Τα σάρωσε όλα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Και απέναντι σε αυτό το αντεργατικό - αντιλαϊκό τσουνάμι, που έχει την παρότρυνση, στήριξη και τις ευλογίες της ΕΕ, αναμένεται να αρθρωθεί εργατική απάντηση απ’ τη σκοπιά όλων όσοι καλούνται να πληρώσουν την κρίση, ενώ δεν τη δημιούργησαν. Η απεργία της 10ης Φλεβάρη ήταν ένα πρώτο βήμα. Ήταν μια προσπάθεια να ακουστεί η φωνή και η αγανάκτηση των «από κάτω», να ορθωθεί ένα τείχος ανυπακοής απέναντι σε μια πολιτική και ένα μέλλον που διαμορφώνεται για εμάς χωρίς εμάς….
Της Νατάσας Κεφαλληνού
Η ΑΔΕΔΥ προσδιόρισε τη συμμετοχή στην απεργία στο 75% επί του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων. Σημαντική ήταν η συμμετοχή και από τον ιδιωτικό τομέα, παρά την εργοδοτική τρομοκρατία. Χιλιάδες εργαζόμενοι πήραν μέρος στην απεργιακή πορεία και στις συγκεντρώσεις της ΑΔΕΔΥ, του ΠΑΜΕ και δεκάδων (33) πρωτοβάθμιων σωματείων. Παρ’ όλα αυτά όλοι όσοι κατέβηκαν στο δρόμο του αγώνα δεν απέφυγαν να προβληματιστούν για την αναντιστοιχία ανάμεσα στο μέγεθος της επίθεσης και της εργατικής απάντησης απέναντι σε αυτή. Αν και η απεργία ήταν σημαντικό βήμα, δεδομένου μάλιστα του ανοιχτά απεργοσπαστικού ρόλου που έπαιξε η ΓΣΕΕ, οι εργαζόμενοι δεν φαίνεται να βρίσκονται ακόμα σε τροχιά ευθείας και ολοκληρωτικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Οι αιτίες πολλές και καθόλου αμελητέες: Το τρομοκρατικό κλίμα για επικείμενη χρεοκοπία και οι εκκλήσεις για εθνική συστράτευση φαίνεται πως έχουν «καθηλώσει» προς ώρας τις μαζικές διαθέσεις για αντεπίθεση των εργαζομένων. Ο ρόλος της επίσημης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που αντί να δημιουργεί συνθήκες εργατικού ξεσηκωμού τρέχει σε τραπέζια διαλόγου συνομιλητής της κυβέρνησης, δημιουργεί σύγχυση και βαθιά απογοήτευση σε πλατιές μάζες εργαζομένων. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ότι οι εργαζόμενοι προσμετρούν εν μέσω κρίσης περισσότερο από κάθε άλλη φορά την απώλεια του μεροκάματου, αλλά και τις εργοδοτικές απειλές για απολύσεις.
Αν και το τοπίο μοιάζει γκρίζο, η απεργία της 10ης Φλεβάρη είναι μια σημαντική παρακαταθήκη. Αποτέλεσε μια πρώτη ρωγμή στο κλίμα συναίνεσης, ανέδειξε τις πρώτες εργατικές αντιστάσεις απέναντι στον κοινωνικό πόλεμο που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Ταυτόχρονα σημαντική είναι η συμμετοχή περισσότερη από κάθε άλλη φορά, και στην πορεία και την απεργία, των δημοσίων υπαλλήλων. Τέλος η πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων σωματείων που πίεσαν για την απεργία και είχαν αυτοτελή παρουσία, αιτήματα και συγκέντρωση, είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρα, καθώς δείχνει πως έχει συγκροτηθεί μια σημαντική «μαγιά» στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα που έχει διάθεση να συγκρουστεί με την κυβέρνηση και κυρίως να διεκδικήσει –όχι μόνο να μη μοιραστεί τη χασούρα των καπιταλιστών από την κρίση– αλλά να πάρει και μερίδιο από τα κέρδη τους. Η μάχη δεν έχει κριθεί…
Παρά τη βροχή που δεν έλεγε να κοπάσει εκατοντάδες εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα 33 πρωτοβάθμιων σωματείων. Η μαζική συμμετοχή έχει την ιδιαίτερη σημασία της καθώς όλο και μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων φαίνεται να στηρίζει ένα εργατικό κίνημα: που συγκροτείται μέσα από ανοιχτές διαδικασίες και γενικές συνελεύσεις, με προμετωπίδα τον «αυθεντικό συντονισμό σωματείων από τα κάτω». Που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το πνεύμα συνδιαλλαγής και άτακτης υποχώρησης της ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ. Που δεν θέλει απεργίες - τουφεκιές στον αέρα, αλλά στοχεύει στην κλιμάκωση του αγώνα για να ανατραπεί εδώ και τώρα το Πρόγραμμα Σταθερότητας και το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής. Που αναζητά τρόπους για να συνενωθούν και όχι να κατακερματιστούν οι εργατικοί αγώνες.
Μετά τις ομιλίες μελών από ΔΣ των πρωτοβάθμιων σωματείων δεκάδες πανό ανοίχθηκαν στο δρόμο. «Όσο και να μας τρομοκρατούν. Όσο και να μας εκβιάζουν, τα μέτρα αυτά δεν θα περάσουν. Όχι στην οικονομική κατοχή κυβέρνησης - ΕΕ -κεφαλαίου» συμπύκνωνε το νόημα της απεργίας προπορευμένο το πανό του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων. «Η απεργία είναι σημαντική για εμάς γιατί γίνεται μια προσπάθεια να βρούμε ένα κοινό δρόμο χωρίς τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία», επισημαίνει ο Μάρκος Δασκαλάκης, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών. «Να μπορέσουμε, τα πρωτοβάθμια σωματεία, να οργανώσουμε ένα κοινό αγώνα με κεντρικό άξονα την ανατροπή των μέτρων και την ενοποίηση των διεκδικήσεων, υπερβαίνοντας τη πολυδιάσπαση». Όσο για την κατάσταση την οποία αντιπαλεύουν στον κλάδο των μισθωτών τεχνικών: «Απολύσεις, ανεργία, δουλειά χωρίς αμοιβή είναι η καθημερινότητα, τη στιγμή που οι εταιρείες έχουν υπερκέρδη» υποστηρίζει, κρατώντας το πανό που γράφει: «Ανατροπή του ΠΣΑ. Απαγόρευση των απολύσεων». «Η εκδικητική απόλυση να ανακληθεί, το δίκαιο το έχουν οι απεργοί» φωνάζουν οι εργαζόμενοι από το χώρο του βιβλίου - χάρτου, που εδώ και αρκετές μέρες δίνουν μάχη για την ανάκληση της απόλυσης του Ντ. Παλαιστίδη από την εργοδοσία της Άγρας. «Τόσα χρόνια δεν μοιραζόμαστε τα κέρδη τους, τώρα δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους» αναφέρει το πανό τους.
Την αναγκαιότητα ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής και αγώνων στα χέρια των εργαζομένων, στηρίζουν εμφαντικά οι καθηγητές στα φροντιστήρια, ένα κλάδο όπου η καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι καθεστώς. «Συμμετέχουμε στην απεργία μαζί με την πρωτοβουλία σωματείων για την ανατροπή του ΠΣΑ και των μέτρων της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα ο κλάδος των καθηγητών στα φροντιστήρια δίνει τη μάχη της νέας συλλογικής σύμβασης για αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας», αναφέρει ο Πέτρος Μαραφής, πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών. Ακολουθούν τα πανό της πρωτοβουλίας εργαζομένων στο υπουργείο Οικονομικών και του Σωματείου Εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ, που απαρτίζεται από δεκάδες νεολαίους της επισφάλειας: «Μπλόκο στο σύμφωνο σταθερότητας. Οι εργαζόμενοι να ακυρώσουμε τα σχέδια κυβέρνησης - ΕΕ και συναίνεσης συνδικαλιστικών ηγεσιών και ΜΜΕ», γράφει το πανό από το υπουργείο Οικονομικών και «Η επισφάλεια γεμίζει τις τσέπες των αφεντικών. Η απεργία να γίνει η ανασφάλεια τους», το πανό των τηλεφωνικών κέντρων.
Η πορεία των πρωτοβάθμιων σωματείων που ξεπερνά τους 1.200 απεργούς φτάνει στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου έχει την προσυγκέντρωση της η ΑΔΕΔΥ. Στην προσυγκέντρωση υπάρχει πολύς κόσμος για τα συνήθη δεδομένα της ΑΔΕΔΥ γεγονός που αποδεικνύει ότι για τους δημοσίους υπαλλήλους η απεργία, προσέλαβε χαρακτήρα αναμέτρησης με την κυβέρνηση εξαιτίας των επώδυνων μέτρων που συνοδεύουν τις κυβερνητικές ανακοινώσεις στην εισοδηματική πολιτική, το φορολογικό και το ασφαλιστικό, και οι οποίες οδηγούν σε περικοπή των αποδοχών τους μέχρι και 25%. Η ΑΔΕΔΥ χαρακτηρίζει τα κυβερνητικά μέτρα μείωσης των μισθών και των συνολικών αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων άδικα και μονόπλευρα. Ειδικότερα για τις εισοδηματικές απώλειες των υπαλλήλων, σημειώνει ότι οι περικοπές ξεκινούν από τα 150 ευρώ και φθάνουν μέχρι και τα 780 ευρώ το μήνα. Σε αυτές τις απώλειες θα πρέπει να προστεθούν η μείωση των αποδοχών λόγω αύξησης των κρατήσεων το 2008, αλλά και το πάγωμα των μισθών το 2009. Για το 2010 η μείωση μόνο στις ονομαστικές αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων θα κυμανθεί από 3% έως και περισσότερο από 15%. Έτσι καθηγητές, γιατροί, καθαριστές βρίσκονται στους δρόμους. Η Ντίνα Ρέππα, εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΔΟΕ δήλωσε στο Πριν: «Είναι φανερό ότι το εργατικό κίνημα χρειάζεται να απαντήσει και ν’ αντεπιτεθεί με την ίδια σφοδρότητα με την οποία ξεδιπλώνεται ο πόλεμος από την πλευρά του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Η συμμετοχή των εργαζόμενων στην απεργία στις 10 του Φλεβάρη και στα συλλαλητήρια ήταν σημαντική, αναγκαία αλλά όχι επαρκής απάντηση που αναδεικνύει τις δυνατότητες αλλά και τις δυσκολίες. Το επόμενο διάστημα χρειάζεται να γίνει πανεξόρμηση ζύμωσης στον κόσμο της εργασίας, που να απαντά στα ιδεολογήματα του τρόμου της χρεοκοπίας και της ανάγκης θυσιών των εργαζόμενων και ταυτόχρονα να τονώνει την αυτοπεποίθηση του κινήματος πυκνώνοντας τα κινηματικά γεγονότα, προσδίνοντας αποφασιστικότητα στις μορφές τους, ώστε να μπορούν να αλλάζουν τον πολιτικό συσχετισμό και να κατακτούν νίκες. Η τεράστια αξία του συντονισμού σωματείων είναι περισσότερο από ποτέ φανερή. Η εκπαίδευση μπορεί και θα συμβάλει για μαχητικούς συντονισμένους διακλαδικούς αγώνες με πανεργατική θέαση».
Πριν ξεκινήσει η πορεία, στα πηγαδάκια οι εργαζόμενοι συζητούν για την επίθεση που δέχθηκαν το πρωί επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου, στην Ομόνοια, οι εργαζόμενοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όταν κατευθύνθηκαν προς το σημείο συγκέντρωσης της ΑΔΕΔΥ μαζί με ένα απορριμματοφόρο. Τελείως απρόκλητα διμοιρίες των ΜΑΤ, τους απαγόρευσαν τη διέλευση του οχήματος. Ακολούθησαν διαπληκτισμοί και τα ΜΑΤ απάντησαν με το… γνωστό χημικό πόλεμο.
Τελικά πάνω από πέντε χιλιάδες απεργοί με συνθήματα, ντουντούκες και ταμπούρλα άρχισαν να πορεύονται. Στη Βουλή η κεφαλή της πορείας με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και ορισμένων ομοσπονδιών τα… μάζεψαν και κατευθύνθηκε προς το υπουργείο Οικονομικών, όμως η πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων σωματείων αλλά και ο κύριος όγκος της πορείας τους γύρισε την πλάτη και συνέχισε μέχρι τα γραφεία της ΕΕ, στοχοποιώντας έτσι όλους αυτούς που έχουν οι εργαζόμενοι απέναντι τους.
Μαζική ήταν και η συμμετοχή εργαζομένων στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην πλατεία Συντάγματος, η οποία ήταν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη, αλλά χωρίς να ξεπερνά τα όρια του χώρου. Οι συγκεντρωμένοι εκτείνονταν από τα «λουλουδάδικα» ως το σταθμό του τραμ. Κεντρικό σύνθημα της συγκέντρωσης ήταν «Απόρριψη των μέτρων της κυβέρνησης, ταξική συσπείρωση ενάντια στην πλουτοκρατία και τα κόμματά της». Το σύνθημα της αντιμονοπωλιακής πάλης κυριάρχησε και στις ομιλίες: ο κεντρικός ομιλητής, πρόεδρος του Συνδικάτου Ιματισμού, υπογράμμισε τη σημασία της συμμαχίας των εργατών, των φτωχομεσαίων αγροτών και των επαγγελματιοβιοτεχνών, ενώ και ο εκπρόσωπος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των ΕΒΕ υπογράμμισε ότι ο αντίπαλος είναι κοινός, τα μονοπώλια και η πολιτική τους. Άλλωστε, οι επαγγελματοβιοτέχνες συμμετείχαν με ανεξάρτητη κινητοποίηση που είχε συγκέντρωση στην πλατεία Κάνιγγος, η οποία κατευθύνθηκε στο Σύνταγμα. Στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ αναγγέλθηκε και η λήξη των περισσότερων από τα τελευταία αγροτικά μπλόκα, καθώς από το βήμα της συγκέντρωσης ο γραμματέας της ΠΑΣΥ σημείωσε ότι «σήμερα κλιμακώνουμε τον αγώνα μας, πηγαίνουμε από τα μπλόκα στις πόλεις μαζί με τους εργαζόμενους». Δεν έλειψε η καταγγελία της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, που παρουσιάστηκαν σε σκετς επί του βήματος σαν συνδαιτυμόνες του ΣΕΒ και της κυβέρνησης, που πέταγαν ξεροκόκαλα στους εργαζόμενους. Ξεχώρισαν πάντως τα μπλοκ από μετανάστες εργαζόμενους, όπως η Ένωση Εργαζομένων Μεταναστών Μπαγκλαντές. Οι συγκεντρωμένοι πραγματοποίησαν πορεία προς το υπουργείο Εργασίας. Σε μια ακόμη προσπάθεια κομματικής περιχαράκωσης, το ΠΑΜΕ πραγματοποίησε μόνο του την πορεία χωρίς να περιμένει και να συνταχθεί με τους υπόλοιπους απεργούς. Φαίνεται πως για το συνδικαλιστικό βραχίονα του ΚΚΕ σημαντικότερο είναι να διατηρηθεί μια υγειονομική ζώνη γύρω από τον «καθαρό» εργατικό κίνημα που υποτίθεται πως πρεσβεύει, παρά να συμπορευτούν όλοι οι εργαζόμενοι μαζί, τουλάχιστον στο δρόμο, στέλνοντας ακόμη πιο ισχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση…
Πορείες πρωτοβάθμιων σωματείων σε Θεσσαλονίκη και Γιάννενα
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΞΟΠΛΙΔΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΑΝΟΣ
Στη Θεσσαλονίκη τον τόνο στην απεργιακή κινητοποίηση έδωσε η πρωτοβουλία συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων - συλλόγων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με τη προσυγκέντρωση της στο ΙΚΑ της Αριστοτέλους. Εκατοντάδες αγωνιστές από τους διδασκαλικούς συλλόγους ΠΕ και τις ΕΛΜΕ, την Πρωτοβουλία Ωρομισθίων αλλά και από σωματεία του ιδιωτικού τομέα (βιβλίου - χάρτου, φροντιστήρια, μισθωτοί τεχνικοί) που αγνόησαν την απεργοσπασία της ΓΣΕΕ και του ΕΚΘ, συγκεντρώθηκαν στις 10 π.μ. και κατέλαβαν συμβολικά το κτίριο του ΙΚΑ. Στην προσυγκέντρωση συμμετείχαν επίσης και συνδικαλιστικές κινήσεις (Πρωτοβουλία συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ, Αγωνιστικές Κινήσεις), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ (μ-λ) και πολλοί αγωνιστές εργαζόμενοι και φοιτητές. Παρά την καταρρακτώδη βροχή η διαδήλωση πέρασε από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, με μια στάση στο άγαλμα Βενιζέλου, όπου ήταν συγκεντρωμένες οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και συναντήθηκε με τη συγκέντρωση της ΕΔΟΘ στην πλατεία της Αγίας Σοφίας, καλώντας όλους τους εργαζόμενους της πόλης σε κοινή συμπόρευση, ξεπερνώντας τη διασπαστική γραμμή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Δυστυχώς το ΠΑΜΕ για άλλη μια φορά έδειξε πως θεωρεί ιδιοκτησία του το εργατικό κίνημα, ενώ και η Πρωτοβουλία των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε τις αποφάσεις των σωματείων και διαχωρίστηκε από την προσυγκέντρωση, στρίβοντας μόνη της πιο νωρίς για να φτάσει στη σχεδόν άδεια πλατεία της συγκέντρωσης της ΕΔΟΘ (το μαζικότερο μπλοκ εκεί ήταν οι αγωνιστές της ΟΚΔΕ - Εργατική Πάλη). Οι ιδιαίτερα άσχημες καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στη διαδήλωση παρά τα αρκετά ψηλά ποσοστά συμμετοχής στην απεργία. Η ΕΔΟΘ περισσότερο σύγχυση δημιούργησε με τις αλλαγές ώρας και τόπου συγκέντρωσης της, αλλά και με την πλήρη απραξία της στην προετοιμασία της απεργίας, ενώ και η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ ήταν μικρότερη από αυτήν στις 17/12.
Αντίθετα τα σωματεία και οι αγωνιστές που συσπειρώθηκαν με το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων έδειξαν ότι μόνο με ανάλογες διαδικασίες βάσης και δυναμικές κινήσεις μπορεί να συγκροτηθεί ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα που θα δίνει προοπτική κλιμάκωσης και νίκης. Στη Θεσσαλονίκη έχει αποφασιστεί και νέο απογευματινό συλλαλητήριο την ερχόμενη Πέμπτη 18 Φλεβάρη στις 6 μ.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου από σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Στα Γιάννενα μαζική ήταν η ταξική απεργιακή πορεία των πρωτοβάθμιων σωματείων, που ξεκίνησε από το Εργατικό Κέντρο είχε όγκο και παλμό. Συμμετείχαν τα σωματεία μετάλλου, γεωπόνων ιδιωτικών υπάλληλων, εργαζόμενων στο Πράκτικερ, των ΟΤΑ, ιδιωτικών υπαλλήλων, εκπαιδευτικών, καθώς και κινήσεις - παρατάξεις, φοιτητικοί σύλλογοι, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Μ-Λ ΚΚΕ, και συλλογικότητες από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Η πορεία έβαζε ζήτημα να ανατραπεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας, να δοθούν πραγματικές αυξήσεις. Η μαζικότητα της πορείας των σωματείων προσέγγιζε εκείνη της μαζικής πορείας του ΠΑΜΕ. Αντίθετα, η συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ μάζεψε μόνο τους γραφειοκράτες και σώθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ! Η εικόνα της απεργίας της 10ης Φλεβάρη στα Γιάννενα: Απεργία με σχετικά καλή συμμετοχή, που στους εκπαιδευτικούς προσέγγιζε το 50% και στο πανεπιστήμιο το 100%. Στον τομέα του μέταλλου η συμμετοχή ήταν σχεδόν 100%. Με πορείες που απαξίωσαν τελείως τις ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ, αναδεικνύοντας μια δυναμική ενός τμήματος των εργαζομένων που «ψάχνουν» ένα ενωτικό ταξικό συντονισμό, που θα τους δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ΜΜΕ απέκρυψαν ολοκληρωτικά την πορεία των πρωτοβάθμιων σωματείων, παρά το γεγονός ότι αποτελούσε το ήμισυ του συνόλου των διαδηλωτών. Πρόκειται για συνειδητή στάση από τα ΜΜΕ που και με αυτό τον τρόπο αναγνωρίζουν πως στο εργατικό κίνημα και στα Γιάννενα κινείται κάτι ριζικά ανταγωνιστικό με την καπιταλιστική πραγματικότητα.
Εργατικά σκιρτήματα και πορείες εκδηλώθηκαν και σε άλλες επαρχιακές πόλεις. Στην Πρέβεζα έγινε συγκέντρωση της πρωτοβουλίας έξι πρωτοβάθμιων σωματείων με τη συμμετοχή και της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εργαζομένων. Στη Λευκάδα, η Ταξική Κίνηση Εργαζομένων Λευκάδας συμμετείχε στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου.
Απέναντι στον οδοστρωτήρα της κυβερνητικής πολικής με τα επαχθή μέτρα για τη φορολογική και εισοδηματική πολιτική, με τη χειροτέρευση των όρων ζωής και των συνθηκών εργασίας χιλιάδων εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, με το επίδομα κηδείας που υπόσχονται αντί για σύνταξη – η μόνη αναγκαία απάντηση είναι ο εργατικός ξεσηκωμός. Η απεργία που όρισε για τις 24 Φλεβάρη η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, παρόλο που οι ίδιες θέλουν να μείνει «τουφεκιά στον αέρα», μπορεί να γίνει το δεύτερο πιο καθοριστικό βήμα από πλευράς των εργαζόμενων για να πληγεί καίρια η κυβερνητική πολιτική εδώ και τώρα. Επόμενος σταθμός λοιπόν η πανεργατική απεργία στις 24 Φεβρουαρίου! Ήδη, 33 πρωτοβάθμια σωματεία συντονίζονται στην Αθήνα, ενώ ανάλογες διαδικασίες εξελίσσονται και σε άλλες πόλεις. Στόχος του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι να συμβάλουν με ένα άλλο, ταξικό περιεχόμενο στους αγώνες, σε μια νικηφόρα ταξική αγωνιστική ενότητα «από τα κάτω».
