Tο 50% της δύναμης του απώλεσε το Μπλόκο της Αριστεράς, στασιμότητα του ΚΚΠ
Ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των χθεσινών πορτογαλικών εκλογών όχι μόνο σε επίπεδο κορυφής και στη συνολική δεξιά στροφή στην οποία επικεντρώθηκαν τα περισσότερα ΜΜΕ, αλλά και στο επίπεδο των επιδόσεων της αριστερής αντιπολίτευσης, στις οποίες θα εστιάσουμε στο παρόν κείμενο.
Δύσκολες ώρες για τον Φρανσίσκο Λούσα
Επιμέλεια Δ. Τζιαντζής
«Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές» λέει το τραγούδι αλλά η ευχή «να γίνει της Πορτογαλίας», που διατύπωσαν το τελευταίο διάστημα αρκετοί παράγοντες της αριστεράς, μοιάζει πλέον περισσότερο με εφιάλτη, πράγμα που δεν οφείλεται φυσικά στην προσπάθεια κοινής δράσης της Αριστεράς αλλά κυρίως στο περιεχόμενο της πολιτικής της. Οι πρόωρες εκλογές προκλήθηκαν εξαιτίας του Μνημονίου και σε όλη την προεκλογική εκστρατεία τα ΜΜΕ και τα κόμματα εξουσίας μιλούσαν για τα πάντα εκτός από το Μνημόνιο. Και η αριστερή αντίσταση στο μονόδρομο ήταν απελπιστικά πίσω από τις λαϊκές ανάγκες, με αποκορύφωμα του τυχοδιωκτισμού και της υποταγής της Αριστεράς στους θεσμούς και την σταθερότητα του πολιτικού συστήματος τη συνεργασία Μπλόκου και.. ΠΑΣΟΚ Πορτογαλίας στις Προεδρικές εκλογές του 2011.
Το Μπλόκο της Αριστεράς (μέλος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς) υπέστη συντριπτική ήττα στις χθεσινές εκλογές χάνοντας σχεδόν το 50% της δύναμής του τόσο σε ποσοστά όσο και σε έδρες. Από το εντυπωσιακό 9,9% που απέσπασε μόλις το 2009, κατρακύλησε στο 5,19% και από τις 16 έδρες που είχε στο προηγούμενο κοινοβούλιο, τώρα θα αρκεστεί στις 8.
Σαφώς καλύτερα από το Μπλόκο τα πήγε η «Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία» του Κ.Κ. Πορτογαλίας στην οποία συμμετέχουν ακόμα το Κόμμα Πρασίνων και η Δημοκρατική Παρέμβαση. Το ποσοστό της είχε οριακή αύξηση σε 7,94% (από 7,9%) και αύξησε τις έδρες της από 15 σε 16. Ο γ.γ του ΚΚΠ Τζερόνιμο ντε Σόουζα μίλησε για μια αποπροσανατολιστική προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων εξουσίας όπου και το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι επίσημοι δεξιοί Σοσιαλδημοκράτες επιχείρησαν να κρύψουν τα πραγματικά τους προγράμματα και την ουσιαστική πολιτική τους συναίνεση καθώς και τους αληθινούς σκοπούς του Μνημονίου με την Τρόικα. Ωστόσο στο τέλος της μετεκλογικής ομιλίας ο Σόουζα τόνισε ότι θα καταθέσει μια συγκεκριμένη πρόταση αναδιαπραγμάτευσης του χρέους της Πορτογαλίας ώστε να μην μπουν σε κίνδυνο οι προοπτικές... ανάπτυξης της χώρας.
Το ΚΚΠ, (παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν είχε τη θέση του ΚΚΕ «δεν διαπραγματευόμαστε με οπορτουνιστές»), μόλις στο προηγούμενο συνέδριό του χαρακτήριζε το Μπλόκο «εργαλείο εναντίον των συμφερόντων της εργατικής τάξης» χωρίς όμως ποτέ να αποκλείσει την πιθανότητα κοινής δράσης μαζί του.
Το κινηματικό αλλά και ακραίο ρεφορμιστικό στην πρακτική του «Μπλόκο της Αριστεράς», μετά από μια δεκαετή ανοδική πορεία κατακόρυφης αύξησης της εκλογικής του επιρροής, αντιμετωπίζει την πιο σοβαρή κρίση της σύντομης ιστορίας του. Σε μια υπέρμετρη επίδειξη «υπευθυνότητας» και κατάθεσης ρεαλιστικών «εφαρμόσιμων» πολιτικών προτάσεων, το Μπλόκο μέσα στα δύο περίπου χρόνια που πέρασαν από τις βουλευτικές εκλογές του 2009, ουσιαστικά παραχώρησε υπερβολικά μεγάλη περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση του Σόκρατες, όχι μόνο δεν καταψήφισε τις προγραμματικές της δηλώσεις αλλά έβαλε πλάτη και σε μια άλλη σειρά από μέτρα παρά την αριστερή φρασεολογία που διατήρησε και η οποία λειτουργούσε ως αντιστάθμισμα της "θεσμικής" κοινοβουλευτικής του στάσης.
Στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές το Μπλόκο κατέβασε κοινό υποψήφιο με τους κυβερνώντες πορτογάλους "Σοσιαλιστές" με το αποτέλεσμα να προσεγγίζει τα τραγικά ποσοστά που είχε αποσπάσει παλιότερα η Μαρία Δαμανάκη ως υποψήφια Δήμαρχος με την κοινή υποστήριξη ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Ακόμα πιο πρόσφατα, σάλος προκλήθηκε στην κινηματική βάση του Μπλόκου όταν υπερψήφισε στην Ευρωβουλή και με τους τρεις εκλεγμένους αντιπροσώπους του την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη –κόντρα στην επίσημη αντιπολεμική θέση του κόμματος!
Είχαμε σημειώσει και παλιότερα ενστάσεις και αμφιβολίες για το πολιτικό περιεχόμενο που παίρνει –με τα μέχρι τώρα δεδομένα- η προσέγγιση του ΚΚΠ με το Μπλόκο το οποίο υποβαθμίζει δραματικά τον καθοριστικό πολιτικό ρόλο και την ανάγκη ανάπτυξης του μαζικού και εργατικού κινήματος και επικεντρώνεται κυρίως στην κοινή στάση των δύο κομμάτων μέσα στο κοινοβούλιο απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Αυτό όταν και τα δύο κόμματα μοιάζουν εγκλωβισμένα στους αστικούς θεσμούς , τον «ευρωπαϊσμό» και τον κυβερνητισμό. Ας ελπίσουμε ότι η εκλογική τους αποτυχία, το αγωνιστικό παράδειγμα των μαχητικών αγώνων και λαϊκών συγκεντρώσεων σε Ελλάδα και Ισπανία θα τους «ξυπνήσουν». Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Είχαμε σημειώσει και παλιότερα ενστάσεις και αμφιβολίες για το πολιτικό περιεχόμενο που παίρνει –με τα μέχρι τώρα δεδομένα- η προσέγγιση του ΚΚΠ με το Μπλόκο το οποίο υποβαθμίζει δραματικά τον καθοριστικό πολιτικό ρόλο και την ανάγκη ανάπτυξης του μαζικού και εργατικού κινήματος και επικεντρώνεται κυρίως στην κοινή στάση των δύο κομμάτων μέσα στο κοινοβούλιο απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Αυτό όταν και τα δύο κόμματα μοιάζουν εγκλωβισμένα στους αστικούς θεσμούς , τον «ευρωπαϊσμό» και τον κυβερνητισμό. Ας ελπίσουμε ότι η εκλογική τους αποτυχία, το αγωνιστικό παράδειγμα των μαχητικών αγώνων και λαϊκών συγκεντρώσεων σε Ελλάδα και Ισπανία θα τους «ξυπνήσουν». Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ο Φρανσίσκο Λούσα, ηγέτης του Μπλόκου της Αριστεράς παραδέχτηκε αμέσως μετά την ανάγνωση των αποτελεσμάτων ότι το κόμμα του υπέστη βαριά εκλογική ήττα, ότι δεν πέτυχε κανέναν από τους στόχους του και ανέλαβε την κύρια ευθύνη για την αποτυχία. Στην ερώτηση αν θεωρεί το αποτέλεσμα «προσωπική ήττα», απάντησε «ναι, ακριβώς» αλλά παρόλα αυτά δεν δείχνει διατεθειμένος να παραιτηθεί. Είπε ότι η θέση του βρίσκεται πάντα στη διακριτική ευχέρεια της βάσης κόμματός του αλλά και φρόντισε να υπενθυμίσει ότι εκλέχτηκε ξανά πρόσφατα στην ηγεσία. Ο ηγέτης του μπλόκου έκανε λόγο για την αρχή ενός νέου πολιτικού κύκλου στην Πορτογαλία ο οποίος θα διεξαχθεί στη σκιά της απαράδεκτης δανειακής σύμβασης με την τρόικα και υποστήριξε ότι ο νέος πρωθυπουργός θα έχει ουσιαστικά δεμένα τα χέρια του, με την οικονομική πολιτική να έχει ήδη χαραχτεί από τις Βρυξέλλες. Ως κόκκινη γραμμή έθεσε τις αντιδραστικές αλλαγές που επιθυμεί η τρόικα στο εργασιακό, ενώ χαρακτήρισε το νέο νόμο αντισυνταγματικό και προσβλητικό για τα εργατικά δικαιώματα και υποσχέθηκε πως το κόμμα του θα επιχειρήσει να ματαιώσει αυτά τα σχέδια.
Το μέλλον μας είναι η αντίσταση, υποστήριξε τονίζοντας ότι θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα αγωνίζονται και αυτούς τους ανθρώπους θα εκφράζει το Μπλόκο της Αριστεράς μιλώντας ξανά για το όνειρο μιας αδέσμευτης, αλύγιστης και επίμονης Αριστεράς που θα αντιπαλέψει την τρόικα και που θα σχηματίσει μια αριστερή κυβέρνηση.
Το εξωκοινοβουλευτικό Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας (PCTP/MRPP), μαοϊκών καταβολών) του Γκαρσία Περέιρα δεν κατάφερε ούτε σε αυτές τις εκλογές να βγάλει έδρα αλλά ανέβασε τα ποσοστά του σε 1,13% (από 0,93% το 2009). Οι υποψήφιοι του κατήγγειλαν τόσο τον αποκλεισμό του κόμματος από «τη δικτατορία των ΜΜΕ» όσο και τον εκβιασμό που προβάλλεται από το σύστημα για «θυσίες και λιτότητα». Το κόμμα σημειώνει ότι σε κάθε περίπτωση δεν σκοπεύει να υποχωρήσει από τις αρχές του για να γίνει πιο αρεστό στα μίντια. Όπως δήλωσε ο αρχηγός του, «οι κρίσεις μετατρέπονται πάντα σε όπλο του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο τις αξιοποιεί ως ευκαιρία και μοχλό για να προωθήσει τα πιο αντιδραστικά αντιεργατικά μέτρα» και πρόσθεσε ότι το κόμμα του θα συνεχίσει να αγωνίζεται «ενάντια στην πλουτοκρατία και τον καπιταλισμό». Ο Γ. Περέιρα υπογράμμισε το γεγονός ότι ουσιαστικά σε αυτές τις εκλογές δεν συζητήθηκαν ουσιαστικά οι συνέπειες της πολιτικής της τρόικας που περιλαμβάνουν την κατάργηση θεμελιακών δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού, ενώ χαρακτήρισε τα τρία κόμματα που ήδη συμφώνησαν να στηρίξουν το Μνημόνιο (PS, PSD και CDS-PP) «υπηρέτες του ιμπεριαλισμού και προδότες της πατρίδας που ξεπούλησαν τη χώρα στο διεθνές κεφάλαιο».
Το τροτσκιστικό POUS (Εργατικό Κόμμα Σοσιαλιστικής Ενότητας) απέσπασε μόλις το 0,08% (από 0,1%) των ψήφων με την αρχηγό του Καρμελίντα Περέιρα να χαρακτηρίζει τις εκλογές «παγίδα για τον λαό της Πορτογαλίας» ώστε να νομιμοποιήσει με την ψήφο του το πρόγραμμα της Τρόικας. Για την Περέιρα πρέπει να υπάρχει ένα μέτωπο των εργαζομένων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις με τελικό στόχο την απομάκρυνση της Τρόικας.
