Αν ο συμβολισμός του λευκού φόντου χωρίς σύμβολα με τη μόνη
επιγραφή της λέξης «αρχίζουμε» επιλέχθηκε από το επικοινωνιακό επιτελείο του
Βαγγέλη Βενιζέλου στη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης για να καταδείξει την
«εκκίνηση» του φιλόδοξου πολιτικού στη μοναχική του πορεία προς την εξουσία, η αλήθεια
πρέπει να αναζητηθεί στο αρνητικό είδωλο της εικόνας: Σε ένα μαύρο φόντο από τη
φτώχεια, την ανεργία και την κοινωνική ερήμωση, με σύμβολο το Μνημόνιο και τα
δάνεια του αίσχους, ο «αρχιερέας» της υπερχρέωσης και της αναίρεσης δικαιωμάτων
έδωσε το σύνθημα «συνεχίζουμε». Αμετανόητος και προκλητικός, με αλαζονεία και
έπαρση, ο αντιπρόεδρος της δοτής κυβέρνησης και υπουργός Μνημονίων, ζήτησε να
πάρει από τα μέλη του ΠΑΣΟΚ μονοσταυρία και από τους εργαζόμενους της χώρας
«πράσινο φως» να συνεχίσει τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις».
του Γιώργου Λαουτάρη
Πρώτος εχθρός για τον Βενιζέλο δεν είναι άλλος από την
Αριστερά και τις πολιτικές δυνάμεις που αμφισβητούν τη θέση του μνημονιακού
μπλοκ για το «μονόδρομο» της πολιτικής που επέλεξαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ.
Ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεσμεύτηκε να ανοίξει «πόλεμο» με όσους
διαφωνούν μαζί του και με βδελυγμία ενέταξε τη μεγάλη πλειοψηφία των
εργαζομένων που απορρίπτουν το Μνημόνιο και την πολιτική του στο «μέτωπο
υποκρισίας, δημαγωγίας, λαϊκισμού και ανευθυνότητας». Κύριο επιχείρημα του Β.
Βενιζέλου ήταν πάλι το τετριμμένο και αστήρικτο τρομοκρατικό δίλημμα «ευρώ ή
καταστροφή», που μεταφράζεται «ή με ψηφίζετε ή θα πεθάνετε μαρτυρικά». Την
τιμητική τους είχαν και σε αυτή τη συνέντευξη Τύπου τα φάρμακα που θα
«τελειώσουν» αν βγούμε από το ευρώ (ενώ εντός ευρώ βγαίνουν από τις λίστες των
ταμείων και αυξάνεται η συμμετοχή των ασφαλισμένων στην αγορά τους), τα καύσιμα
που θα στερέψουν (ενώ σήμερα ακριβαίνουν κατακόρυφα με προοπτική να εκτοξευτούν
λόγω της πολιτικής της ΕΕ απέναντι στο Ιράν) και τα τρόφιμα που «θα λείψουν από
τα ράφια» (όταν πλέον γίνονται απλησίαστα για χιλιάδες λόγω της αχαλίνωτης
ακρίβειας).
Στην πολιτική θεωρία του συνταγματολόγου Β. Βενιζέλου,
«δυνάμεις συντηρητικής ή και ακροδεξιάς καταγωγής» συστεγάζονται με «δυνάμεις
αριστερές, δυνάμεις οι οποίες προέρχονται δυστυχώς από τους κόλπους της
ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης», με μόνο στόχο την αποδόμηση του ευεργετικού
έργου που προσέφεραν στον τόπο οι κυβερνήσεις στις οποίες πρωταγωνίστησε.
Χαρακτηριστική άλλωστε της έπαρσης που έχει δώσει διαχρονικά στο φιλόδοξο
πολιτικό ο αέρας της εξουσίας που ασκεί, είναι και η «αυτοκριτική» που κλήθηκε
να κάνει ύστερα από ερωτήσεις των δημοσιογράφων: «Το κρίσιμο ζήτημα είναι ότι
εμείς είχαμε μια αμφιθυμία ως κοινωνία και ως κόμμα και ως κυβέρνηση και ως
πολιτικό σύστημα σε σχέση με τις διαρθρωτικές αλλαγές», είπε ανερυθρίαστα,
τονίζοντας ότι λυπάται για τις «καθυστερήσεις στις διαρθρωτικές αλλαγές που για
μας έχουν σημασία ως προοδευτικές μεταρρυθμίσεις». Με άλλα λόγια ζήτησε
«συγγνώμη» που δεν έφερε το Μνημόνιο νωρίτερα!
Δεν έλειψε από την τοποθέτηση του υποψήφιου αρχηγού του
ΠΑΣΟΚ και η αναφορά στις αυθόρμητες εν πολλοίς λαϊκές αντιδράσεις απέναντι σε
πολιτικούς. Καθώς υπάρχουν φόβοι ξεσπάσματος επεισοδίων στα 1.000 περίπου
εκλογικά κέντρα που θα στηθούν σε όλη την Ελλάδα, ο Β. Βενιζέλος μίλησε για
«εκφασισμό της κοινωνίας», ως «ορατό κίνδυνο που τον βλέπουμε, που τον
ανιχνεύουμε και πρέπει να αντισταθούμε». Παράλληλα, συναισθανόμενος την
ακατάσχετη «αιμορραγία» του κόμματος, έκανε ανοιχτό κάλεσμα σε όλη την
εκσυγχρονιστική φρουρά που παραμερίστηκε επί Γιώργου Παπανδρέου. Απαντώντας σε
ερώτηση αν επιθυμεί την επιστροφή των Αλ. Παπαδόπουλου και Γ. Φλωρίδη, είπε πως
«η πόρτα του ΠΑΣΟΚ είναι πάντα ανοιχτή γι’ αυτούς που νιώθουν ότι εδώ ανήκουν
και είναι πολλοί αυτοί που πρέπει να διαβούν την πόρτα αυτή».
Στην πραγματικότητα πάντως, μόνο η πόρτα εξόδου είναι
ανοιχτή και εκεί σημειώνονται αποχωρήσεις με νόημα. Πλήθος μεσαίων στελεχών
υποβάλλει μαζικά παραιτήσεις, ενώ δεν λείπουν και οι αιχμηρές τοποθετήσεις που
δείχνουν ότι η εκλογή Βενιζέλου στην αρχηγία οξύνει όσο ποτέ τις αντιθέσεις.
«Μόνο ο Βαγγέλης Βενιζέλος επιτρεπόταν να διαδεχθεί το Γ. Παπανδρέου, σε ένα
κόμμα πλήρως ελεγχόμενο από την επιχειρηματική ελίτ», εκτιμά με άρθρο του το
μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Θέμης Τζήμας, ο οποίος κατόπιν υπέβαλλε
την παραίτησή του από το όργανο, σημειώνοντας πως «όσοι συστηματικά
νομιμοποιείτε και υλοποιείτε αυτή τη στρατηγική έχετε ιστορικές ευθύνες, που θα
αποδοθούν από τον ίδιο το λαό». Ο σύμμαχος βέβαια ανέκαθεν του υπουργού
Οικονομίας και επόμενου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ ήταν τα ισχυρά μέσα ενημέρωσης που
και σε αυτή τη συγκυρία προβάλλουν το αγαπημένο τους παιδί ως «μοναδική λύση».
