Του Δημήτρη Σταμούλη
Μετά την ιστορικών
διαστάσεων 48ωρη πανελλαδική πανεργατική
απεργία στις 19-20 Οκτώβρη, στον κόσμο του
κινήματος, σε κλάδους που έδωσαν σκληρές
μάχες το πρόσφατο διάστημα, στο στενό
και ευρύτερο δημόσιο τομέα, σε πρωτοβάθμια
σωματεία και σε γειτονιές, έχει ήδη
ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση γύρω από
την αποτίμηση αυτής της φάσης του
κινήματος, αλλά και των επόμενων
αγωνιστικών βημάτων που πρέπει να
σχεδιαστούν.
Ένα σημαντικό δείγμα
γραφής σχετικά με την προοπτική του
κινήματος αναδείχθηκε στη σύσκεψη του
συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων
Αθήνας, που πραγματοποιήθηκε την
περασμένη Κυριακή. Παρευρέθηκαν σωματεία
και εργαζόμενοι από χώρους όπως δημόσια
νοσοκομεία, ψυχική υγεία, ΟΤΑ, μετρό και
ΕΘΕΛ, μισθωτοί τεχνικοί, βιβλίο, αεροδρόμιο
κ.ά.
Πολλοί ομιλητές τόνισαν
ότι ο αγώνας για την ανατροπή της
κυβέρνησης της ΕΕ, του ΔΝΤ και της
κεφαλαιοκρατικής ολιγαρχίας των αγορών
μπορεί και πρέπει να συνεχισθεί και να
κλιμακωθεί και ότι κανένας εκβιασμός
της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, καμιά
κυβερνητική, κρατική, αστυνομική και
παρακρατική βία και τρομοκρατία, δεν
μπορεί να ανακόψει την πορεία νίκης των
αγώνων του εργατικού κινήματος. Εκτιμήθηκε
ότι η κυβέρνηση πανικόβλητη από τη
γιγάντωση του εργατικού κινήματος
προσπαθεί να κτυπήσει το διαρκώς
ογκούμενο κίνημα της εργατικής τάξης,
που ανέβηκε σε πρωτοφανή ύψη τελευταία
με τις καταλήψεις στα υπουργεία, την
απεργία στους Δήμους και σε άλλους
χώρους, την ανυπακοή του «δεν πληρώνω
τα χαράτσια» και βέβαια, με τη μεγαλειώδη
48ωρη απεργία που ήταν η μεγαλύτερη στα
μεταπολιτευτικά χρονικά.
Αγωνιστής από το χώρο
των ΟΤΑ παρουσίασε την πλούσια εμπειρία
από τον αγώνα - σταθμό του κλάδου, το πώς
συγκροτήθηκε ένα πραγματικό εργατικό
κέντρο αγώνα ελεγχόμενο από τη βάση, με
τις συνελεύσεις των σωματείων να γίνονται
σχεδόν καθημερινά, τις απεργιακές
επιτροπές να περιφρουρούν την απεργία
και τους χώρους κατάληψης των αμαξοστασίων
και του ΧΥΤΑ Φυλής αλλά προπαντός,
πετώντας στα …σκουπίδια τα απεργοσπαστικά
σχέδια της κυβέρνησης με τους ιδιώτες
και την προσπάθεια επιστράτευσης που
για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια
έμεινε πραγματικά στα χαρτιά!
Το ερώτημα που κυριάρχησε
βέβαια είναι από εδώ και πέρα πώς
συνεχίζουμε και πώς κλιμακώνουμε τον
αγώνα. Αξιοσημείωτο είναι ότι αρκετοί
κλάδοι εργαζόμενων συνεχίζουν με
απεργιακές κινητοποιήσεις και καταλήψεις.
Την περασμένη Τρίτη νέκρωσαν οι δημόσιες
συγκοινωνίες με 24ωρο χειρόφρενο σε
λεωφορεία, τρόλεϊ, μετρό και τραμ και
στάση εργασίας στον ΗΣΑΠ. Ενώ την Πέμπτη
πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά τα
τελευταία χρόνια μαχητική απεργία στα
ΚΤΕΛ από τους οδηγούς και την ομοσπονδία
μεταφορών (ΟΣΜΕ) με κατάληψη της πύλης
εξόδου στον Κηφισό, που είχε ως αποτέλεσμα
πάνω από 350 δρομολόγια με μεγάλη πληρότητα,
λόγω τριήμερου, είτε να αναβληθούν είτε
να εκτελεστούν με μεγάλη καθυστέρηση,
από τους ιδιοκτήτες λεωφορειούχους!
Όμως αγωνιστική κινητικότητα παρατηρείται
και σε πολλούς χώρους του δημόσιου και
ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως στα
υπουργεία, όπου συνεχίζεται η δεκαήμερη
απεργία των υπαλλήλων του υπουργείου
Οικονομικών και η κατάληψη του κτιρίου
στο Σύνταγμα, ενώ τη Δευτέρα πραγματοποιήθηκε
νέα κατάληψη στο υπουργείο Γεωργίας
από εργαζόμενους. Παράλληλα, συνεχίζουν
τον αγωνιστικό συντονισμό οι ομοσπονδίες
και τα σωματεία των υπό κατάργηση και
συγχώνευση δημόσιων φορέων, που
συνεδρίασαν την περασμένη εβδομάδα.
Είναι προφανές ότι το
τοπίο δεν είναι και πάλι «καθαρό» για
την κυβέρνηση και την τρόικα και ότι το
μαχόμενο εργατικό κίνημα αναζητεί το
επόμενο σημείο τομής και αγωνιστικής
συνάντησης στον αγώνα για την ανατροπή
της χούντας ΕΕ-ΔΝΤ. Στη σύσκεψη του
συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων,
αρκετοί ομιλητές επικέντρωσαν στην
ανάγκη αναζωογόνησης των διαδικασιών
βάσης στα σωματεία, με συνελεύσεις και
συσκέψεις στους χώρους δουλειάς, ώστε
να υπάρξει μαζική εργατική στήριξη
στους δύο νέους αγωνιστικούς σταθμούς
που προτάθηκαν και να μπορέσει και πάλι
το κίνημα να προκαλέσει πολιτικό κλονισμό
στο σύστημα. Ο ένας σταθμός είναι με την
κατάθεση του νέου κρατικού προϋπολογισμού
πείνας και φορολογικής λεηλασίας, όπου
πολλά σωματεία πρότειναν την προκήρυξη
νέας 48ωρης πανεργατικής απεργίας και
ο άλλος με την επέτειο της εξέγερσης
του Πολυτεχνείου, όπου έπεσε η πρόταση
για νέα 24ωρη πανεργατική απεργία.
Βήμα προβολής του αγώνα
για την ανατροπή της κυβέρνησης και της
«νέας κατοχής» αναμενόταν να αποτελέσει
και η επέτειος του «Όχι», καθώς πολλά
σωματεία, συλλογικότητες, υπό απόλυση
συμβασιούχους δήμων, γονείς που βιώνουν
το λουκέτο παιδικών σταθμών και λαϊκές
συνελεύσεις γειτονιών προγραμμάτιζαν
μαζικές πικετοφορίες και πορείες στις
παρελάσεις ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου,
με επίκαιρα συνθήματα, όπως «εμπρός λαέ
στην πρώτη τη γραμμή, δεν θα περάσει η
νέα κατοχή», «το νέο Όχι θα είναι των
λαών, κάτω η χούντα των τροικανών» κ.ά.
