Με την αυγή του καινούργιου χρόνου η κυβέρνηση εξαπέλυσε µια νέα άνευ προηγουµένου επίθεση. Αυτή τη φορά στο στοχαστρό της µπήκαν και επιστηµονικές οµάδες όπως δικηγόροι, µηχανικοί, φαρµακοποιοί, συµβολαιογράφοι. Μέσα στους πρώτους µήνες του 2011 θέλει να επιτύχει το άνοιγµα των λεγόµενων κλειστών επαγγελµάτων, να µειώσει τον αριθµό των εργαζοµένων στις ΔΕΚΟ και στο Δηµόσιο, χωρίς να την ενδιαφέρουν τα προβλήµατα που θα προκύψουν στη λειτουργία ευαίσθητων τοµέων του κράτους όπως είναι η παιδεία και η υγεία, να προβεί σε νέες περικοπές στους µισθούς και στις συντάξεις στο δηµόσιο τοµέα και να επιτύχει τη µείωση των µισθών και στον ιδιωτικό τοµέα µε την υπογραφή επιχειρησιακών συµβάσεων.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΤΣΙΑΣ
Η δυστυχία που έρχεται το 2011 δεν κρύβεται ούτε από την κυβέρνηση η οποία δια στόµατος του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονοµικών κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για τον προϋπολογισµό παραδέχτηκαν ότι το 2011 θα είναι µια δύσκολη χρονιά. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν να εφαρµόζουν την ίδια πολιτική δέσµιοι του Μνηµονίου και των υποδείξεων και εντολών της τρόϊκας.
Αλλά πως φθάσαµε στο Μνηµόνιο και την υπογραφή εκ µέρους του υπουργού Οικονοµικών της επαίσχυντης δανειακής σύµβασης, η οποία όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός καταλύει µέρος της εθνικής κυριαρχίας της χώρας;
Κύρια αιτία υπήρξε η συσσώρευση χρέους από τις χώρες της περιφέρειας, η οποία οδήγησε στα τέλη του 2009 σε κρίση δηµόσιου χρέους που ξεκίνησε µε το ελληνικό. Σύµφωνα µε τον Κ. Λαπαβίτσα, τη συσσώρευση του χρέους προκάλεσε η κρατική παρέµβαση για να σωθούν οι τράπεζες που κινδύνευαν εξαιτίας της κρίσης. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσµα η χρηµατοπιστωτική κρίση και η ύφεση να διαταράξουν τις δηµοσιονοµικές ισορροπίες στις ώριµες καπιταλιστικές χώρες και ιδιαίτερα στις χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης. Καθώς κλιµακώνονταν τα ελλείµµατα, το βάρος του σωρευµένου χρέους γινόταν εξαιρετικά επώδυνο κυρίως για την Ελλάδα. Η επακόλουθη κρίση δηµοσίου χρέους έθεσε ξανά τις τράπεζες κάτω από έντονη πίεση, ειδικά στην Ευρώπη. Το πακέτο στήριξης το οποίο µετά από πολλή αναβλητικότητα και εσωτερικές διαµάχες ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ελλάδα ύψους 110 δισ. ευρώ µε τη συνεργασία του ΔΝΤ προφανώς δεν απέβλεπε στη διάσωση της χώρας αλλά των τραπεζών και κυρίως των γερµανικών και γαλλικών που αντιµετώπιζαν προβλήµατα χρηµατοδότησης. Το αντίτιµο του πακέτου υπήρξε η επιβολή σκληρής λιτότητας µε αποτέλεσµα το κόστος διάσωσης του ευρώ και των τραπεζών να το πληρώνει η κοινωνία.
Τα µέτρα που πήρε και εξακολουθεί να παίρνει η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία µε την τρόικα υπήρξαν ιδιαιτέρως σκληρά. Η Ελλάδα έγινε το πειραµατόζωο για την επιβολή πολιτικών στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης αντίληψης που είναι παγιωµένη εντός της ΕΕ. Η λιτότητα όµως όπως αναφέρει και ο Κ. Λαπαβίτσας στο βιβλίο του είναι πολιτική υψηλού κινδύνου και µπορεί να επιδεινώσει το πρόβληµα της υπερχρέωσης.
Πράγµατι στη χώρα µας ακόµα και επίσηµες προβλέψεις αναµένουν αύξηση του χρέους. Το γεγονός αυτό καθιστά πολύ πιθανή την αποτυχία των πολιτικών λιτότητας που εφαρµόζονται. Ήδη µε πρωτοβουλία του ΔΝΤ εξετάζονται και άλλες λύσεις όπως η επιµήκυνση αποπληρωµής του χρέους µε ταυτόχρονη αναδιάρθρωση και ενδεχοµένως µε ένα ελαφρό κούρεµα για τους δανειστές.
Οι λύσεις αυτές καθοδηγούµενες από τους πιστωτές θα ήταν υπέρ των δανειστών και ειδικά των τραπεζών και όχι των εργαζοµένων. Προσωπικά πιστεύω ότι από τη σκοπιά των εργαζοµένων και της κοινωνίας η αθέτηση πληρωµών µε πρωτοβουλία του οφειλέτη και η έξοδος από την ευρωζώνη αποτελεί µια ριζοσπαστική επιλογή, η οποία υπό προϋποθέσεις µπορεί να βγάλει την οικονοµία από την κρίση και να της δώσει την κατάλληλη αναπτυξιακή ώθηση.
Για την επιτυχία της επιλογής αυτής απαιτείται να υπάρχει στην εξουσία µια πραγµατικά προοδευτική κυβέρνηση, η οποία ταυτόχρονα µε την αθέτηση πληρωµών θα προχωρήσει σε βαθιές κοινωνικές αλλαγές και θα κινήσει άµεσα τις απαραίτητες διαδικασίες ελέγχου του χρέους, γεγονός που θα επιτρέψει στην κοινωνία να γνωρίζει τι οφείλεται και σε ποιον. Από τις διαδικασίες ελέγχου θα φανεί επίσης εάν κάποιο µέρος του χρέους είναι απεχθές η παράνοµο, επιτρέποντας στον οφειλέτη να αρνηθεί την καταβολή του απερίφραστα.
Εξυπακούεται ότι η σηµερινή κυβέρνηση των µεταλλαγµένων σοσιαλιστών είναι αδύνατον να προβεί σε µια τέτοια ριζοσπαστική επιλογή. Η σωτηρία της πατρίδας απαιτεί η µερίδα εκείνη των οπαδών και φίλων του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι διαφωνούν µε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Κυβέρνησης να απεγκλωβισθούν από το σηµερινό ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει κυριολεκτικά αλωθεί από τους οπαδούς της Σχολής του Σικάγου και να αποτελέσουν τη µαγιά µαζί µε άλλες αντικαπιταλιστικές και αντιιµπεριαλιστικές δυνάµεις ενός νέου πολιτικού φορέα που µε αξιώσεις θα διεκδικήσει, όχι την καταγραφή του στο πολιτικό χάρτη της χώρας, αλλά την εξουσία.
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου