Ελέγχους σε
54.000 άτομα, τα οποία έβγαλαν στο εξωτερικό 22 δισ. ευρώ στο διάστημα
2009-2011, ανακοίνωσε με μιντιακές τυμπανοκρουσίες το Σώμα Δίωξης Ηλεκτρονικού
Εγκλήματος. Λαμβάνοντας από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων ένα
CD με τα στοιχεία όσων έστειλαν σε ξένες τράπεζες εμβάσματα άνω των 100.000
ευρώ, το ΣΔΟΕ ξεκίνησε τις διασταυρώσεις, προκειμένου να διαπιστώσει αν
υπάρχουν ποσά που προέρχονται από αδήλωτες ή παράνομες συναλλαγές. Το «κυνήγι»
θα ξεκινήσει από τους Έλληνες «Μπερνάρ Αρνό» – τους 3.000 μεγαλοκαταθέτες, που
έδιωξαν από τη χώρα 2,5 εκ. ευρώ ο καθένας, κατά μέσο όρο. Και βέβαια, εάν
διαπιστωθούν παρατυπίες ως προς τη δήλωση των εισοδημάτων, οι ποινές
εξαγγέλθηκε πως θα είναι αυστηρές: Όχι μόνον απόδοση στα κρατικά ταμεία των
φόρων που αναλογούν στα αδήλωτα εισοδήματα, αλλά και δέσμευση τραπεζικών
λογαριασμών ή επιβολή υψηλότατων προστίμων.
του Στέλιου
Παπαγεωργίου
Η κίνηση
παρουσιάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης ως ένα ακόμη καίριο πλήγμα στη φοροδιαφυγή
από τη «σοβαρή κι υπεύθυνη» κυβέρνηση Σαμαρά. Το ίδιο ισχύει και για την
παράλληλη έρευνα του ΣΔΟΕ σε 32 πολιτικά πρόσωπα, τα οποία εμφανίζουν «περίεργο
πλουτισμό». Η εντύπωση που καλλιεργείται με σταθερότητα και συνέπεια είναι πως
η κυβέρνηση «καταπολεμά τη φοροδιαφυγή» σε όλα τα επίπεδα – δεν κυνηγάει απλώς
τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Μάλλον στο μέγαρο Μαξίμου βαυκαλίζονται
πως έτσι θα κοπάσουν κι οι αντιδράσεις από μέτρα που πέρασαν ...πιο σιωπηρά.
Όπως ότι οι φοροελεγκτές πλέον θα μπορούν να ανοίγουν και να εξετάζουν τους
τραπεζικούς λογαριασμούς και των 8,5 εκατομμυρίων φορολογούμενων, για να δουν
αν προκύπτουν στοιχεία που θα τους επιτρέψουν να επιβάλλουν υψηλότερους φόρους.
Φυσικά, ουδείς επικροτεί τη διαφθορά. Αλλά σε ένα σύστημα που επιτρέπει σε έναν
εφοπλιστή να εξασφαλίζει επιστροφή φόρου 5.752,49 ευρώ (σύμφωνα με αποκάλυψη
της εφημερίδας Το Ποντίκι), δεν υπάρχουν αμφιβολίες για το ποιος πληρώνει τη
νύφη στην αναζήτηση των φορολογικών εσόδων. Άλλωστε, το ότι «λεφτά υπάρχουν και
κυκλοφορούν ανεμπόδιστα» είναι γνωστό από καιρό. Είναι χαρακτηριστικό πως η
λίστα με τα ονόματα αυτών που έβγαλαν τα λεφτά τους έξω βρίσκεται στα χέρια των
ελεγκτικών αρχών από τον Μάρτιο του 2011. Ωστόσο, μόλις στις αρχές Σεπτεμβρίου
δόθηκε από το υπουργείο Οικονομικών το «πράσινο φως» για να ξεκινήσουν οι
διασταυρώσεις. Προφανώς, επειδή τότε δημιουργήθηκε το κατάλληλο πλαίσιο για την
πολιτική εκμετάλλευση της ενέργειας. Άλλες λίστες, που δεν έχουν ακόμη
εξεταστεί, περιλαμβάνουν τα ονόματα Ελλήνων που έχουν ακίνητη περιουσία στην
Αγγλία ή θαλαμηγούς στην Ολλανδία. Εν τω μεταξύ, τόσο η σημερινή όσο και η
προηγούμενη κυβέρνηση εξήγγειλαν πως θα συνάψουν συμφωνία με τις ελβετικές
αρχές για να φορολογηθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων στις ελβετικές τράπεζες.
Όλα αυτά έχουν παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες – χωρίς να μας προξενεί
καμία απολύτως έκπληξη.
Τα στοιχεία
που φτάνουν στα καθ’ ημάς από τη χώρα του τυριού, της σοκολάτας και των
σουγιάδων δείχνουν πως τον τελευταίο καιρό σημειώνεται κύμα φυγής των ελληνικών
καταθέσεων από τις τράπεζες της Ελβετίας – από το φόβο μπας και συναφθεί η
προαναφερθείσα συμφωνία. Πιθανότατα, κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και με τις
καταθέσεις στις υπόλοιπες τράπεζες της Ευρώπης, όταν από την 1η Ιανουαρίου 2013
τα κράτη μέλη της ΕΕ δεν θα μπορούν να αρνηθούν να δώσουν πληροφορίες για
καταθέσεις σε τράπεζές τους, εφόσον υπάρξει το σχετικό αίτημα από τις ελληνικές
αρχές (μέχρι σήμερα, οι τράπεζες δεν ήταν υποχρεωμένες να μοιράζονται τις
πληροφορίες τους με τις φορολογικές αρχές ενός άλλου κράτους μέλους της ΕΕ).
Είναι
προφανές ότι με την ισχύουσα οικονομική νομοθεσία, είναι αδύνατον να εμποδιστεί
η εκροή των χρημάτων. Ήδη, σύμφωνα με έκθεση της αμερικανικής οργάνωσης Global
Financial Integrity, τα κεφάλαια που έφυγαν από την Ελλάδα στο διάστημα
2003-2011, τα οποία είχαν αποκτηθεί παρανόμως, ισούνται με 207 δισ. ευρώ! Τώρα
η κυβέρνηση φέρεται να επιδίδεται σε ένα ανελέητο κυνήγι για τον εντοπισμό τους.
Όμως το ζήτημα, δεν είναι μόνον να βρούμε τα «παράνομα αποκτηθέντα χρήματα» και
να τα φορολογήσουμε. Είναι ότι η μεγάλη και ανεξέλεγτη εκροή κεφαλαίων είναι
καταστροφική για την οικονομική ανάπτυξη και σταθερότητα ενός κράτους και το
καθιστά πιο ευάλλωτο στις οικονομικές κρίσεις. Σημειωτέον ότι το φαινόμενο
σήμερα βρίσκεται στο αποκορύφωμά του σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο. Σύμφωνα με
το πρακτορείο Μπλούμπεργκ, από τον Ιούνιο του 2011 μέχρι τον Ιούλιο του 2012,
σημειώθηκε μαζική εκροή καταθέσεων από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία
και την Ιρλανδία, ύψους 326 δισ. ευρώ.
Η αιμοραγία
μπορεί να σταματήσει μόνο με ελέγχους στη ροή κεφαλαίων. Πρόκειται για ένα
μέτρο που είχε δαινομοποιηθεί από τη δεκαετία του ’80 και μετά, με τη
δικαιολογία πως η ελευθερία στην κίνηση των κεφαλαίων θα έφερνε άμεσες ξένες
επενδύσεις. Όταν αυτό αποδείχθηκε λάθος και φάνηκε πως μόνος κερδισμένος ήταν
το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, το μέτρο επανανομιμοποιήθηκε στη συνείδηση των λαών.
Τα τελευταία χρόνια, η πετυχημένη εφαρμογή του σε πολλές χώρες της Λατινικής
Αμερικής διέλυσε και τις τελευταίες αυταπάτες, αποδεικνύοντας ότι τέτοιου
είδους αλλαγές είναι απολύτως εφικτές!
