Προτού αποφανθούν οι ιστορικοί του μέλλοντος για τον Ευ.
Βενιζέλο, ο οποίος σήμερα γίνεται αρχηγός του ΠΑΣΟΚ με σλόγκαν το «αρχίζουμε»,
το λόγο έχουν οι σημειολόγοι του παρόντος. Εν πρώτοις, ο Ευ. Βενιζέλος στέφεται
αρχηγός στην επέτειο του θανάτου του Ελ. Βενιζέλου (1936). Ο παλιός
διαχειρίστηκε μια «Μεγάλη Ιδέα», ο «Μπένι» προς το παρόν έχει μεγάλη ιδέα για
τον εαυτό του. Αμφότεροι παραπέμπουν στην έννοια «χρεοκοπία» – η διαφορά είναι
ότι ο παλιός δεν την εμφάνιζε σαν «επιτυχία».
του Διονύση Ελευθεράτου
Δεύτερο σημειολογικό, σύγχρονο αυτό:
Όπως ενημέρωναν τα τηλεοπτικά σποτ εδώ και καιρό, η 18η Μαρτίου 2012 είναι
ημέρα των φροντιστών όσων πάσχουν από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Έξοχη σύμπτωση! Για
να πάρεις στα σοβαρά την πρασινωπή κουστωδία που κάνει restart στη «σωτήρια»
δράση της, για να χαρίσεις έστω και ίχνη προσοχής στις «ανανεωμένες» εξαγγελίες
και τις «συγγνώμες» της, θα πρέπει να πάσχεις από Αλτσχάιμερ – και μάλιστα
προχωρημένο.
Όσοι λοιπόν φροντίζουν να «σωθεί η χώρα» –δηλαδή η αγέρωχη
τραπεζιτική και κεφαλαιοκρατική ενδοχώρα– με αντίτιμο την ασταμάτητη κοινωνική
δυστυχία, εάν όντως επιθυμούν να μας δουν να στρέφουμε με κάποιο ενδιαφέρον τα
μάτια στους ΠΑΣΟΚικούς σκαπανείς του μνημονιακού ολέθρου, ας αναλάβουν και ένα ρόλο ...ανάποδου φροντιστή:
Να μας κάνουν να ξεχάσουμε – πολλά και γρήγορα. Απείρως ταχύτερα απ’ όσο
«υπόσχεται» η ρήση «ο λαός λησμονεί εύκολα».
Πώς θα το πετύχουν; Πρόβλημά τους – η δε επίλυσή του είναι
...πώς ακριβώς το λένε και οι ίδιοι; Α, ναι, «μονόδρομος»... Αρχίζουμε λοιπόν
να φανταζόμαστε τη λησμονο- θεραπεία: «Τι πρέπει να κάνω κύριε φροντιστή μου,
για να γίνω καλός ΠΑΣΟΚοπολίτης;». «Θα ακολουθήσεις δυο βασικές αγωγές, μια για
τα λόγια και μία για τους αριθμούς. Καλή αρχή θα ήταν να ξεχάσεις τι έλεγε ο
Μπένι για το Μνημόνιο, προτού του αναθέσει ο ΓΑΠ το υπουργείο Οικονομικών. Με
τα ποσοτικά μεγέθη χρειάζεται κάτι εκ βάθρων. Θα πάψεις να βασανίζεσαι, εάν
ξεχάσεις τις έννοιες “περισσότερα” και “λιγότερα”. Θα ακούς, ας πούμε, ότι ο
υπουργός Βενιζέλος κούρεψε 105 δισ. ευρώ, μας έριξε στους ώμους 130
δισεκατομμύρια κι αυτά τα 25 παραπάνω δεν θα σε αγχώνουν. Θα σε χαροποιούν».
«Δηλαδή, αλλάζει το ρητό; Θα λέμε πως πήγαμε για κούρεμα και βγήκαμε με
μαλλί;». «Πες το κι έτσι, αρκεί το μαλλί να το θεωρείς εξέλιξη καλή». «Για την
ώρα, πάντως, αυτά τα 25 δισ. μου προκαλούν περίεργους συνειρμούς. Να, θυμάμαι
ότι ήταν 25 Ιανουαρίου του 2010, όταν τα ελληνικά ομόλογα “χτύπησαν” στις
αγορές 25 δισ. ευρώ – τότε που κανείς δεν πίστευε ότι θα χρεοκοπήσουμε. Η
κυβέρνηση του ΓΑΠ άφησε τα 17 ανείσπρακτα. Τώρα βλέπω ότι 17 δισ. είναι περίπου
1,5 φορά όσα χάνουν τα ασφαλιστικά ταμεία με το PSI. Κάτι τέτοια σκέφτομαι
συνεχώς. Είναι σοβαρή η κατάστασή μου;». «Μην πανικοβάλλεσαι. Με ένα χαπάκι θα
πειστείς πως η κυβέρνηση παρίστανε τότε την ακατάδεκτη, για να μην καταλάβουν
οι ξένοι πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα». «Μα ύστερα από λίγο η ίδια δεν άρχισε
να λέει προς τα έξω ότι είμαστε Τιτανικός, κύριε φροντιστή μου;». «Άρχισες να
με κουράζεις και θα σου γράψω δυνατότερα χαπάκια. Στο κάτω - κάτω για κάτι
τέτοια ζήτησε συγγνώμη ο Μπένι. Η “συγγνώμη” πρέπει να είναι σαν το Άρλεκιν –
να σε κάνει να ξεχνιέσαι. Και να ξεχνάς...».
ΠΑΣΟΚ: Bάφτισε «σωτηρία» την παράνοια και τώρα αξιώνει
...γενική άνοια. Δοξάστε το...
