Η συγκρότηση αντικαπιταλιστικών ψηφοδελτίων, στις έντεκα από τις δεκατρείς περιφέρειες της χώρας (πλην Ν. Αιγαίου και Στ. Ελλάδας), αλλά και η ενισχυμένη παρουσία συνδυασμών της επαναστατικής Αριστεράς στη μάχη των δημοτικών εκλογών, με τη συμμετοχή συνολικά πάνω από 1.500 αγωνιστών στα ψηφοδέλτια, αποτελεί απόδειξη για την αυξημένη γεωγραφική και κοινωνική δικτύωση, αλλά και την ανταπόκριση που συναντά το πολιτικό μήνυμα της Αριστεράς της ανατροπής.
ΣΤΡΑΤΟΣ ΒΟΥΡΑΖΕΡΗΣ
Με όπλο το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, που συνδιαμόρφωσαν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι μόνο, την εμπειρία από τους απεργιακούς αγώνες των τελευταίων μηνών, αλλά και τη συμμετοχή των δυνάμεων αυτών σε κάθε «μικρή» ή «μεγάλη» μάχη των προηγούμενων χρόνων, η επαναστατική Αριστερά, αξιοποίησε τις δυνατότητες που γεννά η βαθιά κρίση του καπιταλισμού, για την προβολή των επαναστατικών - κομμουνιστικών ιδεών, αναμετρήθηκε με τις οργανωτικές, αλλά κυρίως με τις πολιτικές της ανεπάρκειες, κάνοντας βήματα προόδου. Τα παραπάνω συνιστούν χρήσιμες εμπειρίες για την επόμενη φάση της πολιτικής αναμέτρησης, με την κυβέρνηση, το ελληνικό και διεθνές κεφάλαιο, την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η οποία θα δοθεί στους δρόμους…
Ξεχωριστή σημασία αποκτά η εμπειρία που καταγράφηκε από την «πολιτική δοκιμασία», στην οποία υποβλήθηκε η πολιτική πρόταση της επαναστατικής Αριστεράς: Για τη διαγραφή του χρέους, για την εθνικοποίηση των τραπεζών και κλάδων κοινωνικής σημασίας χωρίς την αποζημίωση των σημερινών ιδιοκτητών τους και με εργατικό έλεγχο, για τη δωρεάν παροχή ποιοτικών κοινωνικών υπηρεσιών σε υγεία, ασφάλιση, εκπαίδευση και πολιτισμό, για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.
Σε ένα περιβάλλον που τα ερωτήματα των εργαζομένων πληθαίνουν, τα διλήμματα από την πλευρά των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου οξύνονται, το πολιτικό κεκτημένο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που αναβαθμίστηκε μέσα από τις διαδικασίες συγκρότησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπλισε με αυτοπεποίθηση τους αγωνιστές σε όλη τη χώρα, προκειμένου να το «κοινωνήσουν», με κάθε πρόσφορο τρόπο, εξασφαλίζοντας σημαντική αποδοχή, η οποία αποτελεί τον καλύτερο οιωνό για την έκβαση κάθε μάχης στο άμεσο μέλλον. Αρχής γενομένης από σήμερα…
Ανοικτές προεκλογικές συγκεντρώσεις των συνδυασμών της επαναστατικής Αριστεράς πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στις μεγάλες πόλεις των περιφερειών. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε την τελευταία προεκλογική εβδομάδα στη «μάχη του ψηφοδελτίου.» Στην επικοινωνία των αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς με εργαζόμενους και νέους, προκειμένου να εξασφαλιστεί η πιο ξεκάθαρη καταδίκη στην κυβερνητική πολιτική, που εξασφαλίζει η ψήφος στους συνδυασμούς της επαναστατικής Αριστεράς.
Ο κύκλος των προεκλογικών συγκεντρώσεων άνοιξε με τη συγκέντρωση Αττικής και Αθήνας το Σάββατο 30 Οκτώβρη στην Ομόνοια. Τη συγκέντρωση διοργάνωσαν από κοινού η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Περιφέρεια Αττικής και η Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας. Στη συγκέντρωση μίλησε ο Άγγελος Χάγιος και ο Πέτρος Κωνσταντίνου, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Θανάσης Διαβολάκης, επικεφαλής του συνδυασμού Ανταρσία στο Λιμάνι του Πειραιά.
Ο Α. Χάγιος απηύθυνε κάλεσμα συστράτευσης στους εργαζόμενους. Τους κάλεσε να στείλουν με την ψήφο τους μήνυμα οργής, ανατροπής, συμμετοχής στους αγώνες που έρχονται. Αναφερόμενος στο ψηφοδέλτιο της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής τόνισε ότι «σηματοδοτεί την ύπαρξη ενός αυτοτελούς, αντικαπιταλιστικού ρεύματος, με πανελλαδικά χαρακτηριστικά, το οποίο βγαίνει μέσα από κοινωνικοπολιτικούς αγώνες στην ελληνική κοινωνία. Μέσα από την αναζήτηση μιας άλλης Αριστεράς, της νέας κομμουνιστικής προοπτικής, του επαναστατικού και όχι του κοινοβουλευτικού δρόμου. Μιας άλλης κυβερνητικής πρότασης των εργαζομένων, της εργατικής εξουσίας και δημοκρατίας, προπλάσματα της οποίας, όπως οι επιτροπές αγώνα, τα ταξικά σωματεία, οι λαϊκές συνελεύσεις, προωθούμε από σήμερα, μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων, ως θεσμούς ανταγωνιστικούς στους δήμους και τις περιφέρειες, οι οποίοι είναι στημένοι θεσμοί για να εφαρμόσουν την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ».
Ο Π. Κωνσταντίνου, υπογράμμισε ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική όχι μόνο αδυνατεί να σώσει την κοινωνία, αλλά καταστρέφει τη ζωή των εργαζομένων και των νέων. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο θέμα των μεταναστών, προειδοποιώντας την κυβέρνηση, τους παρακρατικούς - ακροδεξιούς μηχανισμούς, ότι η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα σταθεί στο πλευρό τους, στον αγώνα που κάνουν για να τους παρασχεθεί άσυλο και για την απόκτηση ίσων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων με τους έλληνες εργαζόμενους.
Το θερμό χειροκρότημα και τα συνθήματα αλληλεγγύης μεταξύ ελλήνων και μεταναστών, προκάλεσε ο χαιρετισμός του Σέμκο Μοχαμεντίν, από την Επιτροπή Ιρανών Προσφύγων. Αφού ευχαρίστησε την Ανταρσία για την έμπρακτη συμπαράσταση που έχει δείξει στον αγώνα των συμπατριωτών του, απεργών πείνας στα Προπύλαια, κάλεσε σε συνέχιση του αγώνα «μέχρι εκείνη τη στιγμή που η οργάνωση της κοινωνίας θα είναι επικεντρωμένη στις ανάγκες τις δικές μας, τις ανάγκες των πολλών, των εργατών, της νεολαίας, των μεταναστών, αυτών που δημιουργούν τον πλούτο και όχι επικεντρωμένη στα συμφέροντα και στο κέρδος μιας χούφτας τραπεζιτών και βιομήχανων».
Τις ομιλίες στην Πλατεία Ομονοίας, ακολούθησε πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Οι αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θέλησαν με αυτό τον τρόπο να υπογραμμίσουν πώς εννοούν τις προεκλογικές τους διακηρύξεις… Η συμμετοχή στις εκλογές, για την αντικαπιταλιστική Αριστερά, σημαίνει δέσμευση για πρωτοπόρα δράση στην ανάπτυξη εργατικών και νεολαιίστικών αγώνων, με όρους νικηφόρας έκβασης.
Ανάλογες κινηματικές προσπάθειες, «ασύμβατες», με τον καθεστωτικό χαρακτήρα μιας προεκλογικής περιόδου, επιδιώχθηκαν, τις προηγούμενες εβδομάδες, από τις δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Κοζάνη. Θυμίζουμε τη συγκέντρωση συμπαράστασης στους γάλλους εργαζόμενους, έξω από τη γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα, τη συγκέντρωση ενάντια σε έκθεση όπλων στη Θεσσαλονίκη, αλλά και τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, του Συνδικάτου «Εργατική Αλληλεγγύη» στα Κοίλα Κοζάνης, με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού, την προηγούμενη Κυριακή, στην οποία συμμετείχε η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή.
Οι αγωνιστές που συσπειρώθηκαν στα αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια στις έντεκα περιφέρειες, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αξιοποίησαν κάθε δυνατότητα προκειμένου να επικοινωνήσουν με τους εργαζόμενους, συναντώντας την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και τα ερωτήματά τους για το εάν υπάρχει διέξοδος από την πορεία διαρκούς χειροτέρευσης της κοινωνικής και οικονομικής τους θέσης, που τους υπόσχονται σήμερα οι δυνάμεις της καπιταλιστικής αγοράς. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες συσκέψεις και περιοδείες σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, σε όλη την Ελλάδα. Από τη Χαλυβουργική στην Ελευσίνα, την ΕΑΒ στο Σχηματάρι, τα Πλαστικά Κρήτης, τη Δωδώνη στην Ήπειρο, τα εργοστάσια της βιομηχανικής περιοχής του Βόλου, μέχρι το ΚΑΠΕ, την Ασπροφώς, υποκαταστήματα τραπεζών στην Αθήνα κ.ά, τα πολιτικά προτάγματα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, περί «ανατροπής της χούντας ΠΑΣΟΚ - ΕΕ -ΔΝΤ», «διαγραφής του χρέους», «ρήξης και αποδέσμευσης από την ΕΕ», τέθηκαν στην κρίση των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι μπροστά στη ραγδαία και χωρίς όρια επιδείνωση της κοινωνικής και οικονομικής τους θέσης δείχνουν πρόθυμοι να συζητήσουν, ακόμα και να αποδεχτούν τις μέχρι πρότινος «ακραίες» θέσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. «Σε εκλογικές καμπάνιες ακόμα και του πρόσφατου παρελθόντος, οι πολιτικές θέσεις της επαναστατικής Αριστεράς, για τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, τον εργατικό έλεγχο στις επιχειρήσεις, τις δωρεάν ποιοτικές κοινωνικές παροχές κ.ά, αντιμετωπίζονταν από τους εργαζόμενους ως «σωστές, αλλά… ρομαντικές και ανεφάρμοστες», μας επεσήμαναν αγωνιστές, που στήριξαν έμπρακτα την εκλογική παρέμβαση στις έντεκα περιφέρειες της χώρας. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι «το τελευταίο δίμηνο, η πολιτική πρόταση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, τίθεται προς συζήτηση ισότιμα με τις άλλες πολιτικές προτάσεις». Από το «δεν γίνεται», έχουμε περάσει στο «με ποιο τρόπο» θα γίνει πράξη, ένα πολιτικό σχέδιο με επίκεντρο τις ανάγκες και τα δικαιώματα του εργαζόμενου ανθρώπου.
Στην περιοδεία της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στις υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων, αλλά και των δικαστηρίων της Αθήνας, οι εργαζόμενοι εμφανίζονταν απογοητευμένοι από τις κούφιες προεκλογικές υποσχέσεις των εκπροσώπων της κυρίαρχης πολιτικής, που πέρασαν από εκεί τις προηγούμενες εβδομάδες. Την ίδια στιγμή ζητούσαν από το κλιμάκιο της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς θα αποφευχθεί η περαιτέρω μείωση των μισθών, οι απολύσεις, η αύξηση της ανεργίας, αλλά και για τα συγκεκριμένα μέτρα στα οποία θα προχωρούσε η αντικαπιταλιστική Αριστερά εάν επικρατούσε σε ένα δήμο ή μία περιφέρεια.
Το ενδιαφέρον εκατοντάδων νέων συγκέντρωσαν, επίσης οι εκδηλώσεις σε πανεπιστήμια της χώρας. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Α. Χάγιος μίλησε σε δύο συγκεντρώσεις, μία των φοιτητών του ΕΜΠ και μία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μεταξύ άλλων συζητήθηκε ο εμπλουτισμός του κινήματος που αναπτύσσεται τελευταία στα πανεπιστήμια, με αφορμή την αντι-μεταρρύθμιση της Διαμαντοπούλου, με το αίτημα για τη διαγραφή του χρέους για την ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των νέων.
Η πιο θετική ανταπόκριση που συνάντησαν οι θέσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, όλη την προεκλογική περίοδο, σχετίζεται και με την ωρίμανση, κοινωνική και πολιτική, που έχει υποστεί ο λόγος, αλλά κυρίως το περιεχόμενο πολιτικής παρέμβασης της επαναστατικής Αριστεράς, συμμετέχοντας σε υπαρκτά κοινωνικά μέτωπα σε χώρους δουλειάς και όχι μόνο. Περιεχόμενο το οποίο δεν κινείται διορθωτικά προς το σύστημα και εντός των δεδομένων του. Που δεν καλεί τους εργαζόμενους σήμερα να ξεχάσουν τα δεινά που έχουν υποστεί από την κυβέρνηση, το κεφάλαιο, την ΕΕ και το ΔΝΤ, να στηρίξουν την εφαρμογή του μνημονίου στην τοπική αυτοδιοίκηση (βλ. Καλλικράτη) και εν τέλει να ψηφίσουν αυτοδιοικητικά. Δεν «στρίβει διά της επαναστάσεως» μπροστά στο πρόβλημα του μνημονίου, του μεροκάματου, της ασφάλισης, των σπουδών, των ελεύθερων χώρων, αλλά δηλώνει πρόθυμο να «σηκώσει το γάντι», όταν ο Ν. Σαρκοζί μιλάει για ανασυγκρότηση του καπιταλισμού, προβάλλοντας την αντικαπιταλιστική επανάσταση και την εργατική εξουσία.
Αυτό ακριβώς το περιεχόμενο, φάνηκε ότι μπορεί να δώσει απάντηση σε υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα του κόσμου της εργασίας. Τροφοδότησε με αυτοπεποίθηση ευρύτερα κομμάτια αγωνιστών της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, εξασφαλίζοντας την πιο πολυπρόσωπη προεκλογική καμπάνια της επαναστατικής Αριστεράς τις τελευταίες δεκαετίες. Παρουσία που ενισχύθηκε και από κόσμο της επιρροής της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, οι οποίοι προσβλέπουν πλέον εντονότερα, από το μετωπικό εγχείρημα της επαναστατικής Αριστεράς πιο ουσιαστικές απαντήσεις απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, σε όφελος των εργαζομένων.
Ένα ακόμα σημείο που χαρακτήρισε την προεκλογική παρουσία της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ήταν και το ξεπέρασμα των γεωγραφικών ορίων, που γνώριζε αυτή σε προηγούμενες εκλογικές μάχες, περιοριζόμενη κυρίως στα αστικά κέντρα των εκλογικών περιφερειών. Σε αρκετές περιφέρειες, αυτή τη φορά, το μήνυμα της ανατροπής έφτασε σε πολλά απομακρυσμένα ή δυσπρόσιτα χωριά. Για πρώτη φορά διοργανώθηκαν ανοικτές συγκεντρώσεις στο Ναύπλιο και στην Κόρινθο, κλιμάκια των συνδυασμών περιόδευσαν για πρώτη φορά σε πόλεις της Μακεδονίας και της Πελοποννήσου, όπως επίσης και σε απομακρυσμένα χωριά της Ηπείρου και του Βορείου Αιγαίου.
Δόθηκε έτσι η ευκαιρία στο δυναμικό των κινήσεων να εμπλουτίσουν την κριτική τους απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, με εικόνες εγκατάλειψης και ερήμωσης από ένα εκτεταμένο κομμάτι της ελληνικής περιφέρειας. Η πτυχή αυτή της καπιταλιστικής κρίσης αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος για να ανοίξει η συζήτηση με τους εναπομείναντες κατοίκους στις περιοχές αυτές.
Αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλεις ριζωμένες στις γειτονιές
Ο σαφής πολιτικός χαρακτήρας των σημερινών εκλογών καθιστά δύσκολο οποιοδήποτε διαχωρισμό μεταξύ περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Παρόλ’ αυτά, η συγκρότηση και λειτουργία αριστερών τοπικών κινήσεων σε δήμους της χώρας, στις εκλογές των οποίων συμμετέχουν, αποτελεί μία ξεχωριστή πολιτική διαδικασία, από την οποία εξάγονται χρήσιμα συμπεράσματα για την επαναστατική Αριστερά.
Πολύ περισσότερο όταν σε δήμους όπως του Βύρωνα, της Νέας Σμύρνης, του Περιστερίου, του Ζωγράφου, αλλά και της Πρέβεζας και των Ιωαννίνων, η αντίστοιχη αριστερή δημοτική κίνηση έχει σημαδέψει κάθε «μεγάλη» ή «μικρή» κοινωνική μάχη που δόθηκε τα τελευταία χρόνια. Η διαδρομή των συγκεκριμένων συλλογικοτήτων, για ορισμένες (βλ. Αριστερή Κίνηση Περιστερίου, Μια πόλη Ανάποδα στη Ν. Σμύρνη, Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα) υπερδεκαετής, είναι ταυτόσημη με την προσπάθεια συγκρότησης ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αντίληψης γύρω από το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για τα θέματα της πόλης, αλλά και του περιβάλλοντος.
Αμφισβήτησαν και ξεπέρασαν παραδοσιακές αντιλήψεις, που κυριάρχησαν για δεκαετίες στην Αριστερά και οι οποίες άλλοτε θεωρούσαν τους δήμους «φορείς λαϊκής εξουσίας» και άλλοτε υποτιμούσαν τα ζητήματα της πολεοδομίας, των ελεύθερων χώρων, του περιβάλλοντος, υποτάσσοντας τα μηχανιστικά στην κυρίαρχη αντίθεση «κεφαλαίου - εργασίας». Δήλωσαν εξαρχής την αντίθεσή τους στο σχέδιο «Καλλικράτη», ως εφαρμογή του μνημονίου στους δήμους και μηχανισμό κατάργησης και των ελάχιστων κοινωνικών παροχών που είχαν μείνει στη δικαιοδοσία των δήμων. Πρωτοστάτησαν στην ανάπτυξη αντιστάσεων γύρω από μέτωπα που άνοιγε η κυρίαρχη πολιτική σε τοπικό επίπεδο. Την εμπορευματοποίηση δημόσιων χώρων (βλ. «Γαλαξίας» στη Ν. Σμύρνη, Άλσος στος Περιστέρι, πλατείες στου Ζωγράφου, το Ξενία στα Γιάννενα), τους οδικούς άξονες και την καταστροφή του Υμηττού (Βύρωνα), τα εργατικά δικαιώματα στις επιχειρήσεις του Δήμου Βύρωνα και τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας κ.ά. Στο επίκεντρο των θέσεων που προέβαλαν βρέθηκαν πάντα οι σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ ταυτόχρονα επιχειρήθηκαν βήματα στις μορφές συμμετοχής και αυτοργάνωσης των κατοίκων, τηρώντας σαφείς αποστάσεις από διαχειριστικές λογικές, οι οποίες επί δεκαετίες ευδοκίμησαν ακόμα και σε «κόκκινους» δήμους.
Σημαντική δε υπήρξε και η παρουσία τους και σε κεντρικά πολιτικά γεγονότα, όπως τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, αλλά και οι κινητοποιήσεις σε τοπικό επίπεδο το Δεκέμβρη του 2008. Και όλα αυτά μέσα σε ένα πλαίσιο λειτουργίας ουσιαστικά δημοκρατικό. Η ενότητα αυτή στόχων, περιεχομένου, κανόνων λειτουργίας και μορφών, έκαναν να ριζώσουν και να αναπτυχθούν σε τοπικό επίπεδο, οι συγκεκριμένες συλλογικότητες. Δεν είναι τυχαία η συμμετοχή ανεξάρτητων αγωνιστών στο ψηφοδέλτιο της Αριστερής Πρωτοβουλίας Πολιτών Βύρωνα, η οποία ξεπερνά το 50%, η ανανέωση στο ψηφοδέλτιο της Μια Πόλη Ανάποδα, η συμμετοχή αγωνιστών από τα μέτωπα (Ξενία, ΧΥΤΑ) στο ψηφοδέλτιο της Δημοτικής Ριζοσπαστικής Αριστερής Συσπείρωσης Ιωαννίνων, αλλά και ανταπόκριση που υπήρξε από την Αριστερή Κίνηση Περιστερίου, στις αυξημένες απαιτήσεις για τη συγκρότηση ψηφοδελτίου, στη μετά τον «Καλλικράτη» εποχή.
Στις σημερινές εκλογές παρεμβαίνουν και συνδυασμοί, με τη στήριξη της επαναστατικής Αριστεράς, οι οποίοι δημιουργήθηκαν λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, έχοντας όμως το πολιτικό και κοινωνικό φορτίο, για να πάνε μακριά… Οι Ανταρσίες στην πόλη του Πύργου και της Λευκάδας, ξεπερνούν κατά πολύ την οργανωτική δύναμη της επαναστατικής Αριστεράς σε αυτές τις περιοχές. Για τη συγκρότηση των συνδυασμών απαιτήθηκε να ξεπεραστούν σημαντικά –αντιδημοκρατικά– εμπόδια που θέτει ο Καλλικράτης, τα οποία στην περίπτωση της πόλης του Πύργου, δεν κατάφερε να ξεπεράσουν ακόμα και οι δυνάμεις του κοινοβουλευτικού ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός αυτό κατέστη δυνατό, με τη συνάντηση του λόγου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων και των αγροτών στις περιοχές αυτές. Ανάλογη περίπτωση αποτελεί και η Ριζοσπαστική Παρέμβαση στο Δήμο της Ζίτσας, η οποία συγκροτήθηκε από αγωνιστές κτηνοτρόφους από την περιοχή, αλλά και εργάτες από τη βιομηχανική περιοχή του νομού Ιωαννίνων, οι οποίοι εκτός των άλλων είχαν να αντιμετωπίσουν και τις εργοδοτικές απειλές.
Η συγκρότηση αντικαπιταλιστικών ψηφοδελτίων στους δήμους Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Πετρούπολης, αλλά και στους δήμους Ν. Ιωνίας και Αμαρουσίου, αν και δεν αντιστοιχούν σε μια μακροχρόνια οργανωμένη παρέμβαση, δεν έγινε εκ του μηδενός. Εμπεριέχει την εμπειρία σημαντικών παρεμβάσεων (κεραίες κινητής τηλεφωνίας, ελεύθεροι χώροι κ.λπ.), στις οποίες συμμετείχαν αγωνιστές που πλαισιώνουν τα συγκεκριμένα ψηφοδέλτια και δηλώνει την αναγκαιότητα για πιο ουσιαστική, οργανωμένη και με μόνιμα χαρακτηριστικά παρέμβαση, στους Καλλικρατικούς «δήμους - κράτη».
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου