Σε κρίσιμη φάση εισέρχεται ο ηρωικός απεργιακός αγώνας που δίνουν σχεδόν τέσσερις μήνες τώρα, οι εργάτες της Χαλυβουργίας Eλλάδος. Η εργοδοσία παραμένει αδιάλλακτη, ενώ ενθαρρύνεται από τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου. Σε αυτό το πλαίσιο εντείνει τις πιέσεις της προς τους εργαζόμενους, ενώ αξιοποιεί και την προβοκατόρικη και από κάθε πλευρά απαράδεκτη «επίσκεψη» ξυρισμένων νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής στο κατειλημμένο εργοστάσιο.
του Μάκη Βάσιλα
Η παρέμβαση των νοσταλγών του Χίτλερ εντάσσεται –πέρα από την επιδίωξη μικροκομματικού οφέλους– στην προσπάθεια κατασυκοφάντησης του μεγαλειώδους αγώνα των χαλυβουργών, καθώς επίσης και στη δημιουργία διχασμών και αντιπαραθέσεων που δεν βοηθούν στη θετική έκβαση της απεργίας. Κάτω από αυτό το πρίσμα, ήταν σοβαρότατο λάθος το γεγονός ότι το σωματείο υποδέχτηκε τους φασίστες, σαν να ήταν μια απλή επίσκεψη οποιουδήποτε άλλου σωματείου ή συμπαραστεκόμενης ομάδας εργαζομένων. Πολύ περισσότερο, όταν δεν ήταν ανάλογα φιλόξενο σε σωματεία ή οργανώσεις που έχουν διαφορετική αντίληψη από το ΠΑΜΕ, αλλά δεν έχουν διστάσει από την πρώτη στιγμή να συμπαρασταθούν με κάθε μέσο, αφού αυτό που προτάσσεται είναι η ταξική αλληλεγγύη.
Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής άλλωστε, όπως είναι και το απόλυτα φυσιολογικό, από την αρχή με επίσημη ανακοίνωσή τους έχουν πάρει θέση υπέρ του Μάνεση και εναντίον των αγωνιζόμενων χαλυβουργών. Η επαγγελματικά στημένη αλλά εξαιρετικά κακή παράσταση που έδωσαν, δεν απευθύνεται μόνο στο νεοφασιστικό χώρο, αλλά και στους απεργούς και το κίνημα αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί, στην ίδια την κοινωνία. Και φυσικά δεν άλλαξε ξαφνικά η στάση της Xρυσής Aυγής απέναντι στη συγκεκριμένη απεργία, αλλά και στις απεργίες και τις εργατικές διεκδικήσεις γενικά. Αυτό που άλλαξε είναι η ολοένα και πιο οργανική ένταξή της στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας και η αξιοποίησή της προκειμένου να κατασυκοφαντηθεί το εργατικό κίνημα, να διασπαστεί η αλληλεγγύη και να ορθωθούν καινούρια τείχη ανάμεσα στα αγωνιζόμενα κομμάτια του κινήματος, προς όφελος πάντα των πιο επιθετικών μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να υπονομευθεί ή να αδυνατίσει η αλληλεγγύη του λαού προς τον αγώνα των χαλυβουργών.
Απ’ αυτή τη σκοπιά, αναφορές στην καθυστερημένη ανακοίνωση του ΔΣ του σωματείου, όπως ότι «οι Χαλυβουργοί δεν είναι για τα δόντια της Χρυσής Αυγής και διάφορων άλλων δήθεν επαναστατών», που βάζουν δηλαδή στην ίδια μοίρα τους νεοναζί με ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, είναι απαράδεκτη. Ακόμα χειρότερα, ο Ριζοσπάστης (21/2) αναφέρει ότι «στην προβοκάτσια που έστησε η Χρυσή Αυγή πήραν μέρος το Ξεκίνημα, αλλά και κάποιες αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις, όπως ΣΥΡΙΖΑ, το ΣΕΚ, συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ»! Αλήθεια, δεν θέλει ή δεν μπορεί η ηγεσία του ΚΚΕ να κατανοήσει ότι έτσι υπονομεύει τον αγώνα;
Όποιος τάσσεται στο πλευρό του εργατικού κινήματος, όποιος παλεύει για την ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων και συνολικά του καπιταλισμού, δεν κυνηγάει φαντάσματα και λάθος εχθρό, ούτε επιδίδεται σε έναν ιδιόμορφο αριστερό εμφύλιο, αλλά επικεντρώνεται στη νίκη των εργατικών αγώνων.
