Ληστρική θα είναι από φέτος η φορολογία του λαού,
γι’ αυτό και τα εκκαθαριστικά θα σταλούν μετά τις …εκλογές.
Την ίδια ώρα οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου
συνεχίζουν και αυξάνονται. Οι μισθοί και οι συντάξεις «κουρεύονται γουλί», από
22% - 50%. Να γιατί η ελληνική και η ευρωπαϊκή αστική τάξη υποστηρίζει με όλες
της τις δυνάμεις την πολιτική των μνημονίων.
«Με την
ολοκλήρωση της μεγαλύτερης αναδιάρθρωσης χρέους που έχει γίνει ποτέ, ανοίγει
ένα παράθυρο ευκαιριών και ελπίδας για την Ελλάδα. Πρόκειται για μια σημαντική,
θα έλεγα ιστορική, επιτυχία, που έγινε δυνατή με τις συστηματικές,
συντονισμένες και σκληρές προσπάθειες πολλών. Με τη βοήθεια των εταίρων μας, με
τις θυσίες του ελληνικού λαού και τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων που
στηρίζουν την κυβέρνηση, φέραμε σε πέρας ένα πολύ δύσκολο έργο. Με την
ολοκλήρωση των βημάτων που απομένουν, με την τελική έγκριση και υπογραφή της
δανειακής συμφωνίας τις επόμενες δύο εβδομάδες, ξεφεύγουμε από την κινούμενη
άμμο των τελευταίων μηνών. Πατάμε πια σε στέρεο έδαφος. Για πρώτη φορά η Ελλάδα
δεν προσθέτει, αλλά αφαιρεί δημόσιο χρέος από τις πλάτες των πολιτών της και
των επόμενων γενιών. Με τη μείωση του χρέους κατά περίπου 105 δισεκατομμύρια
ευρώ, οι Έλληνες μπορούμε να βλέπουμε το μέλλον με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη».
Αυτό ήταν το διάγγελμα του Λ. Παπαδήμου μετά την
επιτυχή συμφωνία για το PSI. Όμως, ο γνωστός οικονομολόγος Ν. Ρουμπινί διαφωνεί
με τον πρωθυπουργό μας και επισημαίνει πως ακόμα και με το PSI, το δημόσιο
χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο και εκτιμά πως το 2020 θα κυμαίνεται γύρω
στο 140%, χωρίς να αποκλείεται να φτάσει και το 160% του ΑΕΠ. Το ψέμα του «μαύρου
μετώπου» της κυβέρνησης έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ακόμα και αυτός ο Γκέμπελς
ωχριά μπροστά στα ψέματα της κοινοβουλευτικής χούντας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με επικεφαλής
τον Παπαδήμο. Έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο διαστροφής, ώστε να υποστηρίζουν
ότι τα 390 δισεκατομμύρια είναι λιγότερα από τα 365 δισεκατομμύρια. Τα δυο
παραπάνω νούμερα είναι το ύψος του δημόσιου χρέους μετά και πριν το κούρεμα
αντίστοιχα. Πώς προκύπτουν τα 390 δις: 365 δισ. περίπου ήταν το χρέος πριν το
κούρεμα μείον 105 δισ. από το κούρεμα ίσον 260 δισ. Συν 130 δισ. το νέο δάνειο
που πήραμε επειδή χρεοκοπήσαμε, αλλά κατά την τρόικα και την κυβέρνηση για να
μη χρεοκοπήσουμε, ίσον 390 δισ.
Έτσι λοιπόν με την επιτυχία του PSI η κυβέρνηση
πέτυχε μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Χρεοκοπία με ταυτόχρονη αύξηση του δημόσιου
χρέους, κατά 25 περίπου δισ. ευρώ!!!
Όργιο φόρων, σφαγή
των μισθών
Δεν έχει υπάρξει άλλη χώρα στον κόσμο που να χρεοκοπεί και
να χρωστάει μετά τη χρεοκοπία της περισσότερα από όσα χρωστούσε πριν απ’ αυτή.
Αυτό σημαίνει ελεγχόμενη χρεοκοπία. Τώρα πλέον μπορεί να γίνει πιο εύκολα
κατανοητό από τους εργαζόμενους και τις ευρύτερες λαϊκές μάζες πως η απειλή της
ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας με την οποία τρομοκρατούσαν το λαό δεν ήταν τίποτε άλλο
παρά ένα τέχνασμα για να πετύχει το PSI, να σωθούν οι τράπεζες και να
βουλιάξουν τα ασφαλιστικά ταμεία χάνοντας 11 δισ. ευρώ. Τώρα αποκτά μεγαλύτερη
επικαιρότητα και αποδεικνύεται η αναγκαιότητα του στόχου πάλης από τη μεριά του
κινήματος για παύση πληρωμών, μη αναγνώριση και διαγραφή του δημόσιου χρέους.
Και τώρα είναι έτοιμοι να προσφύγουν στη λαϊκή εντολή μέσω των εκλογών για να
νομιμοποιήσουν την καταστροφή που ξεκίνησαν πριν δύο χρόνια. Πανηγυρίζουν για
το PSI και ανοίγουν το δρόμο για το «υπέρτατο δικαίωμα» της αστικής τους
δημοκρατίας, τις εκλογές.
Μάλιστα, μετέφεραν τις δηλώσεις των επιτηδευματιών και των
μισθωτών τον Ιούνιο, έτσι ώστε να μην δουν τα εκκαθαριστικά των δηλώσεών τους.
Γιατί μέσω της υποβολής της δήλωσης με το ίντερνετ, βλέπει ο καθένας το
εκκαθαριστικό του πριν καν υποβάλει τη δήλωση. Γιατί έτσι και τα έβλεπαν πριν
τις εκλογές, είναι σίγουρο ότι θα μαύριζαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ακόμη περισσότερο από
ό,τι θα κάνουν τώρα. Μήπως υπερβάλλουμε; Ας δούμε λοιπόν μερικά παραδείγματα.
Παράδειγμα πρώτο: Μισθωτός με 15.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα έχει στη βεβαίωση
αποδοχών αναλογούντα φόρο 754,28 ευρώ. Με το εκκαθαριστικό της δήλωσης ο φόρος
που αναλογεί σε αυτό το εισόδημα είναι 1.240 ευρώ. Άρα προς πληρωμή
(1.240-754,28) 485,72 ευρώ. Η διαφορά του φόρου προκύπτει από την αλλαγή του
αφορολόγητου. Πιο συγκεκριμένα: Από 1/1/2012 μέχρι 30/6/2012 η κράτηση φόρου
στη μισθοδοσία έγινε με αφορολόγητο 12.000 ευρώ. Από 1/7/2012 μέχρι 31/12/2012
η κράτηση του φόρου στη μισθοδοσία έγινε με αφορολόγητο 8.000 ευρώ. Όμως, η
εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων θα γίνει με αφορολόγητο 5.000 ευρώ,
αναδρομικά για τα εισοδήματα της περιόδου από 1/1/2012 έως 31/12/2012. Έτσι
λοιπόν θα προκύψει επιπλέον φόρος για όλους τους μισθωτούς με εισόδημα άνω των
5.000 ευρώ, αλλά και τους συνταξιούχους κάτω των 65 ετών με εισόδημα άνω των
5.000 ευρώ. Φόρος θα προκύψει επίσης και για τους συνταξιούχους άνω των 65 ετών
και με εισόδημα άνω των 9.000 ευρώ, το οποίο προέρχεται αποκλειστικά από
συντάξεις. Σε περίπτωση που συνταξιούχος άνω των 65 χρόνων έχει εισοδήματα και
από άλλες πηγές (π.χ. ενοίκια) τότε το αφορολόγητο κατεβαίνει και γι’ αυτούς
από τα 9.000 στα 5.000 ευρώ.
Παράδειγμα δεύτερο: Τρίτεκνος με ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ
για το έτος 2010 ήταν αφορολόγητος. Για το ίδιο εισόδημα το 2011 θα πληρώσει
φόρο 1.720 ευρώ!!! Παράδειγμα τρίτο: Μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 12.000 ευρώ
για το έτος 2010 δεν πλήρωσε καθόλου φόρο, για το ίδιο εισόδημα το 2011 θα
πληρώσει 700 ευρώ!!! Παράδειγμα τέταρτο: Μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 16.000
ευρώ πλήρωσε για το 2010 φόρο 720 ευρώ, για το 2011 θα πληρώσει 1.420 ευρώ.
Αύξηση φόρου κατά 97,2%!!! Από την άλλη, όποιος είχε εισόδημα 100.000 πλήρωσε
31.600 για το 2010,ενώ το 2011 θα πληρώσει 32.600 ευρώ. Αύξηση 2,59%!!! Αυτό θα
πει φορολογική δικαιοσύνη.
Και για να καταλάβουμε ακόμα καλύτερα το προκλητικά ταξικό
μέγεθος της φορολογικής πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, ας μάθουμε ότι
απαλλάσσονται από το φόρο εισοδήματος τα μερίσματα που καταβάλλει αλλοδαπή
εταιρεία –πλοιοκτήτρια πλοίου με ξένη σημαία– στους μετόχους της (φυσικά ή
νομικά πρόσωπα) στην περίπτωση που το πλοίο της αυτό τελεί υπό τη διαχείριση ή
εκμετάλλευση γραφείου που έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα δυνάμει των διατάξεων
του άρθρου 25 του ν. 27/1975. Κι ακόμα ότι με τον αναπτυξιακό νόμο 3908/2011:
«Οι ενισχύσεις που καταβάλλονται με τις διατάξεις του παρόντος (σ.σ. νόμου)
απαλλάσσονται από κάθε φόρο, τέλος χαρτοσήμου ή δικαίωμα, καθώς και από κάθε
άλλη επιβάρυνση σε όφελος του Δημοσίου ή τρίτου». Η χειρότερη κυβέρνηση που
έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα αυτός ο τόπος όχι μόνο δεν φρόντισε για να
φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο –πώς να γίνει αυτό άλλωστε, όταν όπως λέει ο
λαός μας «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»– αλλά συνεπής ως προς τα συμφέροντα
που εξυπηρετεί, φροντίζει για την εξαθλίωση και τον εξανδραποδισμό των
εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Έτσι φρόντισε με πράξη νομοθετικού περιεχόμενου να μειώσει
τα κατώτατα όρια μισθών και ημερομίσθιων κατά 22%, που στην πράξη φτάνει ακόμα
και το 40%-50%. Για τους νέους κάτω των 25 ετών η μείωση είναι 32%. Φρόντισε να
καταργήσει τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Να επιβάλει τη γενίκευση
της ελαστικής εργασίας. Φρόντισε να τα δώσει όλα στο κεφάλαιο έτσι ώστε να
αυξηθεί η κερδοφορία του και να βγει από την κρίση του. Ένας από τους μεγάλους
στόχους του κεφαλαίου για να επιτευχθεί αυτό αποτελεί η μείωση του μοναδιαίου
κόστους εργασίας. Και μέχρι σε ένα βαθμό το έχουν καταφέρει. Απόδειξη η μελέτη
του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού με τίτλο Το κόστος
εργασίας στην Ελλάδα πριν και μετά το Μνημόνιο (Ιανουάριος 2012).
Στα συμπεράσματά της αναφέρεται: «Το ονομαστικό κόστος
εργασίας στην Ελλάδα από το α’ τρίμηνο του 2000 έως το α’ τρίμηνο του 2010
αυξήθηκε συνολικά κατά 54,1%, δηλαδή με μέσο ετήσιο ρυθμό 5,4%. Σε αποπληθωρισμένες
ή “πραγματικές” τιμές (2009=100) με βάση το Δείκτη Τιμών Καταναλωτή αυτό
αντιστοιχεί σε ένα μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 1,1%. Στη συνέχεια, από το α’
τρίμηνο του 2010 έως και το γ’ τρίμηνο του 2011, το ονομαστικό κόστος εργασίας
μειώθηκε συνολικά κατά 14,3%, δηλαδή με μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης 9,5%. Σε
αποπληθωρισμένες τιμές αυτό αντιστοιχεί σε μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης 11,4%. Ο
ρυθμός αύξησης του πραγματικού κόστους εργασίας κατά την προ-μνημονιακή περίοδο
πιθανώς ήταν, ελλείψει αντίστοιχης αύξησης της παραγωγικότητας (που δεν
εξετάζουμε εδώ) αδύνατο να διατηρηθεί – προσέκρουε στο διεθνή ανταγωνισμό.
Όμως ο δεκαπλάσιος ρυθμός μείωσής του κατά τη
μετά-μνημονιακή περίοδο είναι, ελλείψει αντίστοιχης μείωσης του κόστους
διαβίωσης, ακόμα λιγότερο βιώσιμος – προσκρούει στον κοινωνικό ανταγωνισμό και
στον οικονομικό ορθολογισμό». Δηλαδή το συμπέρασμα με δυο λόγια είναι ότι: Μια
δεκαετία πριν το πρώτο Μνημόνιο το πραγματικό κόστος εργασίας είχε μέσο ετήσιο
ρυθμό αύξησης 1,1%, ενώ μετά την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου και μέχρι
30/9/2011, το πραγματικό κόστος εργασίας είχε μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης 9,5%!
Και αυτά πριν την εφαρμογή του δεύτερου Μνημονίου που ψηφίστηκε πριν λίγες
εβδομάδες και μειώνει τους μισθούς από 22%-50%.
Πόσο ακόμα θα μειωθεί το πραγματικό κόστος εργασίας, αν
εφαρμοστούν στην πράξη τα μέτρα του δεύτερου Μνημονίου; Αντιγράφουμε από το
Μνημόνιο: «Η κυβέρνηση θα λάβει μέτρα για την ενθάρρυνση της ταχείας
προσαρμογής του κόστους εργασίας ... Η στρατηγική αυτή πρέπει να στοχεύει στη
μείωση του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά 15% στο διάστημα
2012-2014». Γι’ αυτό σύσσωμη η ευρωπαϊκή και η ελληνική αστική τάξη έδωσαν και
δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για την ψήφιση και την εφαρμογή των μνημονίων.
Τι άλλο όμως φέρνει το κούρεμα του δημόσιου χρέους για τους
μισθούς και τις συντάξεις; «Έως το τέλος Ιουλίου του 2012 θα καταρτιστεί ένα
χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης
Εργασίας. Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται
στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε
διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους». Δηλαδή νέες μειώσεις στους μισθούς
από τον Ιούλιο με νόμο! Μέχρι τον Ιούνιο του 2012 «η κυβέρνηση θα θεσπίσει
νομοθετικά μια μείωση κατά μέσο όρο 10% στα αποκαλούμενα “ειδικά μισθολόγια”
του δημόσιου τομέα, στα οποία το νέο μισθολόγιο δεν ισχύει». Το μέτρο θα
εφαρμοστεί από την 1η Σεπτεμβρίου 2012. «Ως το τέλος Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση θα
προσαρμόσει (σ.σ. μειώσει) τις συντάξεις και θα προσαρμόσει τη βάση για την
είσπραξη των εισφορών».
«Προληπτικό» τσεκούρι
στις συντάξεις
Εως τον Οκτώβριο του 2012 θα συγκροτηθεί επιτροπή που θα
ελέγχει της αποφάσεις της διαιτησίας, έτσι ώστε να μην ξεφεύγουν από το
στρατηγικό στόχο της μείωσης του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά
15% για το διάστημα 2012-2014. Μείωση των εργοδοτικών εισφορών στο ΙΚΑ κατά 5%
με ταυτόχρονη επιβολή μέτρων ώστε να μην προκύψουν δημοσιονομικά ελλείμματα.
Επίσης, θα προχωρήσει η ενοποίηση των υφιστάμενων
επικουρικών ταμείων με στόχο την εξάλειψη των ελλειμμάτων και απολύσεις
προσωπικού με στόχο τη μείωση των απασχολούμενων ατόμων κατά 30% στο νέο ενιαίο
ταμείο (1ο τρίμηνο του 2012). Επίσης, μέχρι το τέλος Μάρτη του 2012 η
«κυβέρνηση εντοπίζει τα (σ.σ. δημόσια επικουρικά) ταμεία για τα οποία τα εφάπαξ
ποσά που καταβλήθηκαν κατά τη συνταξιοδότηση δεν είναι εναρμονισμένα με τις
εισφορές που καταβλήθηκαν και αναπροσαρμόζει τις πληρωμές». Ακόμα, «η ατομική
(σ.σ. επικουρική) σύνταξη θα υπολογίζεται με βάση ένα θεωρητικό ποσοστό
απόδοσης, το οποίο σχετίζεται με το ρυθμό αύξησης του μισθολογικού κόστους των
ασφαλισμένων και ένα παράγοντα αειφορίας, ο οποίος αναπροσαρμόζει τις παροχές,
ώστε να εξαλείφει αμέσως τυχόν μελλοντικές ανισορροπίες, αν αυτές προκύψουν».
Δηλαδή, προληπτικές μειώσεις στις παροχές για να μην υπάρξουν πιθανά μελλοντικά
ελλείμματα. Και παρακάτω: «Ολα τα περιουσιακά στοιχεία των ταμείων κοινωνικής
ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης και της ρευστότητας που προκύπτει από τη
συνεχιζόμενη ανταλλαγή χρέους θα επενδύονται σε έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου,
καταθέσεις στο υπουργείο Οικονομικών ή οποιοδήποτε άλλο μέσο περιορίζει το
δημόσιο χρέος».
Δηλαδή, λένε ξεδιάντροπα ότι όλη η περιουσία των
ασφαλιστικών ταμείων, ακόμα και τα διαθέσιμά τους, μπαίνει στην υπηρεσία της
κυβέρνησης για την αποπληρωμή των τοκογλύφων δανειστών!
Μέσα στο 1ο τρίμηνο του 2013: «Τα τιμολόγια του ΟΑΣΑ, του
ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα αυξηθούν κατά τουλάχιστον 25% ενώ τα επιχειρησιακά τους
σχέδια θα επκαιροποιηθούν καταλλήλως. Στον τομέα της φορολογικής πολιτικής, η
κυβέρνηση ετοιμάζει μέχρι τον Ιούνιο του 2012, φορολογική μεταρρύθμιση με κύρια
χαρακτηριστικά τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, τη μείωση των φορολογικών
συντελεστών των επιχειρήσεων, τη διατήρηση της επιβάρυνσης από έμμεσους φόρους,
την κατάργηση του βασικού αφορολογήτου των 5.000 ευρώ, την καθιέρωση ενιαίου
συντελεστή ΦΠΑ 19% ή 21%, την αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακίνητων,
έτσι ώστε, να ευθυγραμμιστούν περισσότερο προς τις τιμές της αγοράς».
ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ»
Πάλη για έξοδο από ευρώ και ΕΕ
Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι τα μέτρα και του
δεύτερου Μνημονίου θα αποτύχουν. Η εξοντωτική λιτότητα που επιβάλλεται στην
τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα επιδεινώσει το έλλειμμα και θα
καταστήσει το χρέος μη βιώσιμο. Ακόμα και αν παρ’ ελπίδα πιαστούν οι στόχοι του
Μνημονίου, το δημόσιο χρέος σύμφωνα με τους αρχιτέκτονές του στο τέλος του 2020
θα βρίσκεται στο μη εξυπηρετήσιμο επίπεδο του 120,5% του ΑΕΠ.
Εκτιμώντας την κατάσταση και χωρίς απολυτότητες, όσο η
ελληνική καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται υπό την επιρροή των μνημονίων, του
ευρώ και της ΟΝΕ θα κινείται με αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Όρος για τη με
θετικούς ρυθμούς άνοδο του ΑΕΠ είναι η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη.
Γι’ αυτό, αργά ή γρήγορα η έξοδος από το ευρώ είναι
αναπόφευκτη.
Όμως ακόμα και αν φύγουμε από το ευρώ και την ΟΝΕ με τους
όρους της αστικής τάξης, τότε η όποια ανάπτυξη υπάρξει, θα είναι σαθρή και
αναιμική και θα εκφράζεται μέσω μιας ανόδου του ΑΕΠ που θα κινείται λίγο πάνω
από το 0% έως και το πολύ 2%.
Το ουσιαστικό είναι πως μια τέτοια ανάπτυξη θα βασίζεται
στην «κινεζοποίηση» της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Θα είναι μια ανάπτυξη με μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις
πείνας. Χωρίς ίχνος δημόσιας παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης.
Μια ανάπτυξη που για τους εργαζόμενους θα σημαίνει δουλειά
έως τον τάφο. Αυτή την κανιβαλικού τύπου καπιταλιστική ανάπτυξη θα έχουμε εκτός
του ευρώ και εντός της ΕΕ.
Άρα λοιπόν η έξοδος από την ΟΝΕ και το ευρώ για να είναι
υπέρ των εργαζομένων πρέπει να γίνει με τους όρους του λαϊκού κινήματος. Πρέπει
να έρχεται σε συνολική ρήξη με την ΕΕ και να στοχεύει στην έξοδο απ’ αυτή σε
αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», όταν προβάλλεται
αποσπασμένο από τις υπόλοιπες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, είναι
παραπλανητικό.
Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ δεν είναι ένα τεχνικό
ζήτημα. Η νομισματική πολιτική αποτελεί ειδική μορφή, μέρος της γενικότερης
οικονομικής πολιτικής που ασκείται κάθε φορά.
Δεν σημαίνει για μας ένα άλλο νόμισμα με συνέχιση της ίδιας
αντιλαϊκής πολιτικής. Αντίθετα:
Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική
κατεύθυνση, απαιτεί την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών για να εξασφαλιστεί
μια αξιοπρεπής ζωή των εργαζομένων και μια άλλη πορεία της χώρας.
Υποστηρίζουμε την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, ανεξαρτήτως
ονομασίας (δραχμή, μνα, τάλαντο ή όπως αλλιώς και αν λέγεται) σαν μέρος μιας
γενικότερης οικονομικής πολιτικής προς όφελος των εργαζόμενων και σε βάρος του
κεφαλαίου. Με αυτό το πολιτικό σκεπτικό και στο πλαίσιο της πάλης για την
αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, θέτουμε ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ το
στόχο πάλης για έξοδο από το ευρώ, την ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η θετική και αρνητική ιστορική εμπειρία του κινήματος
δείχνουν ότι η αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου μπορεί να
επιβληθεί με μαζικό πολιτικό αγώνα, με επαναστατικό δρόμο και τρόπο, το μόνο
που απαντά συγκεκριμένα στη συγκεκριμένη ανάγκη των εργαζόμενων, να αμυνθούν,
να αντεπιτεθούν, να πετύχουν καίρια ρήγματα και κατακτήσεις. Να ανατρέψουν την
επίθεση, να συγκροτηθούν πολιτικά σε ανώτερο επίπεδο, ικανό να επιβάλει την
κοινωνικοπολιτική επανάσταση, την εργατική εξουσία και τον σοσιαλισμό -
κομμουνισμό.
