Ο γνωστός τουρκοκύπριος δημοσιογράφος και ακτιβιστής Σενέρ Λεβέντ μιλάει στο Πριν λίγο μετά την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του και τη μεγαλύτερη αντικαθεστωτική διαδήλωση που έγινε ποτέ στα κατεχόμενα.
Το κλίμα τρομοκρατίας που είχε καλλιεργηθεί στα κατεχόμενα το προηγούμενο διάστημα κορυφώθηκε όταν στις 25/2 πραγματοποιήθηκε γκανγκστερική επίθεση με προειδοποιητικές βολές και απειλητικό σημείωμα εναντίον εκδότη και αρχισυντάκτη της εφημερίδα «Αφρικα» Σενέρ Λεβέντ, αναστατώνοντας τα κατεχόμενα. Συγκεκριμένα, άγνωστοι ανέβηκαν στον πρώτο όροφο του κτιρίου που στεγάζεται η εφημερίδα «Αφρίκα» του τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ και έρριψαν δύο πυροβολισμούς στην πόρτα όταν την ίδια ώρα βρίσκονταν μέσα αυτός και άλλοι εννέα δημοσιογράφοι. Οι παρακρατικοί εξαφανίστηκαν αφήνοντας πίσω τους χειρόγραφο σημείωμα που προειδοποιούσε: «Αυτή τη φορά, είναι έτσι. Την επόμενη δεν θα είναι έτσι». Από την συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Πριν εύκολα διαπιστώνει κανείς τον σκοπό της επίθεσης.
Αποστολή στη Λευκωσία: Πέτρος Κοσμάς
Σημειώνεται, ότι ο Λεβέντ κυνηγήθηκε και από τον καθεστώς του Ραούφ Ντενκτάς όπου φυλακίστηκε, δικάστηκε, αλλά στο τέλος αθωώθηκε και οι Τουρκοκύπριοι τον υποδέχτηκαν με αυθόρμητο συλλαλητήριο. Το 2001, «δικαστήριο» των κατεχομένων επιδικάζει ένα εξωφρενικό για την εποχή πρόστιμο εναντίον της Γιουρόπα, που, όπως ήταν φυσικό, δεν ήταν δυνατόν να πληρωθεί και η εφημερίδα κλείνει. Την επομένη ο Σενέρ Λεβέντ άρχισε να εκδίδει εφημερίδα με τον ειρωνικό τίτλο «Αφρίκα» (Αφρική), για να καταδείξει ότι το καθεστώς του Ραούφ Ντενκτάς δεν είναι παρά ένα «κράτος» μαριονέτα, τύπου αφρικανικών δικτατορικών καθεστώτων. Στη συνέχεια ίδρυσε την πολιτική κίνηση «Γιασεμί». Στόχος της είναι να προβάλει την πολιτική εναντίον της τουρκικής κατοχής και του ασφυκτικού παρεμβατισμού της Άγκυρας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα.
Πώς εξηγείται η συμμετοχή 50.000 τουρκοκυπρίων στην διαδήλωση της 2ης Μαρτίου στην πλατεία Ινονού και η οποία μάλιστα ξεπέρασε και την αντίστοιχη της 28ης Ιανουαρίου;
Είναι αντίδραση εναντίον της Τουρκίας. Τούτην την ώρα το πρόβλημα στην Κύπρο δεν είναι μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Το πρόβλημα είναι μεταξύ των τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας. Η εξέγερση μας έχει το όνομα «existence». Κινδυνεύουμε άμεσα από αφανισμό. Παλεύουμε για την ίδια μας την ύπαρξη. Βασικό μας αίτημα είναι η ανεξαρτησία της Κύπρου από τους κύπριους. Αυτό μεταφράζεται στο σύνθημα μας: «Άγκυρα πάρε τα χέρια σου από πάνω μας». Είναι όπως λέμε Yankees go home εμείς λέμε και Turkey go home.
Ποια είναι τα κύρια αιτήματα των τουρκοκυπρίων;
Οι ηγέτες των «συντεχνιών» και των κομμάτων που λαμβάνουν μέρος στα συλλαλητήρια υποστηρίζουν ότι τα αιτήματα μας είναι οικονομικά και δεν στρέφονται κατά της Τουρκίας. Είμαι σίγουρος ότι η πλειονότητα των Τουρκοκυπρίων αντιλαμβάνεται και συμμετέχει στις κινητοποιήσεις αυτές, όχι με βάση το περιεχόμενο, που δίδουν σε αυτές οι ηγεσίες, αλλά διαμαρτύρονται εναντίον της ολοένα και μεγαλύτερης εξάρτησης του βορείου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία. Το γεγονός ότι τίθενται ζητήματα για την αυξανόμενη εισροή εποίκων από την Τουρκία, το γεγονός ότι διατυπώθηκαν συνθήματα για αυτοκυβέρνηση, αυτά είναι ζητήματα πολιτικά. Μετά το ’74 οι ελληνοκύπριοι χάσανε τη γη τους. Οι τουρκοκύπριοι όμως χάσαμε τα πάντα! Προπάντων την ταυτότητα μας. Η Τουρκία μας εξαφανίζει.
Η συγκέντρωση στην πλατεία Ινονού είναι η δικιά σας πλατεία Ταχίρ στο Κάιρο;
Τηρουμένων των πληθυσμιακών αναλογιών πάντως, είναι σαν να διαμαρτύρονται πάνω 20 εκατομμύρια στην Αίγυπτο! Ο λαός της Αιγύπτου έριξε τον δικτάτορα που της είχαν επιβάλλει. Εμείς μαχόμαστε να διώξουμε την Τουρκία. Ο αγώνας μας έχει περισσότερες δυσκολίες. Όπως όμως έδιωξαν τον Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, έτσι και εμείς στο μέλλον θα διώξουμε την Τουρκία από το νησί μας.
Ποιες οργανώσεις και πολιτικά κόμματα στηρίζουν την εξέγερσή των τ/κ;
Κυρίαρχο ρόλο οργανωτικά διαδραματίζει η συνδικαλιστική πλατφόρμα και το κίνημα «Γιασεμί». Εντός της συνδικαλιστικής πλατφόρμας υπάρχουν πολλές τάσεις και συνιστώσες που τέμνονται σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Κοινή συνισταμένη τους είναι ο αγώνας για την ανεξαρτησία μας από την Τουρκία. Εδώ στα κατεχόμενα αυτό ενώνει τους αριστερούς με τους δεξιούς.
Πού οφείλεται αυτή η ασυνήθιστη οξεία αντίδραση της Άγκυρας;
Επειδή φέρουμε μαζί μας στις διαδηλώσεις την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την σημαία της ελεύθερης Κύπρου. Ζούμε σε ένα κατεχόμενο μέρος. Σχεδόν όλοι οι τουρκοκύπριοι έχουμε καταλάβει τι παιχνίδι στήθηκε πάνω μας από την Τουρκία. Ο Ερντογάν μας θεωρεί πολίτες μία αποικίας της και νομίζει ότι η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η ελληνική σημαία και τα διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ελληνικά διαβατήρια. Επίσης, κάνουν μεγάλο λάθος στο εξωτερικό όσοι νομίζουν ότι η εξέγερση μας συσχετίζεται με την διαμάχη των κεμαλικών με το ΑΚΡ. Όταν ο Ερντογάν πρωτοήρθε στην εξουσία, εκτιμούσαμε ότι εφόσον είχε απέναντι του τον τουρκικό στρατό, δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε στο κυπριακό. Τώρα ξέρω ότι υπάρχει προς τον Έρογλου απευθείας οδηγία από την Άγκυρα να συζητήσει ό,τι θέλει με τον Χριστόφια, αλλά να μην αγγίξει σε καμιά περίπτωση το θέμα της ασφάλειας, των εγγυήσεων. Αυτά είναι θέματα που αφορούν αποκλειστικά την Τουρκία. Και πριν αναλάβει το ΑΚΡ είχαμε δεχτεί δύο μπόμπες και είχαμε συλληφθεί πολλές φορές. Οι αγωγές εναντίον μας ήταν δεκάδες. Μία από τις αγωγές εναντίον μας στάθηκε η αιτία να κλείσει η Γιουρόπα γιατί κληθήκαμε να πληρώσουμε ένα αμύθητο πρόστιμο. Το γεγονός όμως ότι εγώ από την εποχή του Ντενκτάς καταφερόμουν εναντίον του και εναντίον του τουρκικού στρατού δεν έχει σήμερα καμία σημασία, διότι τώρα η παρούσα ηγεσία του ΑΚΡ είναι πολύ κοντά με το στρατό. Έχουν φέρει το στρατό στα μέτρα τους.
Στη μεγάλη συγκέντρωση της 28ης Γενάρη εμφανίστηκε ένα πανό που έφερε την υπογραφή του κινήματος «Γιασεμί». Σε αυτό αναγραφόταν το σύνθημα: «ήρθατε να μας σώσατε; Άι σχτιρ!», που εξόργισε ιδιαίτερα τον Ερντογάν. Τι αντιπροσωπεύει το εν λόγω κίνημα;
Στο κίνημα «Γιασεμί» πρωτοστατούμε εμείς, οι συντελεστές της εφημερίδας Αφρίκα και οι υποστηρικτές της οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι αριστεροί. Λένε ότι είμαστε λίγοι. Αλλά κάνουν λάθος. Ιδίως τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε αυξηθεί κατά πολύ γιατί όλοι εδώ έχουμε συνειδητοποιήσει τον αφανισμό μας. Εμείς μαχόμαστε κατά της τουρκικής κατοχής, ζητώντας τον απογαλακτισμό μας από την Τουρκία.
Πρόσφατα τα γραφεία της εφημερίδας που εκδίδετε δέχτηκε επίθεση με σφαίρες. Οι παρακρατικοί άφησαν ένα σημείωμα με απειλητικό περιεχόμενο. Ποιος ήταν ο σκοπός της τρομοκρατικής επίθεσης;
Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, όταν προ δεκαημέρου πήγε στην Άγκυρα και συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν, υπό μορφή καταγγελίας είπε στον Ερντογάν ότι εμείς, δηλαδή η πολιτική κίνηση «Γιασεμί», είχε γράψει το πανό στο συλλαλητήριο της 28ης Ιανουαρίου. Εμείς δεν κρυφτήκαμε ότι το σύνθημα αυτό ήταν δικό μας. Εγώ ο ίδιος το είχα δηλώσει στην τουρκική τηλεόραση. Ο στόχος τους είναι να καταπνίξουν αυτούς που φωνάζουν, δηλαδή την «Αφρίκα» και το «Γιασεμί», εναντίον της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο. Αυτό σημαίνει ότι, αν σιωπήσουμε και εμείς, η αντιπολιτευτική δύναμη στην τουρκοκυπριακή κοινότητα θα εκλείψει. Για το λόγο αυτό προσέλαβαν την μαφία της περιοχής η οποία έχει διασυνδέσεις με υψηλόβαθμα στελέχη του ΑΚΡ. Το ΑΚΡ δεν είναι σήμερα το κόμμα που ήταν, όταν ανήλθε για πρώτη φορά στην εξουσία στην Τουρκία. Το ΑΚΡ έχει αλλάξει πολύ και σήμερα πλησιάζει στη γραμμή και την πολιτική του Ραούφ Ντενκτάς. Όμως αντιλαμβάνεσθε ότι είναι άλλο πράγμα ο ίδιος ο τέως ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Μεχμέτ Αλί Ταλάτ να μας καταγγέλλει στον Τούρκο Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν ως «προβοκάτορες». Είναι σαφές ότι η στάση αυτή του Ταλάτ συνιστά προδοσία εις βάρος μας.
Η Τουρκία έστειλε στην Κύπρο εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους τις τελευταίες δεκαετίες. Τι σκοπό εξυπηρετεί κι αν γνωρίζετε ποιος είναι ο ακριβής αριθμός τους;
O Κουτσιούκ δήλωσε ότι υπάρχουν 650.000 έποικοι. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι 1.000.000 όταν εμείς είμαστε μόλις 89.200 τουρκοκύπριοι. Αυτό εντάσσεται στη νεοαποικιακή κρατική πολιτική της Τουρκίας η οποία εξυπηρετεί την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και του ΝΑΤΟ. Αν το ΝΑΤΟ δεν επιθυμούσε την Τουρκία στην Κύπρο, αυτή δεν θα έμενε ούτε λεπτό εδώ και δεν θα είχαμε ούτε έναν έποικο. Η τουρκοκυπριακή κοινότητα συνειδητοποιεί πλέον ότι είναι παραπάνω από ορατός ο κίνδυνος της πλήρους αφομοίωσής της από τους εποίκους. Αυτά που έγραφα πριν από χρόνια εναντίον της τουρκικής κατοχής και των εποίκων, σήμερα τα συμμερίζονται η πλειοψηφία των τουρκοκυπρίων.
Πώς επηρεάζουν οι τελευταίες εξελίξεις στον Αραβικό κόσμο την κατάσταση που επικρατεί στην Κύπρο αλλά και την ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου;
Το σίγουρο είναι ότι έχουν αναβαθμίσει την θέση της Τουρκίας. Αυτή την στιγμή οι ΗΠΑ δίνει καθήκοντα στην Τουρκία για να αντιμετωπίσει τον αραβικό κόσμο. Ο Ερντογάν με τις τελευταίες εξελίξεις στον αραβικό χώρο θεωρεί ότι η θέση της Τουρκίας έχει αναβαθμιστεί και ότι μπορεί να υλοποιηθεί το όραμα του να ηγηθεί του ισλαμικού κόσμου. Για μας τους Κύπριους είναι μία αρνητική εξέλιξη να μετατραπεί σε ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Πώς σχολιάζετε τις σχέσεις ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ και πώς αυτές επηρεάζουν την Κύπρο;
Όποιος πιστεύει ότι Τουρκία και Ισραήλ έχουν δεν έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους κάνει μεγάλο λάθος. Το Ισραήλ και η Τουρκία είναι τα δύο παιδιά των ΗΠΑ. Είναι μεγάλο στρατηγικό λάθος της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας η προσέγγιση του Ισραήλ με βάση τις ΑΟΖ. Η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να είναι πολύ προσεκτική σε αυτό. Στη κατεχόμενη Κύπρο έχουν επενδυθεί αμύθητα εβραϊκά κεφάλαια σε γη και τουρισμό. Το λιμάνι της Καρπαθίας είναι χτισμένο από εβραίους επενδυτές. Γι’ αυτό πιστεύω ότι το Ισραήλ δεν θα βοηθήσει ποτέ την Κύπρο.
Έχει κοινά χαρακτηριστικά ο αγώνας των τουρκοκυπρίων με αυτόν των παλαιστινίων;
Υπάρχουν ομοιότητες. Όπως οι παλαιστίνοι αγωνίζονται για την επανάκτηση των εδαφών τους και τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους έτσι και εμείς αγωνιζόμαστε για την ανεξαρτησία της Κύπρου από την Τουρκία. Γι’ αυτό στηρίζουμε τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού.
Τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση στην Κύπρο;
Για να αλλάξει η κατάσταση θα πρέπει ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι να ενωθούν πολιτικά και να διεκδικήσουν την επιστροφή στο Σύνταγμα του 1960, πράγμα δύσκολο με βάση τις πραγματικότητες που έχουν δημιουργηθεί σήμερα.
