O
Σπύρος Μαρκέτος, επίκουρος καθηγητής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ,
υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ψηφοδέλτιο Eπικρατείας απαντά στις ερωτήσεις του
Πριν.
Συνέντευξη στο Λευτέρη Καραμήτρου
Γιατί
πιστεύετε ότι ένα μέτωπο αντίστασης και ανατροπής του Μνημονίου δεν είναι
αρκετό;
Η εναντίωση στο Μνημόνιο αυταπόδεικτα δεν είναι
αρκετή. Ακόμα και η Χρυσή Αυγή φέρεται κατά του Μνημονίου. Ο Σαμαράς πρώτα
τοποθετείται κατά και έπειτα υπέρ του, ενώ ο Καρατζαφέρης το αντίστροφο. Άρα,
είναι σαφές ότι μια Aριστερά που θέτει ως στόχο της τον κατώτερο κοινό
παρονομαστή -πιστεύοντας πως έτσι θα πάρει κόσμο από το κέντρο- και δεν
καταθέτει μια πλήρη πολιτική πρόταση, είναι καταδικασμένη να ενσωματωθεί.
Μάλιστα, ανοίγει το δρόμο της ενσωμάτωσης του οργισμένου λαού από την
ακροδεξιά. Είναι τρομερό τακτικό λάθος της να μη δίνει μια πραγματική απάντηση
στον πυρήνα της κρίσης, ώστε να αποτελέσει πόλο εναλλακτικής προοπτικής.
Επομένως, δεν αρκεί να τοποθετούμαστε ενάντια στο Μνημόνιο, αλλά να απαντάμε
στα βασικά ζητήματα της περιόδου με τρόπους, όχι ολότελα δημοφιλείς στη παρούσα
φάση, που θα τροποποιήσουν όμως σημαντικά τον ιδεολογικό συσχετισμό. Ας πούμε,
δεν κατανοώ πως γίνεται αριστερές δυνάμεις σήμερα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να μη μιλάνε
με σαφήνεια για μονομερή διαγραφή του χρέους και έξοδο από ευρώ και ΕΕ ως πρώτα
βήματα για μια διαφορετική κοινωνία.
Άρα,
πιστεύετε πως μόνο μια οριστική έξοδος από ευρώ και Ε.Ε. μπορεί να αποτελέσει
καταλύτη για την εφαρμογή ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος...
Ναι, γιατί πρώτα πρώτα τίθεται ως κεντρικό το ζήτημα
της δημοκρατίας. Αυτό που παραβλέπει ένα κρίσιμο μέρος της αριστεράς είναι ότι
η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα ολοκληρωτικό μόρφωμα. Αυτό φάνηκε πιο άμεσα, μέσα
από την επιβολή της πολιτικής και οικονομικής Χούντας που μας ταλαιπωρεί
σήμερα. Αλλά, πέρα από τη δράση της στη παρούσα φάση, είναι καταστατικά
δομημένη, έτσι ώστε να είναι αντιδημοκρατική. Η ΕΕ οικοδομήθηκε με τρόπο που
απαγορεύει τις οποιεσδήποτε διεκδικήσεις ή αντιστάσεις από τους λαούς, έτσι
ώστε να κυβερνά ένα κέντρο εξουσίας που δε λογοδοτεί ούτε στα κράτη-μέλη της,
ακυρώνοντας την όποια δημοκρατία τους. Το δε ευρωκοινοβούλιο, για το οποίο η
επίσημη Αριστερά θα έπρεπε να είναι σαφής, είναι ένα ψευτοκοινοβούλιο, καθόλου
διαφορετικό από αυτά στις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής. Είναι ένα όργανο
χωρίς τη παραμικρή αποφασιστική αρμοδιότητα, που λειτουργεί ως φύλο συκής για την
ολοκληρωτική συγκρότηση της ΕΕ. Σταμάτησε ποτέ έστω και τη παραμικρή επίθεση
της ΕΕ στα εργασιακά ή δημοκρατικά δικαιώματα; Πήρε ποτέ μέτρα κατά της
οικολογικής καταστροφής σε αντίθεση με τους επικεφαλείς της ΕΕ; Ποτέ. Ορισμένα
κόμματα της επίσημης Αριστεράς δεν παίρνουνε θέση, λόγω της ενσωμάτωσής τους σ’
αυτό. Η ΟΝΕ επίσης, είναι καταστατικά αντιδημοκρατική, γιατί η ΕΚΤ που παίρνει
τις αποφάσεις για την εκάστοτε οικονομική πολιτική διοικείται από τραπεζίτες.
Οι αποφάσεις για την οικονομική πολιτική είναι δικές τους. Συνεπώς, είναι
ουτοπία η φαντασίωση ότι μπορούμε να μεταρρυθμίσουμε ΕΕ και ΟΝΕ.
Παρομοίως
δεν πιστεύετε σε μια μεταρρύθμιση, σε εθνικό επίπεδο, από μια αριστερή
κυβέρνηση. Μέσα από ποιο δρόμο όμως καλείτε τον λαό να διεκδικήσει το
αντικαπιταλιστικό σας πρόγραμμα;
Ο δρόμος είναι η μαχητική κινητοποίηση του κόσμου
της εργασίας. Το σημερινό καθεστώς του κεφαλαίου δεν θα ανατραπεί από μόνο του
ή από τα πάνω. Απαιτείται μια μόνιμη σύγκρουση στους δρόμους. Σε ό,τι αφορά τις
εκλογές είναι πολύ πιθανό να επιχειρηθεί νοθεία. Ήδη προσπάθησαν να μη μας
δώσουνε χαρτί για τα ψηφοδέλτια. Δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα ηττηθούν στις
κάλπες και θα μας πουν και συγγνώμη για τη πολιτική τους. Θα δώσουν
αποφασιστική μάχη για να τα κεκτημένα τους. Η αναπόφευκτη σύγκρουση θα κριθεί
στους δρόμους. Φυσικά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δώσει μάχη και στη Βουλή, ώστε να ακουστεί
με καλύτερους όρους στη κοινωνία και να πιέσει την επίσημη Αριστερά.
Γιατί
λοιπόν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι επίσημη Αριστερά;
Επειδή το πρόγραμμά της είναι το πιο άμεσο και
αντικαπιταλιστικό. Φυσικά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν απαιτεί απλά ένα εκλογικό ποσοστό,
ούτε φαντασιώνεται πως μόνη της θα κινητοποιήσει το λαό. Είναι μέρος ενός
ευρύτερου χώρου. Θέλει να αναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει οριστικά τον δρόμο της
ΕΕ και το ΚΚΕ να καταλάβει ότι τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες πρέπει να
τους διοργανώσουμε από κοινού σε δημοκρατική βάση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήδη τους πίεσε να
πάρουν μέρος στους αγώνες και στις πλατείες. Έπεισε το ΚΚΕ, μέσα από μια
αδιάκοπη αντιπαράθεση, για τη σημασία της μονομερούς διαγραφής του χρέους και
τον ΣΥΡΙΖΑ να δει πιο κριτικά την ΕΕ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είναι συνεπής στις απεργίες
και στις μάχες που έπονται.
