Η κατάσταση
στην ανώτατη εκπαίδευση είναι εκρηκτική. Οι περισσότεροι σύλλογοι των μελών ΔΕΠ
έχουν προκηρύξει μονοήμερες ή πολυήμερες απεργίες, κάποιοι άλλοι δεν θέλουν να
παρενοχλήσουν την εξεταστική περίοδο των φοιτητών και αναμένουν τον Οκτώβριο
για να απεργήσουν.
του Μάκη
Ζέρβα
Οι νέες
μισθολογικές περικοπές που θα φτάσουν τους διδάσκοντες κάτω και από τα όρια της
εξαθλίωσης είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τα θεσμικά, ειδικά με τη
διά ροπάλου εφαρμογή του νέου νόμου μέχρι τον Δεκέμβριο με διακοπή
χρηματοδότησης από τη νέα χρονιά αν δεν έχει εκλεγεί συμβούλιο, η δραστική
μείωση των τμημάτων που αναγγέλλεται από το υπουργείο, άλλη μία φορά χωρίς
καμία συμμετοχή και διαβούλευση των ενδιαφερόντων και χωρίς να υπάρχει ένας
εθνικός σχεδιασμός για την παιδεία, αποδεικνύοντας το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι
η μείωση του κόστους και η τραγική υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, είναι μερικά
από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πανεπιστημιακοί. Η κατάσταση είναι τόσο
τραγική, που ακόμα και ιδρύματα με παράδοση στην απουσία από τις
κινητοποιήσεις, όπως το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, συμμετέχουν στις απεργίες. Πολλοί
πανεπιστημιακοί ψάχνουν ήδη τον δρόμο της μετανάστευσης, ορισμένα μέλη ΔΕΠ ή
ερευνητές ερευνητικών κέντρων έχουν ήδη φύγει για Αγγλία, Γερμανία ή Ηνωμένες
Πολιτείες.
Η ΠΟΣΔΕΠ,
πρότυπο κυβερνητικού συνδικαλισμού τα τελευταία χρόνια, αναγκάστηκε να
ενθαρρύνει τις κινητοποιήσεις, πιο πολύ για να τις ελέγξει παρά για να τις
φουντώσει. Οι πανεπιστημιακοί που πρόσκεινται στις παρατάξεις της τρόικας
εσωτερικού αναγκάζονται να συμμετέχουν με μισή καρδιά, αλλά μερικοί, ειδικά του
ΠΑΣΟΚ ή της ΔΗΜΑΡ εγκαταλείπουν τα καράβια που βουλιάζουν. Αυτοί που
πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν πιο αγωνιστικοί, αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος
του παγώματος των αγώνων από την ηγεσία του κόμματος που δεν θα θελήσει να το
τραβήξει μακριά μην τυχόν και τρομάξει τους «νοικοκυραίους», μελλοντικούς του
ψηφοφόρους, ειδικά τους γονείς. Οι παρατάξεις του ΚΚΕ και της
εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς είναι οι πιο αγωνιστικές και καλούν σε μαχητικούς
αγώνες. Ο συντονισμός των συλλόγων προσπαθεί, με αρκετή επιτυχία μέχρι στιγμής,
να τραβήξει τους συλλόγους σε πιο αγωνιστική κατεύθυνση και να συνεργαστεί με
τους άλλους συλλόγους του χώρου της παιδείας.
Το παιχνίδι
θα παιχτεί στην επιτυχία ή όχι να φτιαχτεί ενιαίο μέτωπο με τους διδάσκοντες
της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, φοιτητές, μαθητές αλλά και
γονείς.
