Η Γερμανία
επιβάλλει τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις Χαρτς 4 στην Ευρώπη». Το γερμανικό
περιοδικό Σοτσιαλίσμους στο κύριο άρθρο του αποκαλύπτει τους στόχους της
«εργασιακής» πολιτικής του Βερολίνου για την υπόλοιπη Ευρώπη: Η Μέρκελ θέλει να
εφαρμόσει πλήρως σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο την αντιδραστική πολιτική του
σοσιαλδημοκράτη, πρώην καγκελάριου, Γκέρχαρντ Σρέντερ –το λεγόμενο πλαίσιο
Χαρτζ– δέκα χρόνια μετά την υιοθέτησή του από την τότε κυβέρνηση συνασπισμού
Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων της περιβόητης «Ατζέντας 2010». Το αντεργατικό
πλαίσιο που συνέθλιψε τους Γερμανούς εργαζόμενους.
του Μιχάλη Ψύλου
«Το μήνυμα
του Γερμανού ταμία της ευρωζώνης είναι απλό», γράφει ο Γκάρντιαν: «Οι άλλες
χώρες πρέπει να αντιγράψουν τις σκληροπυρηνικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Το Σπίγκελ
σημειώνει ότι η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Απασχόλησης της Γερμανίας ετοιμάζεται να
«εξαγάγει τεχνογνωσία» στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία
για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Η «τεχνογνωσία» δεν είναι άλλη από τα
πορίσματα της επιτροπής Χάρτς η οποία πήρε το όνομά της από τον επικεφαλής της
επιτροπής, σοσιαλδημοκράτη πρώην προσωπάρχη της Φόλκσβαγκεν, Πέτερ Χαρτς, που
αργότερα φυλακίστηκε για δωροδοκία.
Η επιτροπή
Χαρτς έθεσε τις βάσεις για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στη Γερμανία, μέσω
της λεγόμενης «μίνι απασχόλησης» και της προώθησης ελαστικών μορφών
απασχόλησης, δήθεν ως «αντίδοτο» στην ανεργία. Από το 2002, οι νόμοι Χαρτς
γνώρισαν τέσσερις αναθεωρήσεις, όμως το πνεύμα τους έμεινε το ίδιο, με τους
Γερμανούς εργαζόμενους να δέχονται κάθε φορά απανωτά πλήγματα. Τα αποτελέσματα
των νόμων Χαρτς είναι αποκαλυπτικά: Μόλις 29 εκατομμύρια Γερμανοί εργαζόμενοι,
σε σύνολο 42 εκατομμυρίων, έχουν θέσεις εργασίας με πλήρη κοινωνικά οφέλη.
Περίπου 5,5 εκατομμύρια εργάζονται με μερική απασχόληση και 4,1 εκατομμύρια
κερδίζουν λιγότερα από 7 ευρώ ανά ώρα. Το 23% των εργαζομένων απασχολείται σε
υποαμειβόμενες θέσεις. Οι κανόνες της «μίνι απασχόλησης» των νόμων Χαρτς είναι
σαφείς: Οι μηνιαίες αποδοχές απαγορεύεται αυστηρά να υπερβούν τα 400 ευρώ, κατά
μέσο όρο λιγότερα από 7 ευρώ την ώρα. Σήμερα, 7 εκ. εργαζόμενοι δουλεύουν
επισήμως με μηνιαίες αποδοχές κάτω των ...400 ευρώ και χωρίς κρατήσεις, δηλαδή
δίχως πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας και χωρίς να εξασφαλίζουν το δικαίωμα
έστω και μιας εξευτελιστικής σύνταξης. Όσο για την ανεργία; Οι άνεργοι δεν
ξεπερνούν το 7%, αλλά η ανεργία έχει γίνει πολύ «φθηνή». Το συνολικό
δημοσιονομικό κόστος των εγγεγραμμένων ανέργων ήταν το 2011 κάπου 56
δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 31 δισεκατομμύρια λιγότερο από ό,τι το 2005.
Η γραμμή
είναι σαφής: Αντί το κράτος και η εργοδοσία να καταφεύγουν σε μια μετωπική
αντιπαράθεση με τα καλά οργανωμένα τμήματα της εργατικής τάξης, δημιουργούν μια
δευτερεύουσα αγορά εργασίας με χαμηλούς μισθούς που δεν υπόκεινται σε κοινωνικά
δικαιώματα. Αυτό ήταν το έργο της Επιτροπής Χαρτς, που θέλει να επιβάλει η
Μέρκελ σε όλη την Ευρώπη, με πρώτη τη χώρα μας φυσικά...
Οι
επιχειρηματικές ενώσεις, τα μέσα ενημέρωσης και τα περισσότερα πολιτικά κόμματα
«γιόρτασαν» τη 10η επέτειο των μεταρρυθμίσεων Χαρτς ως μια μεγάλη επιτυχία.
Μιλώντας στην εφημερίδα Μπιλντ, ο Σρέντερ χαρακτήρισε τα μέτρα ως «καθαρό
όφελος για την κοινωνία», που «απέδωσε καρπούς για τη χώρα μας».
Αν ως «χώρα»
ο Σρέντερ εννοεί το πλουσιότερο 10% των Γερμανών, τότε έχει δίκιο. Τα επίσημα
στατιστικά στοιχεία μιλούν από μόνα τους: Το ανώτερο 10% των Γερμανών διαθέτει
περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου του πλούτου της χώρας και το μερίδιο αυτό
συνεχίζει να αυξάνεται. Το κατώτερο 50% των νοικοκυριών της Γερμανίας κατέχει
μόλις το 1% των περιουσιακών στοιχείων της χώρας.
Μελέτη του
ΟΟΣΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί στη
Γερμανία γρηγορότερα από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα μέλος της ΕΕ.
