Παρατείνεται η αγωνία για τον ακριβή
επιμερισμό των αντιλαϊκών μέτρων ύψους 12 σχεδόν δισ. ευρώ που έχει απαιτήσει η
τρόικα. Στο συντριπτικά μεγαλύτερό τους όμως μέρος είναι ήδη γνωστά και
περιλαμβάνουν νέες, βαριές επιβαρύνσεις για εργαζόμενους, συνταξιούχους και
νεολαία. Ειδικότερα τα 7,5 δισ. ευρώ θα προέλθουν από περικοπές σε μισθούς,
συντάξεις, επιδόματα και την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65
στα 67 έτη. Πρόκειται για ένα σχέδιο που θα δυσχεράνει περαιτέρω την ήδη
δραματική θέση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων και ειδικά των εργαζομένων,
με αμφίβολα αποτελέσματα στον κρατικό προϋπολογισμό.
του Λεωνίδα Βατικιώτη
Κανείς άλλωστε δεν νοιάζεται γι’ αυτά. Αν
πράγματι ενδιαφέρονταν για τη δημιουργία πλεονασμάτων στον κρατικό
προϋπολογισμό, δεν θα προωθούσαν την αναθεώρηση του φορολογικού νόμου στην
κατεύθυνση μιας σύγκλισης προς το κέντρο των φορολογικών συντελεστών για
ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις. Μια μεταρρύθμιση (κάθε άλλο παρά
μηδενικού αποτελέσματος) που στην πράξη σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι με μικρή
φοροδοτική ικανότητα και χαμηλό τζίρο καλούνται να εισφέρουν περισσότερα, ενώ
αυτοί που αποδεδειγμένα έχουν υψηλότερη φοροδοτική ικανότητα και μεγαλύτερους
τζίρους, απαλλάσσονται. Το αποτέλεσμα θα είναι έντονα αρνητικό για τα δημόσια
έσοδα, αλλά εξίσου έντονα θετικό για την αστική τάξη που θα δει τη συμμετοχή
της στην εφορία να μειώνεται περαιτέρω, αυξάνοντας έτσι –ισόποσα– τα κέρδη της.
Αν πράγματι επίσης ενδιαφέρονταν για τη δημιουργία πλεονασμάτων, δεν θα
έσπευδαν να χρυσώνουν τους πιστωτές, ικανοποιώντας κάθε αίτημα που καταθέτουν,
ανατρέποντας ακόμη και τα πρόσφατα συμφωνηθέντα, όπως φάνηκε από τα στοιχεία
για την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού το οκτάμηνο Ιανουαρίου - Αυγούστου
2012. Με βάση την ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών και παρότι τα δημόσια
έσοδα εμφάνισαν υστέρηση κατά 2 δισ. ευρώ σε σχέση με τον στόχο που είχε τεθεί,
οι τοκογλύφοι του δημόσιου χρέους έβαλαν ακόμη πιο βαθιά το χέρι τους στην
τσέπη μας. Ενώ ο αρχικός στόχος ήταν να πάρουν 11.012 εκ. ευρώ, τελικά πήραν
11.070 εκ. Προφανώς λεφτά υπάρχουν...
Το πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής όμως,
που επιβάλλεται με πρόσχημα και μόνο τις ανισορροπίες στα δημόσια οικονομικά,
δεν αφήνει κανένα τμήμα της αστικής τάξης παραπονεμένο, δείχνοντας έτσι και
ποιο ήταν εξ αρχής το ζητούμενο: η μείωση του εργατικού μισθού. Επιβεβαιώνεται
από κάθε ανακοίνωση που βλέπει το φως της δημοσιότητας για την πορεία του
εργατικού κόστους. Στην πιο πρόσφατη για παράδειγμα (με ημερομηνία 17 Σεπτεμβρίου)
φαίνεται ότι ενώ στην ευρωζώνη και την ΕΕ το πρώτο τρίμηνο του 2012 (σε σχέση
με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011) το εργατικό κόστος αυξήθηκε κατά +1,5% και
+1,4%, στην Ελλάδα συνετρίβη καθώς κατέγραψε μείωση της τάξης του -11,5%!
Τέτοια μείωση πουθενά αλλού δεν σημειώθηκε. Η πιο «κοντινή» στατιστικά ήταν της
Σλοβακίας που κυμάνθηκε στο -1,3%! Αυτή δε η κατακόρυφη μείωση ήρθε να
προστεθεί σε ανάλογου βάθους βουτιές, των προηγούμενων τριμήνων. Το τέταρτο
τρίμηνο για παράδειγμα του 2011 η μείωση ήταν της τάξης του -8,1% (όταν η μέση
άνοδος στην ευρωζώνη ήταν +2,2%), το τρίτο τρίμηνο του 2011 ήταν -4,2% (ΕΖ:
+2,2%), το δεύτερο τρίμηνο του 2011 ήταν -2,9% (ΕΖ: +2,4%) κ.ο.κ. Κατά
συνέπεια, η επιτυχία του προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης προχωρά με εντυπωσιακούς
ρυθμούς σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχότερων στρωμάτων, παρά τα όσα
λέγονται.
Μπροστά μας ωστόσο βρίσκονται νέα δεινά, με
επίκεντρο τη δεύτερη αναδιάρθρωση του χρέους ή τη δεύτερη χρεωκοπία. Όπως
εξελίσσεται η ιστορία, θυμίζει όσα προηγήθηκαν τον Ιούλιο του 2011 και τον
Φεβρουάριο του 2012, όταν οικονομικά και πολιτικά κέντρα συζητούσαν πυρετωδώς
τη μορφή της αναδιάρθρωσης και οι πολιτικοί απατεώνες των ελληνικών
κυβερνήσεων, μας υπόσχονταν έξοδο από το τούνελ αν εφαρμοστεί ένα ακόμη πακέτο
αντιλαϊκών μέτρων. Το κλίμα αποδίδεται πιστά από την πρώτη κιόλας αράδα του
πρωτοσέλιδου ρεπορτάζ της Γουόλ Στριτ Τζέρναλ Γιούροπ της Παρασκευής:
«Σύγκρουση είναι σε εξέλιξη μεταξύ των διεθνών πιστωτών της Ελλάδας για το
ποιος θα παράσχει την αναγκαία χρηματοδότηση για να παραμείνει η χώρα ζωντανή».
Το ερώτημα είναι δηλαδή, ξανά, η μορφή που θα προσλάβει το νέο κούρεμα κι όχι
αν χρειάζεται... Οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς της Γερμανίας έδιναν πολύ πιο κατεπείγοντα
χαρακτήρα στη σχετική συζήτηση, λόγω του ότι οι προβλέψεις για την πορεία του
δημόσιου χρέους καθιστούν βέβαιο ότι το 2020 θα κυμαίνεται άνω του 120% του
ΑΕΠ, δεν θα είναι δηλαδή βιώσιμο με βάση τα κριτήρια του ΔΝΤ, οπότε η συμμετοχή
του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού στις από εδώ και πέρα χρηματοδοτήσεις
της Ελλάδας είναι αμφίβολη από τη στιγμή που δεν πληρείται αυτή η αυστηρή
προϋπόθεση την οποία θέτει ως απαράβατο όρο.
Μπροστά μας λοιπόν, ακόμη κι αν εγκριθούν τα
μέτρα των σχεδόν 12 δισ. ευρώ είναι μια νέα χρεωκοπία, νέα δεινά για την
κοινωνία. Γι’ αυτό πρέπει να ανατραπούν!
