Εξέγερση στη Γαλλία

Στο κενό έπεσε η επίδειξη δύναμης του Νικολά Σαρκοζί ενάντια στους απεργούς και τα εκατομμύρια των διαδηλωτών που επιμένουν να απορρίπτουν την προτεινόμενη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης με καθημερινές σχεδόν συγκεντρώσεις σε όλη τη Γαλλία.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

Για δεύτερη εβδομάδα και με πρωτοφανή και αμείωτη συμμετοχή συνεχίστηκαν στη Γαλλία οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που προωθεί ο πρόεδρος Σαρκοζί και η κυβέρνηση Φιγιόν.

Με κορυφαία την πανεθνική απεργία της Τρίτης, που για άλλη μια φορά 3,5 εκατ. Γάλλοι ξεχύθηκαν διαδηλώνοντας στους δρόμους και σε όλες τις πόλεις της Γαλλίας, όλη η εβδομάδα αποτέλεσε ουσιαστικά μια παρατεταμένη κινητοποίηση. Το γαλλικό κίνημα ρζοσπαστικοποιείται και έχει πάρει χαρακτηρηστικά πολιτικά επικίνδυνου αγώνα, ως αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων που γίνονται πλέον τοπικά και καλούνται αυθόρμητα ή οργανώνονται από εργατικά συνδικάτα και γενικές συνελεύσεις εργοστασίων, σχολείων, πανεπιστημίων. Καθημερινά όλη την εβδομάδα ένας ιδιότυπος «απεργιακός ανταρτοπόλεμος» μεταξύ απεργών και κυβέρνησης σάρωσε όλη τη Γαλλία. Τα διυλιστήρια της χώρας παρέμειναν κλειστά, μπλοκαρισμένα απο απεργούς, με αποτέλεσμα από την αρχή της εβδομάδας σχεδόν τα μισά πρατήρια να έχουν στερέψει απο βενζίνη. Απεργοί και αλληλέγγυοι, εργαζομένοι στην ενέργεια, στους σιδηροδρόμους, στην υγεία, στις οδικές μεταφορές, στην εκπαίδευση, καθώς και μαθητές - φοιτητές, καταλάμβαναν αεροδρόμια, εθνικούς οδικούς άξονες, σιδηροδρομικές γραμμές, κέντρα εφοδιασμού του Carrefour, γέφυρες, τράπεζες, αποθήκες καυσίμων λεωφορείων και τραμ. Επίσης μαζικές κινητοποιήσεις μπλόκαραν τα μεγάλα λιμάνια της χώρας, με τη Μασσαλία να δίνει τον τόνο, όπου λόγω των συνεχιζόμενων απεργιών αγκυροβολημένα δεξαμενόπλοια δεν μπορούν να ανεφοδιάσουν τις δεξαμενές καυσίμων.

Οι μαθητές συνέχισαν τις καταλήψεις σχολείων αλλά και τις αποχές από τα μαθήματα, με την κυβέρνηση και το κεντρικό μαθητικό συνδικάτο να κονταροχτυπιούναι καθημερινά για τον αριθμό των σχολείων που παρέμειναν κλειστά. Αντίστοιχα σε πολλά πανεπιστήμια γενικές συνελεύσεις φοιτητών αποφάσιζαν καταλήψεις είτε επαναλαμβανόμενες απεργίες. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα υπήρξε κοινή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των φοιτητών και του διοικητικού προσωπικού των σχολών. Την Πέμπτη, μέρα κινητοποιήσεων των νέων, χιλιάδες άτομα διαδήλωσαν και πάλι σε όλη τη Γαλλία. Χαρακτηριστικά περίπου 15.000 μαθητές και φοιτητές, σύμφωνα με το συντονιστικό, διαδήλωσαν στους κεντρικούς δρόμους του Παρισιού. Κι ενώ ο Πρόεδρος Σαρκοζί φαίνεται να περιμένει τις διακοπές που ξεκινούν την ερχόμενη εβδομάδα για να ηρεμήσουν τα πνεύματα στο χώρο της εκπαίδευσης, μαθητές και φοιτητές δήλωσαν με ανακοινώσεις τους αμετακίνητοι και έτοιμοι για νέες δράσεις.

Οι κινητοποιήσεις σε πολλές περιπτώσεις πήραν τα χαρακτηριστικά εξέγερσης, με εκτεταμένα επεισόδια να γίνονται στο προάστιο της Ναντέρ, γνωστό και από την εξέγερση του 2005. Καθημερινές ήταν και οι συγκρούσεις των μαθητών με την αστυνομία, με κύριο παράδειγμα αυτές της Λυόν που συνεχίστηκαν όλη την εβδομάδα και ανάγκασαν τον υπουργό Εσωτερικών, Μπρίς Ορτεφέ, να μεταβεί εσπευσμένα στην πόλη. Εκεί έγινε αποδέκτης της αποδοκιμασίας του κόσμο, ενώ δήλωνε ότι δεν θα αφήσει ατιμώρητους τους «αλήτες».

Η κατάσταση έχει φέρει σε αδιέξοδο τον Νικολά Σαρκοζί. Οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν το 71% των Γάλλων να στηρίζουν τις κινητοποιήσεις. Ταυτόχρονα η δημοτικότητα του γάλλου προέδρου βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά, με το 69% των Γάλλων να τον κρίνουν αρνητικά, ενώ ένας στους δύο έχει αρνητική γνώμη για τον πρωθυπουργό Φιγιόν. Μπροστά στην επιμονή των απεργών αλλά και την κατακραυγή της κοινής γνώμης ο γάλλος πρόεδρος δήλωσε αμετακίνητος, επαναλαμβάνοντας πως η μεταρρύθμιση των συντάξεων θα ολοκληρωθεί ενώ προώθησε την ψήφιση της μεταρρύθμισης από τη Γερουσία.

Ο Νικολά Σαρκοζί δήλωσε πως «δεν θα έχουν οι ταραχοποιοί την τελευταία λέξη σε μια δημοκρατία» δίνοντας ουσιαστικά τον τόνο για να χρησιμοποιηθεί κάθε δυνατό μέτρο καταστολής. Η αστυνομία χρησιμοποίησε χημικά, πλαστικές σφαιρές και αντλίες νερού για να διαλύσει τις καθημερινές διαδηλώσεις. Στα διυλιστήρια απεργοί «επιστατεύτηκαν» και απειλήθηκαν με φυλάκιση αν δεν επιστρέψουν στην εργασία τους, ενώ σημειώθηκαν χιλιάδες προσαγωγές αλλά και συλλήψεις κυρίως μαθητών και νέων. Ταυτόχρονα «διέταξε» να απελευθερωθούν οι αποθήκες καυσίμων που κρατούνταν μπλοκαρισμένες απο τους απεργούς με την επέμβαση της αστυνομίας. Μέτρο που αποδείχτηκε ανεφάρμοστο μιας και οι απεργοί έστηναν ξανά συστηματικά τα μπλόκα τους στους δρόμους που οδηγούσαν στις αποθήκες.

Με τα συνδικάτα και την Αριστερά να προκρίνουν τη γενική επαναλαμβανόμενη απεργία, η σύγκριση των κινητοποιήσεων με τον Μάη του '68 έχει αρχίσει να γίνεται πλέον συστηματική. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα έκανε δραματική έκκληση στη κυβέρνηση να αναστείλει τη συζήτηση για το συνταξιοδοτικό στη Γερουσία προκειμένου «να ηρεμήσουν τα πνεύματα στη χώρα». Χαρακτηριστικά δε ο Ντανιέλ κον Μπετίτ, ευρωβουλευτής των Πρασίνων, σε μία άκαρπη προσπάθεια να υποτιμήσει τις κινητοποιήσεις εμφανίστηκε σκεπτικιστής στο ενδεχόμενο γενικής απεργίας, ενώ σε σύμπνοια με τους Σοσιαλιστές και χρησιμοποιώντας την ιστορία του Μάη, έκανε λόγο για μια νέα συμφωνία της Γκρενέλ μεταξύ των κοινωνικών εταίρων για μία άλλη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση.

Το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα κάλεσε σε επαναλαμβανόμενη γενική απεργία, με τον Ολιβιέ Μπεζανσενό να δηλώνει «είτε θα πέσει η μεταρρύθμιση, είτε θα πέσει η κυβέρνηση». Καλώντας σε περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση τους απεργούς μέσα από γενικές συνελέυσεις και συλλογικές αποφάσεις, ο Μπεζανσενό έκανε λόγο για μπλοκάρισμα της οικονομίας με στόχο το μπλοκάρισμα της μεταρρύθμισης, ζητώντας έναν «Μάη του '68 με τα χρώματα του 21ου αιώνα».

Στην ίδια λογική, αν και περισσότερο ευέλικτα, κινούνται και τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς, συμμετέχοντας σε ενωτικές πρωτοβουλίες, με τον πρόεδρο της Ενωμένης Αριστεράς, Ζαν Λουί Μελανσόν, να χρησιμοποιεί το σύνθημα του Αργεντινάζο «να φύγουν όλοι» ζητώντας παράλληλα μια «επανάσταση του πολίτη».

Με φόντο μια εβδομάδα ακούραστου αγώνα, τα συνδικάτα ανακοίνωσαν ήδη δύο νέες πανεθνικές απεργίες στις 28 Οκτωρίου και 6 Νοεμβρίου. Κι ενώ ο Ταρίκ Αλί ζητά από τους Βρετανούς να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και το βλέμμα όλων είναι στραμμένο σε αυτούς, οι εργαζόμενοι στη Γαλλία είναι φανερά αποφασισμένοι να πουν την τελευταία λέξη, με το σύνθημα «Απεργία μέχρι τη σύνταξη» να γίνεται έμπνευση για όλη την Ευρώπη, που γνωρίζει πρωτοφανή μέτρα λιτότητας.