσα απ’ αυτές τις αναμετρήσεις θα κερδίζει έδαφος το αίτημα της συνολικής ρήξης και ανατροπής. Θα μπολιάζονται οι συνειδήσεις με το στόχο της κοινωνικής επανάστασης – πολύ περισσότερο εάν προβάλλεται συστηματικά η ανάγκη δημιουργίας μιας άλλης κοινωνίας, στην οποία οι άνεργοι θα προέρχονται πλέον μόνο από τις τάξεις των κεφαλαιοκρατών.

0 Τοποθετησεις: