Του Διονύση Ελευθεράτου
Διακόσια χρόνια από τη
γέννηση του Λιστ και 74 από εκείνη του
Μάνου Λοϊζου συμπληρώθηκαν το Σάββατο,
22 Οκτωβρίου 2011. Ας μας συγχωρέσουν όμως
οι λάτρεις της κλασσικής μουσικής και
οι «πιστοί» του ελληνικού έντεχνου
τραγουδιού: Όσα συνέβησαν την ημέρα
εκείνη έξω από το ΟΑΚΑ, έπειτα από τον
ποδοσφαιρικό αγώνα Παναθηναϊκός -
Εργοτέλης, μάλλον χιπ χοπ επιζητούν ως
«σάουντρακ». Άντε, με προσθήκη κάποιων
δημωδών ηρωικών παραδόσεων – έτσι, για
να τιμηθεί η ... λεβέντικη «εθνική
προσπάθεια» του σημερινού γκουβέρνου.
Τους στίχους τους φανταζόμαστε κάπως
έτσι:
Αχός βαρύς ακούγεται
έξω απ’ το ΟΑΚΑ / Βλέπω καλά ή τα μάτια
μου μού κάνουν τώρα πλάκα; / Γιατί τα
ψάχνει η ΕΛ.ΑΣ ένα - ένα τα οχήματα; /
Μήπως στριμώχνει ύποπτους για φοβερά
εγκλήματα; / Μήπως για όπλα ερευνά, μήπως
για ηρωίνη; / Μήπως κανένα φονικό στο
γήπεδο έχει γίνει; / Μα κοίτα, όσοι
αντιδρούν τρώνε απ’ τα ΜΑΤ και ξύλο /
μην έχουν κάποιον Ντίλιγκερ ή Αλ Καπόνε
φίλο; / Και να, οι δράστες βρέθηκαν, νάτες
και οι συλλήψεις / αλλά φοβάμαι φίλοι
μου πως έχω διαλείψεις / αντί Καλάσνικοφ
να δω, κόκα ή και χασίσια / ή φοβισμένο
όμηρο που του ’φυγαν τα τσίσια / ή πτώμα
μεσ’ το πορτ μπαγκάζ, με σφαίρες
«γαζωμένο» / βλέπω ένα απλό πανό, σκέτο
και διπλωμένο / Στράφι πήγε έτσι, μάγκες
μου, το θρίλερ του Σαββάτου / μα έχει το
ξενέρωμα αυτό και τα καλά του / Μαθαίνεις
πόσο «σύγχρονη» γίνεται η Ελλάδα / και
πώς το μέλλον «κατακτά», πέφτοντας στον
Καιάδα / Χρειαστήκαμε την τρόικα, τον
ΓΑΠ τον περιώνυμο / για να αναχθεί ένα
πανό σε έγκλημα ιδιώνυμο / Τέτοια
«συγχώνευση» εποχών, ερώτημα έχει φέρει:
/ Ποιον Βενιζέλο έχουμε, Βαγγέλη ή
Λευτέρη;
Τι αναγραφόταν στο
...επάρατο πανό, το οποίο είχαν αναρτήσει
στις κερκίδες φίλοι του Παναθηναϊκού,
νωρίτερα, κατά τη διάρκεια του ματς;
«Πολιτικοί λαμόγια - Βουλή των βολεμένων,
θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων».
Εύστοχα παρατηρεί ο Χρ. Χαραλαμπόπουλος
στη Σπορτ Ντέι (25 Οκτωβρίου): «Ναι, υπάρχει
μία γενικότητα, αλλά τα πανό δεν είναι
μέσα ανάπτυξης δοκιμίων ή ασκήσεις
ακριβολογίας. Είναι κάτι σαν κραυγή».
Συχνά ενοχλητική...
Επιδεικνύοντας νοοτροπία
καλού μανδαρίνου, ο διαιτητής διέκοψε
το ματς, ώστε να «αποκαθηλωθεί» το
...βέβηλο πανό. Μόλις έληξε η ποδοσφαιρική
αναμέτρηση, αντιληφθήκαμε ότι η εμφάνισή
του στις κερκίδες δεν συνιστούσε απλώς
«πειθαρχικό παράπτωμα» αθλητικής υφής,
αλλά και λόγο διενέργειας ...αστυνομικών
ερευνών και συλλήψεων!
Τέτοιος μπ-ΕΛ.ΑΣ... Την
επόμενη ημέρα (23 Οκτωβρίου) στο γήπεδο
της Νέας Σμύρνης, ένα άλλο πανό φάνταζε
ως σχόλιο για τα «ανδραγαθήματα» στο
ΟΑΚΑ: «Κάτω η χούντα του Μπατσόκ».
Οι διαιτητές - μανδαρίνοι
δεν ήταν γενικό φαινόμενο στα ματς του
συγκεκριμένου Σαββατοκύριακου, ήταν
όμως οι αποδοκιμασίες σε βάρος της
κυβέρνησης. «Δεν σε θέλει ο λαός, παρ’
την τρόικα και μπρος» προέτρεπε πανό
στο Ηράκλειο Κρήτης. Στο Περιστέρι οι
οπαδοί του Ατρόμητου και του ΠΑΣ Γιάννενα
συντονίστηκαν και «έλουζαν» μαζί τον
ΓΑΠ και την παρέα του. Έστω και καθ’
υπερβολή, θα μπορούσε κάποιος να πει
ότι, τηρουμένων των αναλογιών, τέτοιες
συμπράξεις οπαδών αντίπαλων ομάδων
θυμίζουν κάπως το πνεύμα των Πράσινων
και των Βένετων στον Ιππόδρομο του
Βυζαντίου, στις παραμονές της Στάσης
του Νίκα.
Καλού - κακού, πάντως,
την υπερβολή αυτήν μην την εκστομίσετε
μπροστά σε κανένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ,
όσο κι αν δώσετε έμφαση στο «τηρουμένων
των αναλογιών». Αφρούς θα βγάλει ο
άνθρωπος ακούγοντας τη λέξη «στάση»,
αν τυχόν υποψιαστεί ότι ετοιμάζεστε να
εισηγηθείτε «πλαγίως» κάποια στάση
πληρωμών προς τους δανειστές. Εάν
γλιτώσει το έμφραγμα, ο άμοιρος κινδυνεύει
να περιέλθει σε νοσταλγική κατάθλιψη
ακούγοντας το «Νίκα». Πολύ θέλει,
νομίζετε, ο νους του να πάει στις ομώνυμες
μετοχές, στο ένδοξο πάρτι της Σοφοκλέους
αλλά και στον Κ. Σημίτη που διαβεβαίωνε
(ΔΕΘ, Σεπτέμβριος 1999) τους απανταχού
«θηρευτές» εύκολου χρήματος ότι ο τζίρος
του Χρηματιστηρίου θα παρέμενε υψηλός;
Ω ναι, ωραία χρόνια...
«Στα γήπεδα η Ελλάδα
αυθαδιάζει», θα έλεγε ο σημερινός
Σαββόπουλος. Στα γήπεδα η Ελλάδα τώρα
διαλαλεί τις σκέψεις, την οργή, την
ασφυξία της. Τούτη τη φορά αυτό που
συμβαίνει στις κερκίδες ουδόλως
παραπέμπει σε κώδικες μικρόκοσμων -
«φυλών» οπαδών, «τρελαμένων» με την
ομάδα, κ.λπ. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί
η νόσος; Μια «λύση» θα ήταν να εκκενώνουν
τις εξέδρες τα παλικάρια του Παπουτσή
(αθάνατο «αριστερό ΠΑΣΟΚ»!) φυσικά με
ασταμάτητες ρίψεις χημικών. Ποιος ξέρει,
πάλι, ίσως ο Γερουλάνος να προειδοποιήσει
τις ΠΑΕ ότι δεν θα λάβουν ευρώ τσακιστό
από τον ΟΠΑΠ, εάν δεν εξαλείψουν –οι
ίδιες– την «οχλοκρατία» από τα γήπεδά
τους, όπως ακριβώς (οφείλουν να κάνουν)
και με τα κρούσματα βίας.
Θέλετε επιπρόσθετη
«λύση», πιο πονηρή; Ιδού: Να «βαφτίζονται»
οι δημιουργοί τέτοιων πανό ως εικαστικοί
καλλιτέχνες, ελαιοχρωματιστές –
οτιδήποτε θα τους εντάξει στην κατηγορία
των επιτηδευματιών. Ναι, σωστά καταλάβατε,
όταν θα συλλαμβάνονται θα καλούνται να
πληρώσουν τα συμπαρομαρτούντα χαράτσια.
Τι είπατε; «Δεν γίνονται αυτά»; Σωπάτε
καλέ... Εδώ στη σχετική απογραφή κατέγραψαν
στο δυναμικό των δημοσίων υπαλλήλων
τους δημοτικούς συμβούλους (!) δηλαδή
ανθρώπους που ασκούσαν όποιο επάγγελμα
φανταστείτε, κι εσείς λέτε ότι θα
διστάσουν να βαφτίσουν «επιτηδευματία
- ελαιοχρωματιστή» τον πιτσιρικά, ο
οποίος κατόπιν ανακρίσεων θα αποδειχθεί
ότι έγραψε το πανό;
Κάτι θα σκεφτούν.
Επιβάλλεται. Πώς διάολο θα «αλλάξει η
Ελλάδα», εάν δεν βγάλει οφ σάιντ και την
άθλια ...συντεχνία των φιλάθλων; Σοβαροί
να είμαστε...
ΥΓ: Το είπαμε ήδη,
πιθανότατα θα καταφθάσουν «τροϊκανοί»
μόνιμοι επιτηρητές όχι μόνο στα υπουργεία,
αλλά και στα γήπεδα. Όχι για να αποθαρρύνουν
τη χλεύη σε βάρος του ΓΑΠ (σκασίλα τους
για τον αναλώσιμο) αλλά για να αποτρέπουν
εκδηλώσεις ειρωνείας σε βάρος των
γερμανών δανειστών, όπως συνέβη προσφάτως
στον αγώνα Ολυμπιακός - Ντόρτμουντ.
