Επίθεση δίχως έλεος από κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ

Τα θέλουν όλα: Ασφαλιστικό, εργασιακό, φορολογικό, παιδεία, υγεία

Tο παλιό ανέκδοτο ήθελε τον κακόμοιρο αιχμάλωτο των ιθαγενών να διαλέγει μεταξύ «ούμπαλα ή θανάτου». Κι όταν προτίμησε ούμπαλα, ο αρχηγός της φυλής ανακοίνωσε: Ούμπαλα μέχρι θανάτου! Το ίδιο πάνε να πάθουν και οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα.
του Γιάννη Ελαφρού



Στο δίλημμα «ΕΕ ή ΔΝΤ», βρίσκονται αιχμάλωτοι στην πρέσα Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΔΝΤ, με την κυβέρνηση και το κεφάλαιο (ντόπιο και ξένο) να σφίγγουν τη βίδα του ξεζουμίσματος. Κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ απαντούν από κοινού «ούμπαλα μέχρι θανάτου», δηλαδή ακρωτηριασμός των εργατικών δικαιωμάτων εφ όρου ζωής.
Μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε η κυβέρνηση ανακοίνωσε το φορολογικό νομοσχέδιο (βλ. σελίδα 5), παρουσίασε τις βάσεις του νέου ασφαλιστικού, δήλωσε ότι θα φέρει πριν το Πάσχα νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, ενώ έρχονται βαθιές αντιδραστικές τομές σε παιδεία, υγεία (με τις περικοπές το ΕΣΥ οδηγείται σε διάλυση) και προωθείται η αντιδραστική αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος και μέσω Καλλικράτη! Τέτοια ολοκληρωτική ισοπεδωτική επίθεση στους εργαζόμενους δεν έχει ξαναγίνει.
Την προηγούμενη Τρίτη, ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος ανακοίνωσε ότι έληξε ο διάλογος (;) για το ασφαλιστικό (τον οποίο νομιμοποίησε στην αρχή η ΓΣΕΕ) και παρουσίασε τις βασικές κατευθύνσεις. Η κυβέρνηση προσανατολίζεται να ψηφίσει το νόμο στα μέσα με τέλη Μάη. Οι αλλαγές που επιφέρει το νέο αντιασφαλιστικό δεν είναι ποσοτικές, όπως σε μεγάλο βαθμό των προηγούμενων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, αλλά ποιοτικές. Καταργείται, από το 2018, η ενιαία σύνταξη και χωρίζεται η σύνταξη σε δύο μέρη: μιας βασικής για όλους (επίδομα εξαθλίωσης, που υπολογίζεται σήμερα σε 360 ευρώ!) και μιας αναλογικής – ανταποδοτικής, που θα αντιστοιχεί στις ασφαλιστικές εισφορές του κάθε εργαζόμενου στη διάρκεια της ζωής του. Βεβαίως και η βασική, δεν έχει βάση, καθώς το ύψος της θα καθορίζεται από το πόσοι τη δικαιούνται, πως πάνε τα …οικονομικά του κράτους κλπ. Η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, υλοποιώντας τις οδηγίες της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, εφαρμόζει στην πραγματικότητα τη λογική του Πινοσέτ για το ασφαλιστικό! Πρώτη η χούντα της Χιλής, υπό την καθοδήγηση των Σικάγο μπόις του νεοφιλελευθερισμού, έσπασε τη σύνταξη σε μέρη, καταργώντας τον κοινωνικό της χαρακτήρα και υιοθετώντας δήθεν ανταποδοτική λογική (δίνεις – παίρνεις, που τελικά γίνεται δίνεις – στα παίρνω). Σύμφωνα με πρώτους υπολογισμούς, το ασφαληστρικό σύστημα του ΠΑΣΟΚ θα οδηγήσει σε μείωση των συντάξεων από 20% - 50% και σε επέκταση των χρόνων εργασίας.
Τι κάνουμε λοιπόν; Η οργή φουντώνει, αλλά φανερώνεται και η αδυναμία να απαντήσει αυτό το κίνημα της υποταγής, αυτή η Αριστερά της ήττας. Δεν υπάρχει όμως χρόνος για ομφαλοσκοπήσεις και αναδιπλώσεις, για περιχαρακώσεις αλά ΚΚΕ. Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και η αντικαπιταλιστική αναζωογόνηση της Αριστεράς δεν μπορεί παρά να γίνει στη φωτιά της μάχης για να μην περάσουν τα μέτρα, για να ανατραπεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας και το σύνολο της κυβερνητικής – αστικής επίθεσης, για απειθαρχία και ρήξη με τις εντολές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αλλά για να νικήσει αυτός ο αγώνας πρέπει να έχει διαρκώς αναπτυσσόμενα αντικαπιταλιστικά και αντιΕΕ χαρακτηριστικά, να προβάλλει ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ανατροπής απάντηση στην κρίση. Λογικές ενότητας στον κοινό παρανομαστή, στο «να μην περάσουν τα μέτρα, στοπ», δεν μπορούν να αναμετρηθούν με το τρομερό αντεργατικό μπλοκ, που παρατάσσεται απέναντί μας, παρά τον ανταγωνισμό μεταξύ του. Δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα ερωτήματα των εργαζομένων (πρώτα και κύρια των πιο πρωτοπόρων τάσεων), που αναζητούν συνολικές απαντήσεις σε ένα περιβάλλον συνολικής επίθεσης. Που βλέπουν ότι το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο βάρβαρος καπιταλισμός της εποχής μας…
Καθώς η ακραία επιθετική γραμμή του ΠΑΣΟΚ προκαλεί αποσυσπείρωση στους ψηφοφόρους του και τάσεις μετακίνησης προς τα αριστερά αναζητούνται εναλλακτικές στα πλαίσια του συστήματος, για έναν καπιταλισμό με τιθασευμένες αγορές και «λογική» εκμετάλλευση, για μια ΕΕ της αλληλεγγύης! Την ώρα που όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η ΕΕ είναι το επιτελείο της επίθεσης, ευρωλάγνες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ, αλλά ακόμα και του ΣΥΝ προσπαθούν να μας πείσουν να διαλέξουμε «ευρωπαϊκή λύση», ΕΕ και όχι ΔΝΤ, βάζοντας τα εργατικά συμφέροντα σε δεύτερη μοίρα. Άλλοι αναζητούν τη χαμένη τιμή της σοσιαλδημοκρατίας και μοιράζουν γιατροσόφια από τη μεγάλη κρίση του προηγούμενου αιώνα. Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι Το Βήμα μοιράζει σήμερα το εμβληματικό βιβλίο του Κέινς, ενώ κάποιοι εντός - εκτός ΠΑΣΟΚ, αλλά και ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν νεοκεϊνσιανές λύσεις. Μάταιος κόπος… Η ιστορία δεν γυρίζει πίσω. Ο κεϊνσιανισμός ξεπεράστηκε από το κεφάλαιο στην κρίση του ΄73 γιατί αποδείχθηκε αναποτελεσματικός για τα συμφέροντά του. Ο νεοκεϊνσιανισμός βούλιαξε με την φάρσα Ομπάμα και την τραγωδία Παπανδρέου, προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τρομάρα του.
Σήμερα είναι ανάγκη το εργατικό κίνημα να πατήσει στα δικά του πόδια και να μιλήσει από τη σκοπιά των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων. Διχοτομώντας την κρίση, ξεσχίζοντας το πέπλο της εθνικής ενότητας και φέρνοντας στο φως τις δύο Ελλάδες. Αυτής που κερδίζει και αυτής που χάνει τη ζωή της. Κουρελιάζοντας την επίπλαστη ενότητα υποταγής στο πλαίσιο των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και προωθώντας μια νέα ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων από τα κάτω. Είναι πολύ σημαντική η σημερινή πρώτη πανελλαδική συνάντηση σωματείων και συνδικαλιστών την ώρα που η ΓΣΕΕ αναπαύεται στο Άθως Παλλάς της Χαλκιδικής . Η αντικαπιταλιστική Αριστερά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλλουν αποφασιστικά σε ένα πολιτικό μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, με αυθεντικούς τρόπους παλλαϊκής κινητοποίησης (επιτροπές αγώνα, συσπειρώσεις σωματείων και φορέων, λαϊκές συνελεύσεις) και όχι με διακομματικές επιτροπές σωτηρίας και ασκήσεις δορυφοροποίησης γύρω από τη ρεφορμιστική Αριστερά.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΙΝ 21/03/2010