Του Άρη Χατζηστεφάνου
Αντιμέτωπος με τη
μεγαλύτερη ανταρσία στην ιστορία της
συντηρητικής παράταξης βρέθηκε ο
βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον,
όταν 80 βουλευτές του (δηλαδή πάνω από
το 25% της κοινοβουλευτικής του δύναμης)
αγνόησαν την κομματική γραμμή και
υπερψήφισαν πρόταση διεξαγωγής
δημοψηφίσματος για την έξοδο από την
ΕΕ. Οι συντηρητικοί είχαν να βρεθούν σε
τέτοια κατάσταση εσωτερικού εμφυλίου
από τη δεκαετία του ’90, όταν καλούνταν
να αποφασίσουν για την αποδοχή των
συμφωνιών του Μάαστριχτ.
Ο Κάμερον που αποτελούσε
έναν από τους σκληρότερους επικριτές
της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης
(παρά το γεγονός ότι η χώρα του δεν
συμμετέχει σε αυτή) βρίσκεται τώρα στη
δύσκολη θέση να πρέπει να στηρίξει το
ευρωπαϊκό οικοδόμημα στα μάτια των
βουλευτών του.
«Όταν το σπίτι του
γείτονα καίγεται η πρώτη σου σκέψη
πρέπει να είναι πώς θα τον βοηθήσεις –
αν μη τι άλλο για να μην εξαπλωθεί η
φωτιά και στο δικό σου», δήλωσε ο βρετανός
πρωθυπουργός στα μέλη του κόμματός του
που αισθάνονται προδομένα από τις
αρχηγικές παλινωδίες. Η φωτιά που
προσπαθεί να προλάβει βέβαια ο Κάμερον
δεν αφορά ούτε τους γείτονες ούτε τη
χώρα του αλλά το τραπεζικό κατεστημένο
της Βρετανίας το οποίο όπως φαίνεται
του έχει ζητήσει περισσότερο χρόνο για
να πετάξει στη χαβούζα της ΕΚΤ τα
επικίνδυνα στοιχεία δημοσίου χρέους
από χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Αν και η έκθεση των βρετανικών τραπεζών
στο ελληνικό χρέος δεν μπορεί να συγκριθεί
με αυτό της Γερμανίας ή της Γαλλίας, ο
κίνδυνος παραμένει σημαντικός.
Με τη στάση του αυτή
όμως ο Κάμερον αντιτίθεται στο 70% των
Βρετανών που σύμφωνα με τις τελευταίες
δημοσκοπήσεις, ζητά τη διενέργεια
δημοψηφίσματος στο οποίο θα αποφασιστεί
η παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην
ευρωπαϊκή οικογένεια. Το 49% μάλιστα
εμφανίζεται διατεθειμένο να πει το
μεγάλο «αντίο».
Το ευρώ όμως προκάλεσε
ρήξη αυτή την εβδομάδα και στις
γαλλοβρετανικές σχέσεις, καθώς ο Σαρκοζί
εμφανίστηκε εξοργισμένος από την εμμονή
του Κάμερον να συμμετάσχει στις συνομιλίες
για την ευρωζώνη. «Είχε μια καλή ευκαιρία
να βγάλει το σκασμό και την έχασε»,
φέρεται να είπε ο γάλλος πρόεδρος καθώς
ο βρετανός πρωθυπουργός προειδοποιούσε
ότι θα ασκήσει βέτο προκειμένου να
προασπίσει τα συμφέροντα του Σίτι (της
χρηματοπιστωτικής καρδιάς του Λονδίνου)
απέναντι σε ενδεχόμενες αλλαγές των
ευρωπαϊκών συνθηκών. Η πραγματική
σύγκρουση που υποβόσκει βέβαια αφορά
περισσότερο το Λονδίνο και το Βερολίνο,
καθώς οι αστικές τάξεις των δύο οικονομικών
κέντρων μάχονται για την κυριαρχία πάνω
από το ημιθανές πτώμα της Ευρώπης.
