Δέκα μέρες πέρασαν από την Τετάρτη 25 Μάη 2011 όταν περίπου 20.000 άνθρωποι κατέκλυσαν, μετά από αυθόρμητα διαδικτυακά καλέσματα, την πλατεία Συντάγματος και δεκάδες άλλες πλατείες της χώρας. Η αρχή έγινε: Ο μαγιάτικος άνεμος φύσηξε, φέρνοντας και εδώ τον απόηχο των αραβικών εξεγέρσεων και των συγκεντρώσεων των indignados στην Ισπανία. Δέκα μέρες τώρα το ραντεβού είναι σταθερό: στις 6 μ.μ. στην πλατεία Συντάγματος. Η ανταπόκριση του κόσμου πρωτόγνωρη: Την προηγούμενη Κυριακή 80.000 «βούλιαξαν» την πλατεία, την Τρίτη 50.000 έδωσαν το «παρών», αλλά και τις υπόλοιπες μέρες οι συμμετέχοντες ήταν χιλιάδες. Η πλατεία δεν ερημώνει ούτε τις νύχτες, αφού δεκάδες σκηνές έχουν στηθεί κάτω από τα λιγοστά δέντρα.
Είναι αρκετά δύσκολο να υπολογίσεις με ακρίβεια πόσες εκατοντάδες χιλιάδες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα, τους γύρω δρόμους αλλά και σε όλες τις κεντρικές πλατείες της χώρας την Κυριακή 5 Ιούνη για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο Μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική. Πρόκειται ωστόσο για μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις μετά την πρώτη πορεία για την επέτειο Πολυτεχνείου.
ΝΑΤΑΣΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ
Νέοι, ηλικιωμένοι, οικογένειες με τα παιδιά τους, φοιτητές, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι από όλες τις περιοχές της Αθήνας απαρτίζουν το πολύβουο πλήθος της πλατείας. Με αυτοσχέδια πλακάτ, σφυρίχτρες, κατσαρόλες, λέιζερ και ότι άλλο βάζει ο νους «στρατοπεδεύουν» έξω από τη Βουλή: «Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ», φωνάζουν εν χορώ. «Δεν τα φάγαμε μαζί», «Θα μπούμε μέσα», «Κλέφτες - Κλέφτες», «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία. Η Χούντα δεν τελείωσε το ’73» και άλλα ευφάνταστα συνθήματα ακούγονται διαρκώς μέχρι τα μεσάνυχτα. Ενώ οι μούντζες προς τη Βουλή δεν λένε να κατέβουν. Η αγανάκτηση ενάντια στα βάρβαρα μέτρα κυβέρνησης και τρόικας είναι έκδηλη.
Η πλατεία Συντάγματος και εκείνη συνεχώς γεμάτη, έχει γίνει ένα εργαστήριο αυτοοργάνωσης και δημιουργίας. Εκατοντάδες –άγνωστοι μέχρι πρότινος– άνθρωποι προσφέροντας καθημερινά εθελούσια το χρόνο τους, συγκροτούν ανοιχτές ομάδες (όπου καθένας μπορεί να συμμετάσχει), οι οποίες: Φροντίζουν την καθαριότητα του χώρου, σιτίζουν δωρεάν τους συγκεντρωμένους (με ότι φέρνει ο καθένας απ’ το σπίτι του), στήνουν θεατρικά και μουσικά δρώμενα, προσφέρουν ιατρική βοήθεια και νομική στήριξη, περιφρουρούν την πλατεία, οργανώνουν εξορμήσεις σε άλλες γειτονιές, φτιάχνουν πανό, βρίσκουν τρόπους για να επικοινωνήσουν με δικά τους Μέσα (site, blog, live streaming) αυτό που γίνεται προς τα έξω.
Παράλληλα η πλατεία έχει μεταμορφωθεί σε ένα εργαστήρι πολιτικού διαλόγου και άμεσης δημοκρατίας. Δεν είναι μόνο τα δεκάδες πηγαδάκια που στήνονται από νωρίς το απόγευμα μεταξύ των συγκεντρωμένων. Θεματικές συνελεύσεις πραγματοποιούνται από τις 5-8.30 μ.μ. προσπαθώντας να συστηματοποιήσουν την κουβέντα γύρω από «καυτά» ζητήματα: της εργασίας, της εκπαίδευσης, της υγείας, του περιβάλλοντος, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της οικονομίας και πολιτικής κ.ά. Καθένας μπορεί να πάρει το λόγο και να τοποθετηθεί, καταθέτοντας τις δικές του εμπειρίες και απόψεις. Όλος ο πλούτος των απόψεων κατατίθεται στη συνέχεια στη μεγάλη λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος. Διαμορφώνεται έτσι ένας νέος χάρτης των αναγκών και των δικαιωμάτων των «από κάτω», γραμμένος στη γλώσσα των πολλών.
Ελπίδα» γράφει ένα από τα δεκάδες μηνύματα που είναι κρεμασμένα στα δέντρα της πλατείας. Και πράγματι η ελπίδα έχει ζωντανέψει ξανά: τη βλέπεις ζωγραφισμένη στα χαμόγελα των ηλικιωμένων, στα γέλια των παιδιών, στις πρωτόγνωρες καθημερινές κινήσεις αλληλεγγύης μεταξύ των παρευρισκομένων του Συντάγματος, στην πίστη ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα νικήσουμε. Η αξιοπρέπεια ξανά παρούσα και ο φόβος της εργασιακής ανασφάλειας, της απόλυσης, της ανεργίας, των λογαριασμών που συσσωρεύονται, της καταστολής – έχει πάει για λίγο στην άκρη. «Εμπρός αγανακτισμένοι για την ανατροπή» επιμένει ένα άλλο μήνυμα – κάνοντας ξεκάθαρο ότι ένας είναι ο δρόμος ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και της ζωής μας, την υποθήκευση του μέλλοντος μας, που επιτάσσουν τα διά βίου Μνημόνια.
Κάθε κολόνα, παγκάκι, δέντρο υποβαστάζει και ένα σύνθημα γραμμένο σε πλακάτ, πανό, χαρτί. «Η εξέγερση είναι η ευγένεια των σκλάβων» διαλαλεί ο Νίτσε μέσα από ένα χαρτόνι. Η φαντασία στα συνθήματα εντυπωσιάζει: «Αν ήμασταν τράπεζες θα μας είχανε σώσει» γράφει ένα ακόμη πανό. «Δεν χρωστάμε – Δεν πουλάμε – Δεν πληρώνουμε» αναφέρει το αυτοκόλλητο της Επιτροπής Σωματείων - Κινήσεων - Συνελεύσεων.
«Ποια είναι η σχέση του κινήματος της πλατείας Συντάγματος με τους αγώνες των εργαζομένων;» ρωτάμε τον παρευρισκόμενο Μάρκο Κλωνιζάκη, που είναι γιατρός και συμμετείχε στους αγώνες του κλάδου όλο το προηγούμενο διάστημα: «Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι χρειάζεται κεντρική μάχη ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Οι κλαδικοί αγώνες δεν αρκούν. Όσα συμβαίνουν αυτές της μέρες στην πλατεία Συντάγματος και σε άλλες πλατείες της χώρας αποτελούν μια διέξοδο για τον εργαζόμενο, που θέλει να εκφράσει την αντίθεση του στα μέτρα και την κυβέρνηση αλλά δεν μπορεί να το κάνει μέσω της απεργίας λόγω της εργοδοτικής τρομοκρατίας, αλλά και επειδή η συνδικαλιστική γραφειοκρατία προκηρύσσει ανέξοδες απεργίες - τουφεκιές στον αέρα. Το πείραμα του Συντάγματος πρέπει να αγκαλιαστεί από το εργατικό κίνημα και να δώσει φτερά στους πολιτικούς και εργατικούς αγώνες» υποστηρίζει.
Η πλατεία Συντάγματος επιδιώκει να αποκτήσει μονιμότερη σχέση με τον κόσμο της δουλειάς, όπως φαίνεται και από τις αποφάσεις της λαϊκής συνέλευσης που καλούν: «Όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα» (ψήφισμα 29/5). Στηρίζουν «κάθε απεργία που θα προκηρυχθεί το επόμενο διάστημα», ενώ κάνοντας και ένα βήμα παραπέρα «καλούν τους εργαζόμενους να πραγματοποιήσουν γενική απεργία διαρκείας ανεξάρτητα από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και να ενωθούμε μαζί» (ψήφισμα 29/5 και 1/6).
Η πλατεία χωράει κάθε αγωνιζόμενο. Τη θέση τους με πανό και τραπεζάκια έχουν εργαζόμενοι που βρίσκονται σε χορό κινητοποιήσεων (π.χ. Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο), επιτροπές εργαζομένων και ανέργων, η επιτροπή γυναικών ενάντια στο χρέος, επιτροπές του Δεν πληρώνω που καλούν να «μην πληρώσουμε την κρίση τους».
Η νεολαία της επισφάλειας πρωταγωνιστεί για άλλη μια φορά. Η γενιά των 500 ευρώ, της ευέλικτης εργασίας και ζωής, των μηδενικών δικαιωμάτων αποδεικνύει ότι δεν παραδίδει τα όπλα, ότι συνεχίζει να ονειρεύεται έναν κόσμο καλύτερο και δικαιότερο. Τι σηματοδοτεί όμως το Σύνταγμα για την γενιά των 500 ευρώ; Ο Θάνος Ανδρίτσος, νέος εργαζόμενος απαντά: «Μέσα στο τεράστιο και ετερόκλητο πλήθος κόσμου που συρρέει καθημερινά στο Σύνταγμα τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει η νέα γενιά. Συνολικά το κίνημα των “αγανακτισμένων” αποτελεί τη θεαματική είσοδο στο προσκήνιο της νεολαίας, που της αφαιρείται κάθε ελπίδα για το μέλλον και καταδικάζεται σε ένα παρόν φτώχειας, ανεργίας και μισθών πείνας. Που από τη μια έχει στο “βιογραφικό” της μεγάλες μάχες όπως η εξέγερση του Δεκέμβρη αλλά και από την άλλη δε έχει βρει μαζικά διέξοδο στο εργατικό κίνημα γιατί είναι υποταγμένο, αλλά και την επίσημη Αριστερά. Αναζητά λοιπόν νέους δρόμους ανατροπής, πράγμα πρωτόγνωρο και ελπιδοφόρο. Σε αυτή την κατεύθυνση πέραν της κεντρικής συνέλευσης λαμβάνει χώρα στην πλατεία και η θεματική συνέλευση για την ανεργία και την ελαστική εργασία». Η Ρίτσα Αντωνοπούλου, επισφαλής εργαζόμενη, συμπληρώνει: «Εδώ πέρα νιώθω ότι κατακτάμε την κλεμμένη μας αξιοπρέπεια. Καταλαβαίνουμε ότι πέρα από την πάρτη μας, υπάρχει κάτι μεγαλύτερο, ουσιαστικότερο. Η συλλογικότητα αποκτά ουσία και σημασία ξανά, στα μάτια μιας γενιάς που την έχει απαξιώσει».
«Αποφασίζουμε αμεσοδημοκρατικά» γράφει το πανό που «κοιτάει» προς τη Μεγάλη Βρετανία. Το τι σημαίνει αυτό θα το καταλάβει κανείς αν καθίσει στο Σύνταγμα από τις 8.30 μ.μ. και ύστερα. Κάθε βράδυ πάνω από 2.000 άτομα σχηματίζουν ένα μεγάλο κύκλο και πραγματοποιούν τη λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος. «Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. (…) Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς. (…) Στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις» υποστηρίζουν τα κείμενα της λαϊκής συνέλευσης. Πώς όμως οι διακηρύξεις γίνονται πράξη; Η διαδικασία έχει ως εξής: η θεματολογία της συνέλευσης ορίζεται από τις επιτροπές εργασίας και τον παρευρισκόμενο συγκεντρωμένο κόσμο. Το μικρόφωνο μπορούν να πάρουν όλοι (κατόπιν κλήρωσης), ισότιμα, πραγματοποιώντας τοποθετήσεις. Απόψεις, προτάσεις, δράσεις, αιτήματα καταγράφονται στα πρακτικά. Από τις 11 μέχρι της 11.30 μ.μ. συγκροτούνται ψηφίσματα, βάσει όσων ειπώθηκαν. Έπειτα οι συμμετέχοντες καλούνται να τα υπερψηφίσουν ή καταψηφίσουν μέχρι της 12 μ.μ. αυστηρά, ώστε να διασφαλίζεται η παρουσία όσο το δυνατόν περισσότερου κόσμου και ιδιαίτερα των εργαζομένων, που την επόμενη μέρα δουλεύουν. Εκεί λήγει ο αποφασιστικός χαρακτήρας της συνέλευσης και ακολουθεί βήμα διαλόγου, όπου συνεχίζονται οι ομιλίες.
Πάνω από 100 ομιλητές παίρνουν το λόγο κάθε μέρα σε αυτές τις πρωτότυπες και τεράστιες συνελεύσεις: Άνθρωποι που ποτέ δεν είχαν μιλήσει μπροστά σε ακροατήρια βρίσκουν νέους δρόμους έκφρασης και συλλογικοποίησης των αναγκών και των επιθυμιών τους. Εργαζόμενοι από πρωτοβάθμια σωματεία, ΔΕΚΟ που ξεπουλιούνται, φοιτητές, άτομα με ειδικές ανάγκες, νοικοκυρές, μετανάστες και ηλικιωμένοι μιλούν για τους μικρούς και μεγάλους αγώνες και τις αγωνίες τους, διαμορφώνουν οι ίδιοι τα αιτήματα του κινήματος τους, προτείνουν δράσεις. Καμία ιδέα δεν πάει χαμένη. Μάλιστα η συνέλευση επιμένει ότι αυτή η εμπειρία αμεσοδημοκρατίας πρέπει άμεσα να διαδοθεί στις γειτονιές και κάνει ότι μπορεί για αυτό. Τα καλέσματα για λαϊκές συνελεύσεις και η πραγματοποίηση τους σε διάφορες περιοχές της Αθήνας την προηγούμενη εβδομάδα (Γκύζη, Βύρωνα, Περιστέρι κ.λπ.) αποδεικνύουν ότι αυτή η λογική «περπατάει» με γοργά βήματα.
Για να γίνει κατανοητό ότι όλα τα λουλούδια ανθίζουν στην πλατεία Συντάγματος παραθέτουμε –ενδεικτικά μόνο– μερικές από τις προτάσεις που ακούστηκαν όλες αυτές τις μέρες: «Δεν δουλεύει τίποτα χωρίς εμάς, χωρίς τα δικά μας χέρια. Γενικές απεργίες παντού να γίνουμε μια γροθιά». «Συκοφαντούν τους δημόσιους υπαλλήλους, τους δασκάλους, τους καθηγητές, τους ιατρούς. Δικαιοσύνη δεν είναι η ισοπέδωση των 500 ευρώ. Μας στερούν την αξιοπρέπεια». «Οι Ισπανοί μας έδωσαν την ιδέα και το έναυσμα. Να συντονιστούμε με τον υπόλοιπο, υπερχρεωμένο Νότο, ας κινητοποιηθούμε. Οι Ισπανοί μας έδειξαν το δρόμο». «Ας ασκήσουμε το δικαίωμα στην ανυπακοή, ας το διακηρύξουμε με πάθος και δύναμη. Να φτιάξουμε Ιστορία από την αρχή». Μετά από όλα αυτά είναι δυνατόν να «τσιμπήσει» κανείς στα γραφόμενα από τους κοντυλοφόρους των καθεστωτικών ΜΜΕ που εμμένουν στην άποψη περί απολιτίκ κινητοποιήσεων;
Σημαντικό είνια ότι οι ίδιες οι λαϊκές συνελεύσεις αποσαφηνίζουν τους στόχους και τα αιτήματα του πρωτόγνωρου αυτού κινήματος. Έτσι λένε ξεκάθαρα (βάση των ψηφισμάτων των λαϊκών συνελεύσεων): «Να μην πληρώσουμε το χρέος τους». «Το χρέος δεν είναι δικό μας». «Να φύγει η κυβέρνηση». «Όχι στο ΔΝΤ». «Δωρεάν παιδεία - Υγεία - Μεταφορές». «Να μην τους αφήσουμε να ψηφίσουν το δεύτερο Μνημόνιο». «Τα βάρη της κρίσης να πληρώσουν τραπεζίτες, βιομήχανοι και εφοπλιστές». Ενώ διαμηνύουν: «Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται». Όπως εύστοχα ανέφερε και ένας από τους ομιλητές: «Το στοίχημα της πλατείας Συντάγματος είναι να αντέξουμε μια μέρα παραπάνω. Μια μέρα παραπάνω από το Μνημόνιο, την τρόικα και την κυβέρνηση».
Όσο για σήμερα Κυριακή 5 Ιούνη, στις 6.00 μ.μ. έχει οριστεί ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης και καλούνται όλοι να καταλάβουν τις πλατείες τους. Το ψήφισμα της λαϊκής συνέλευσης Συντάγματος (2/6) αναφέρει χαρακτηριστικά: «Συντονίζουμε πανευρωπαϊκά το βηματισμό μας. Πρέπει να ακουστεί παντού δυνατά η φωνή μας. Γιατί δεν μπορεί να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί για να μην ζημιωθούν οι δανειστές μας – Το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν το πληρώνουμε. Γιατί αυτό το σύστημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, δεν μπορεί να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς και πρέπει να ανατραπεί. Γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας, χωρίς τη διαρκή τρομοκρατία της ανεργίας. Γιατί πρέπει να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο. Γιατί η δημόσια δωρεάν Παιδεία και Υγεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας. Γιατί το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει».
Πλατείες αντίστασης και αναζήτησης σε όλη την Ελλάδα
Σε περίπου 52 πόλεις της Ελλάδας την περασμένη Κυριακή 25 Μάη διοργανώθηκαν συγκεντρώσεις στις πλατείες. Εκτός από τις μεγάλες συγκεντρώσεις σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, Ηράκλειο – το ραντεβού στις πλατείες δόθηκε και σε πολλές άλλες μικρότερες πόλεις, που δεν ήταν συνηθισμένες οι κινητοποιήσεις: Μολάοι, Αμαλιάδα, Ζάκυνθος, Γρεβενά, Ναύπακτος, Δράμα, Κοζάνη, Αγρίνιο, Άνδρος κ.ά. Στη Θεσσαλονίκη συγκεντρώθηκαν στις 25/5 πάνω από 7.000 στην παραλία του Λευκού Πύργου. Από εκεί και πέρα καθημερινά γίνονται συγκεντρώσεις με τη συμμετοχή 1.000 έως 3.000 ατόμων, ενώ έχουν στηθεί 30-50 σκηνές και εγκαταστάσεις. «Να διαγραφεί το χρέος και όχι οι ζωές μας» γράφει ένα από τα μεγάλα πανό που έχουν αναρτηθεί. Στις λαϊκές συνελεύσεις στις 9 μ.μ. συμμετέχουν πάνω από 1.000 άτομα, ακολουθώντας το μοντέλο διεξαγωγής συνελεύσεων της πλατείας Συντάγματος. Μεγάλη έκταση στις συνελεύσεις έχει πάρει το ζήτημα των σωματείων και η σχέση τους με το κίνημα της πλατείας. Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Θεσσαλονίκης έχει δώσει το «παρών» από την πρώτη στιγμή των κινητοποιήσεων, ενώ μοιράζει και την ανακοίνωση του. Παράλληλα έχουν συγκροτηθεί θεματικές επιτροπές για την ανεργία - την επισφαλή εργασία, την παιδεία, ομάδα δράσης για την Αναπηρία κ.λπ.
Και στην Πάτρα η πιο μαζική μέρα ήταν η Κυριακή 25 Μάη, όπου σύμφωνα με εκτιμήσεις συγκεντρώθηκαν 1.500 -2.000 στην πλατεία Γεωργίου. Το κάλεσμα για συγκέντρωση στο ίδιο σημείο είναι κάθε μέρα στις 7 μ.μ.. Στις 9 μ.μ. ακολουθεί λαϊκή συνέλευση στην οποία παίρνουν μέρος περίπου 500 άτομα. Πλειοψηφία στις καθημερινές συγκεντρώσεις είναι η νεολαία φοιτητική, μαθητική και επισφαλώς εργαζόμενη. Επιπλέον έχουν συγκροτηθεί θεματικές επιτροπές: πολιτισμού, εξώστρεφης παρέμβασης κ.λπ. Μάλιστα έχει διοργανωθεί από την ομάδα πολιτισμού και η προβολή του ντοκιμαντέρ Χρεοκρατία. Το ζήτημα του ξεπουλήματος της ΔΕΗ και των πανάκριβων λογαριασμών μπαίνει συχνά, ενώ έχει «πέσει» η ιδέα για συγκρότηση επιτροπής ηλεκτρολόγων, που θα συνδέει το ρεύμα στις οικογένειες που τους το έκοψαν, λόγω οφειλών. Ενώ υπήρχαν και προτάσεις για πορεία στη ΔΕΗ, και μαζικό κάψιμο των λογαριασμών, απηχώντας την αναζήτηση του κόσμου για πιο μαχητικές μορφές πάλης.
Στο Βόλο καθημερινά το ραντεβού είναι στις 7.30 μ.μ. στο άγαλμα στην Παραλία Βόλου. Και εδώ πραγματοποιούνται λαϊκές συνελεύσεις. Το ψήφισμα που πέρασε στις 2/6 σημειώνει: «Εδώ και 8 περίπου μέρες, μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας του Βόλου ξύπνησαν και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα αντίστασης και ανυπακοής ενάντια στην κοινωνική - οικονομική και πολιτική εξαθλίωση του Μνημονίου, της Τρόικας και της συγκεκριμένης κυβερνητικής πολιτικής». Ενώ στις διεκδικήσεις μπαίνουν: «Να φύγει η κυβέρνηση, το Μνημόνιο και η τρόικα. Το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός, να μην το πληρώσει ο λαός. Άμεση πραγματική Δημοκρατία τώρα, για τις ανάγκες των πολλών και όχι τα συμφέροντα των λίγων. Καθιέρωση της απλής αναλογικής ως εκλογικό σύστημα. (…). Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. (..) Δίκαιο φορολογικό σύστημα (…) Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους. Ουσιαστική και άμεση καταπολέμηση της διαφθοράς των πελατειακών σχέσεων των σκανδάλων. Όχι στα κερδοσκοπικά παζάρια των πολυεθνικών εταιρειών που αφήνουν τα ελληνικά προϊόντα να σαπίσουν στα τελάρα».
Στο Ηράκλειο, την προηγούμενη Κυριακή, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ελευθερίας 2.500 -3.00 κόσμου. Το καθημερινό κάλεσμα καλεί σε συγκέντρωση στις 6 μ.μ. στην πλατεία, ενώ αργότερα στις 8.30 μ.μ. ακολουθεί λαϊκή συνέλευση. Καθημερινά περνούν από την πλατεία περίπου 1.000 άτομα, κυρίως νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης αλλά και μισθωτή διανόηση μεγαλύτερων ηλικιών (καθηγητές, μηχανικοί, γιατροί). Μεγάλη κουβέντα γίνεται στις συνελεύσεις για το χρέος, με κεντρικό σύνθημα «να διαγραφεί το χρέος και όχι οι μισθοί μας». Παράλληλα πραγματοποιούνται εξορμήσεις στη βιομηχανική περιοχή, τα νοσοκομεία, τις σχολές. Επίσης μοιράστηκε κείμενο της Επιτροπής Σωματείων - Συνελεύσεων - Κινήσεων και έγινε κάλεσμα να υπογραφεί μαζικά (μαζεύτηκαν ήδη 150 υπογραφές) για τη συγκρότηση πρωτοβουλίας που θα προωθήσει τη δημιουργία Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων στο Ηράκλειο.
Στα Γιάννενα την 1η πανευρωπαϊκή μέρα δράσης (25/5) συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης 1.000 με 1.500 άτομα. Καθημερινά περνούν 600 άτομα και πραγματοποιούνται λαϊκές συνελεύσεις στις 9 μ.μ. Ανάμεσα στα ψηφίσματα που υπερψήφισε η συνέλευση ήταν το κάλεσμα για συμπαράσταση στους απολυμένους του Πράκτικερ, αλλά και στον αγώνα που δίνεται για να μην ιδιωτικοποιηθεί η γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη.
Πρωτόγνωρες καταστάσεις και στο Ξυλόκαστρο, όπου συγκέντρωση με εκατοντάδες κόσμου πραγματοποιήθηκε την 1η Ιούνη στην πλατεία. Στη λαϊκή συνέλευση πήρε το μικρόφωνο ο συγκεντρωμένος κόσμος. Η ηλικία των ομιλητών ήταν από… 8 χρονών μέχρι 68! Μάλιστα ξεχώρισε η τοποθέτηση ενός δεκάχρονου παιδιού, όπου υποστήριξε ότι «Λεφτά υπάρχουν, αφού τα κουστούμια που φοράει ο Παπανδρέου κάνουν πολλές χιλιάδες ευρώ. Άλλα δεν τα δίνουν για την παιδεία, έτσι εμείς πηγαίνουμε σε ξεχαρβαλωμένα σχολεία και είμαστε χωρίς βιβλία. Για αυτό πρέπει να τους βάλουμε σε ένα καράβι και να τους βουλιάξουμε». Η συνέχεια έχει ήδη οριστεί την Κυριακή 5/6 στις 7 μ.μ.
