«Καλός αρσιβαρίστας; Βορειοηπειρώτης αδελφός. Αναζητά εναγωνίως μεροκάματο; Βρωμο-Αλβανός». Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα στη δεκαετία του '90. Παρατηρώντας τη βιομηχανία του αθλητικού θεάματος κάγχαζες, εξοργιζόσουν ή και ...τα δύο, με τις χονδροειδείς ανακολουθίες της καθεστωτικής «πολιτικώς ορθής» γραμμής, που διαπότιζε μέσα ενημέρωσης, αλλά και ευρύτατα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν ήταν ασφαλώς αυτή η σοβαρότερη εκδοχή του πολυσύνθετου κεφαλαίου «μετανάστευση - μαύρη εργασία - ρατσισμός», αλλά να, πώς να το κάνουμε...
Το ξεγύμνωμα της υποκρισίας ανέκαθεν διέθετε κάποια ηθική - συμβολική αξία... Το σημερινό ευτύχημα για τους φαρισαίους είναι ότι οι Αφγανοί και οι Πακιστανοί δεν διαπρέπουν σε καμία Άρση Βαρών – πέραν των βιοποριστικών. Έτσι ουδείς θα υποκύψει στον πειρασμό να ισχυριστεί πως ένα πετυχημένο «αρασέ - ζετέ» χωρίζει τον «άγριο, απρόθυμο να ενσωματωθεί στην κοινωνία μας μουσουλμάνο» από το ελληνοποιημένο «λαμπρό παιδί που χαρίζει νίκες εκφράζοντας ευγνωμοσύνη». Κι ας μην πει κανείς πως ούτως ή άλλως οι ελληνοποιήσεις αθλητών με μελαψό δέρμα είναι αδύνατες, γιατί θα υπενθυμίσουμε την ενδιαφέρουσα υπόθεση του γνωστού ποδοσφαιριστή Ντανιέλ Μπατίστα. Γιατί «ενδιαφέρουσα»; Διότι για να γίνει Έλληνας ο Ντανιέλ είχε εργαστεί η δικηγόρος Ελίζα Βόζεμπεργκ, βουλευτής της ΝΔ.
Κόμματος που ως γνωστόν αντιτάχθηκε στην απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών... Πού μπορούμε, λοιπόν, σήμερα να αναζητήσουμε το προαναφερθέν ξεγύμνωμα των ανακολουθιών, με την αρωγή του αθλητισμού; Όσο κι είναι άκρως αντιαισθητική μια εικόνα ...γυμνής Μέρκελ, η απάντηση είναι: στη Γερμανία. Η καγκελάριος Άγκελα κηρύττει το τέλος του «πολυπολιτισμικού μοντέλου» στη χώρα της, στον απόηχο των θερμότατων επαίνων (ιθυνόντων, Τύπου, κόσμου) για τις καλές –ασυνήθιστα καλές, βάσει των γερμανικών δεδομένων– εμφανίσεις που έκανε στο πρόσφατο Μουντιάλ η... εξόχως «πολυπολιτισμική» ποδοσφαιρική εθνική ομάδα. Από τους 23 παίκτες της «Νάσιοναλ Μάνσαφτ» (Εθνική Γερμανίας) οι 11 είτε γεννήθηκαν στο εξωτερικό είτε έχουν έναν τουλάχιστον γονέα αλλοδαπό. Τι θα ήταν η γερμανική ομάδα δίχως τους Ποντόλσκι και Κλόζε που κατέφθασαν από την Πολωνία, χωρίς τον τουρκικής καταγωγής Οζίλ και τον Κεντίρα με τις ρίζες από την Τυνησία; Ένα μετριότατο σύνολο, του οποίου οι επιδόσεις στη Ν. Αφρική δεν θα έδιναν στη Μέρκελ την ευκαιρία να χοροπηδά στις κερκίδες των επισήμων (σε 1-2 ματς), σαν κακοκομμένη πατάτα που πεταγόταν από το τηγάνι. Μεταξύ άλλων η Μέρκελ είπε ότι οι μετανάστες πρέπει να πιεστούν να υιοθετήσουν περισσότερο «γερμανοπρεπείς» συνήθεις.
Η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ έγινε εν γένει ανεκτή στη Γερμανία η απροθυμία ορισμένων «ξένων» της «Νάσιοναλ Μάνσαφτ» να τραγουδήσουν το γερμανικό εθνικό ύμνο. Προφανώς η ανοχή οφειλόταν στην καλή εικόνα της ομάδας. Αν η ομάδα τα πήγαινε άσχημα, για το θέμα του ύμνου θα γινόταν χαμός – όπως ακριβώς συνέβη και στη Γαλλία έπειτα από το ναυάγιο των «τρικολόρ». Τι άλλο είπε η Μέρκελ; Ότι η Γερμανία πρέπει να δέχεται κυρίως μετανάστες υψηλής ειδίκευσης. Το φαντάζεστε; Να σκορπούν όλεθρο στο (κάθε) Αφγανιστάν για λόγους οικονομικών - εμπορικών σκοπιμοτήτων, όπως παραδέχθηκε κυνικά τον Μάιο κι ο παραιτηθείς γερμανός πρόεδρος Χορστ Κέλερ, και κατόπιν να λένε στους πρόσφυγες που καταφθάνουν από τις χώρες αυτές: «Αν δεν προλάβατε να μάθετε κάτι από την υψηλή τεχνολογία των όπλων με τα οποία σας βομβαρδίζαμε, δεν έχετε θέση εδώ». Στην Ευρώπη της Μέρκελ και του Σαρκοζί ένα «γηπεδικό» σύνθημα ταιριάζει γάντι: «Ένα μπουρδέλο είσαστε»!
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου