Ανοιχτή διπλωματική επίθεση εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας εξαπέλυσε η Ουάσινγκτον ύστερα από τη σύνοδο των «φίλων της Συρίας» που πραγματοποιήθηκε στην Τυνησία. Σχολιάζοντας το βέτο του Πεκίνου και της Μόσχας στην απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την απομάκρυνση του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, η Χίλαρι Κλίντον παρουσίασε τις δυο χώρες σαν «εχθρούς» του συριακού λαού που σφαγιάζεται από το καθεστώς.
του Άρη Χατζηστεφάνου
Οι δηλώσεις γίνονται καθώς αμερικανοί αξιωματούχοι παρουσιάζουν πλέον λεπτομερή σχέδια για τα επόμενα βήματα των δυτικών δυνάμεων στη Συρία. Με άρθρα τους στους Νιου Γιορκ Τάιμς και τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς πρώην στελέχη της CIA και του Πενταγώνου προτείνουν ουσιαστικά την απόσπαση μιας «ζώνης ασφαλείας» στα σύνορα με την Τουρκία στην οποία οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις θα βρίσκουν καταφύγιο. Η ζώνη, που παραπέμπει άμεσα στην ζώνη απαγόρευσης πτήσεων του βόρειου Ιράκ στα χρόνια του Σαντάμ Χουσεΐν, είναι προφανές ότι θα αποτελέσει το έναυσμα στρατιωτικών επιχειρήσεων καθώς ισοδυναμεί με κατάληψη ενός τμήματος της Συρίας.
Την ίδια ώρα η Σαουδική Αραβία μιλά και επισήμως πλέον για την ανάγκη ενίσχυσης με εξοπλισμό των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, η οποία προφανώς πραγματοποιείται εδώ και καιρό από δυτικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους στον Περσικό Κόλπο. «Έχουμε ανά πάσα στιγμή πρόσβαση σε όπλα και εξοπλισμό» δήλωνε χαρακτηριστικά εκπρόσωπος των ανταρτών ο οποίος αρνήθηκε να σχολιάσει όμως την προέλευση του οπλισμού. Ρώσοι αξιωματούχοι πάντως κάνουν λόγο για δεκάδες πράκτορες των βρετανικών και των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών οι οποίοι βρίσκονται στη Συρία με στόχο να οργανώσουν τις αντικαθεστωτικές ομάδες.
Ένας από τους στόχους της συνάντησης των «φίλων της Συρίας» ήταν η προσπάθεια συνένωσης των αντικαθεστωτικών δυνάμεων υπό μια διοικητική ομπρέλα, όπως είχε συμβεί με το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο στη Λιβύη. Η συγκεκριμένη προσπάθεια της Ουάσινγκτον όμως συναντά ακόμη μεγάλα εμπόδια λόγω των εντάσεων που ξεσπούν ανάμεσα στο Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας (SNC), τον Ελεύθερο Στρατό της Συρίας (SFA) και την Επιτροπή Εθνικού Συντονισμού (NCC).
Το αποτέλεσμα, με δεδομένη και την απουσία της Κίνας και της Ρωσίας αλλά και γειτονικών χωρών όπως το Ιράν και ο Λίβανος, ήταν η αποδυνάμωση της συνόδου και η εμφάνισή της σαν ένα κλαμπ δυτικών και φιλοδυτικών δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η Τυνησία, που φιλοξένησε τη συνάντηση, τάχθηκε εναντίον οποιασδήποτε μορφής ξένης στρατιωτικής παρέμβασης. Έτσι οι «φίλοι της Συρίας» έμειναν να ακούν τις προτάσεις της μοναδικής υπερδύναμης, δύο πρώην αποικιακών δυνάμεων (Γαλλία, Βρετανία) και των διαδόχων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι επιτελείς του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πάντως, παρά το γεγονός ότι παρουσιάζουν ήδη σχέδια των επόμενων κινήσεών τους, φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι η Συρία δεν είναι Λιβύη και πως ο σύνθετος χαρακτήρας του προβλήματος μπορεί να σημάνει ευρεία αποσταθεροποίηση σε αρκετές γειτονικές χώρες.
Αίσθηση προκάλεσε αυτή την εβδομάδα στα διεθνή μέσα η καταδίκη του Άσαντ από την παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς η οποία έγινε μάλιστα με τον πλέον επίσημο τρόπο κατά τη διάρκεια επίσκεψης του πρωθυπουργού Ισμάηλ Χανίγια στην Αίγυπτο. Η εγκατάλειψη του συριακού καθεστώτος είχε ξεκινήσει σταδιακά εδώ και μήνες όταν η παλαιστινιακή οργάνωση αρνήθηκε να πραγματοποιήσει συγκεντρώσεις συμπαράστασης για τον Άσαντ ενώ σταδιακά και σιωπηρά καλούσε τα στελέχη της να εγκαταλείψουν τα γραφεία της οργάνωσης στη Συρία. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι πλέον πως θα διαμορφωθούν οι σχέσεις της Χαμάς με το Ιράν αλλά και την Χεζμπολάχ του Λιβάνου.
