Μια απεργία κατά του μνημονίου για αυξήσεις 4%

 ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΥΨ

Οι εργάτες του τσιμεντάδικου Χάλυψ ζήτησαν με 4ήμερη απεργία αυξήσεις πάνω από τα όρια του μνημονίου και της ΓΣΕΕ

Μια απεργία με πολλαπλά μηνύματα εκδηλώθηκε στην τσιμεντοβιομηχανία Χάλυψ στον Ασπρόπυργο την προηγούμενη εβδομάδα. Με κύρια αιτήματα αυξήσεις 3,8% και διατήρηση των οργανικών θέσεων στην παραγωγή, οι βιομηχανικοί εργάτες του Χάλυβα έδωσαν την πιο αποφασιστική απάντηση στους «σιδερένιους» νόμους του μνημονίου και των μηδενικών αυξήσεων.

Ρεπορτάζ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ 

«Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα το υπερασπιστούμε μέχρι τέλους», σημειωνόταν στην ανακοίνωση του σωματείου πριν τη γενική συνέλευση που αποφάσισε την απεργία. Η 4ήμερη απεργία αυτή την εβδομάδα και η 24ωρη που προηγήθηκε, ήταν απάντηση στον πραγματικό εμπαιγμό από τη μεριά της διεύθυνσης ότι η πορεία της εταιρείας δεν επιτρέπει αυξήσεις στους μισθούς. Όταν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων ζήτησαν να δουν τα αποτελέσματα της εταιρείας, οι εργοδότες αρνήθηκαν να τα παρουσιάσουν και περιορίστηκαν να πουν ότι οι προβλέψεις τους είναι απαισιόδοξες. Γεγονός όμως παραμένει ότι οι δουλειές και οι παραγγελίες είναι ανθηρές, κάτι που καλύτερα από όλους ξέρουν οι εργαζόμενοι. Ο «Χάλυβας» λοιπόν είναι μια τυπική περίπτωση εταιρείας που αξιοποιεί το κλίμα της ύφεσης και της κρίσης, για να κρύψει την κερδοφορία της, ώστε να δώσει το ελάχιστο δυνατό στους εργάτες, κρατώντας τα κέρδη για τους μετόχους. Το κλίμα της κρίσης, της συστολής και του εργασιακού τρόμου, μέσα στο οποίο υποτίθεται ότι οι εργαζόμενοι διαπράττουν έγκλημα καθοσιώσεως αν ζητήσουν αυξήσεις, δεν οφείλεται μόνο στο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση και προβλέπει «πάγωμα» μισθών για τρία χρόνια. Οφείλεται και στη ΓΣΕΕ, που λίγο μετά την ψήφιση του μνημονίου, έσπευσε να υπογράψει με το ΣΕΒ τριετή συλλογική σύμβαση μηδενικών αυξήσεων, ένα δεύτερο μνημόνιο δηλαδή, για την υπεράσπιση δήθεν του θεσμού των συμβάσεων.

Είναι τόση η υποκρισία και ο εμπαιγμός, που οι εργάτες αγανακτούν. Όπως μας λέει άνθρωπος που έχει χρόνια στην τσιμεντοβιομηχανία, «λίγο μετά το 1992, όταν η εταιρεία πουλήθηκε από τους Έλληνες ιδιοκτήτες, τα οικονομικά ήταν χάλια. Είχε έρθει η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα. Κι όμως ακόμη και τη χρονιά εκείνη, αυξήσεις δόθηκαν». Η φετινή κρίση φαίνεται ότι έδωσε το καλύτερο πρόσχημα για να κοπούν οι εργατικές διεκδικήσεις. Όπως αναφέρει και στην ανακοίνωσή του το σωματείο, «η εταιρεία προσπαθεί εκμεταλλευόμενη την οικονομική κρίση να εκμηδενίσει τα κεκτημένα των εργαζομένων θεωρώντας τους εξιλαστήριο θύμα αυτή τη δύσκολη εποχή και ξεκινά από την αύξησή μας. Στο οργανόγραμμα της εταιρείας φαίνεται ότι δεν χωράει ο εργαζόμενος που τρώει το τσιμέντο αλλά μόνο αυτοί που οι μισθοί και τα μπόνους τους είναι ολόκληρη η αύξησή μας».

Το τσιμεντάδικο «Χάλυψ» απασχολεί σήμερα περίπου 160 εργαζόμενους. Όπως λέει στο Πριν ο Άρης Κουκούλης, πρόεδρος του Σωματείου Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων του εργοστασίου, «ο αριθμός των εργαζομένων στην παραγωγή συνεχώς μειώνεται. Αντί για μόνιμο προσωπικό η εργοδοσία θέλει να φέρνει εργολάβους. Το ιδανικό γι’ αυτή θα ήταν στο εργοστάσιο να παραμείνουν οι διευθυντές και οι εργολάβοι!». Το αίτημα να παραμείνουν αμείωτες οι μόνιμες θέσεις δεν είναι συντεχνιακό, αλλά όρος για την ασφάλεια των εργαζομένων. «Οι εργολάβοι έρχονται πρωί και βγαίνουν μετά από 20 ώρες συνεχούς δουλειάς», μας λέει εργάτης του Χάλυβα. Τα συνεργεία που έχουν υποκαταστήσει πλέον μόνιμες θέσεις, αποτελούνται από ανειδίκευτους μετανάστες εργάτες, που δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο ώρες ατελείωτες. «Πολλές είναι οι φορές που χάρη σε παρέμβαση συναδέλφων έχουμε γλιτώσει ατυχήματα με τους εργάτες των εργολάβων», λέει ο γραμματέας του Σωματείου Νίκος Πετράκης, τονίζοντας ότι όταν πρόκειται για τους μετανάστες των εργολάβων, τα στάνταρ μέτρα υγιεινής και ασφάλειας του εργοστασίου δεν ισχύουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα αιτήματα υιοθετεί ένα σωματείο ακηδεμόνευτο από την εργοδοσία και τη γραφειοκρατία. «Τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα και η ΓΣΕΕ δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων», λέει ο πρόεδρος του σωματείου. «Η μάχη μπορεί να δοθεί μόνο από τα πρωτοβάθμια σωματεία», συμπληρώνει. Όλες οι αποφάσεις του σωματείου παίρνονται με γενικές συνελεύσεις. Την προηγούμενη Δευτέρα 18/10 στη γενική συνέλευση 74 ήταν τα «υπέρ» στην απεργία και 10 μόλις τα «κατά». Η συμμετοχή στην απεργία 100%. Την Τρίτη ήδη ο φούρνος ήταν παγωμένος και η παραγωγή είχε σταματήσει, σε μια περίοδο μάλιστα, μετά την απεργία των φορτηγατζήδων, που οι εργασίες ήταν εντατικές. Την Παρασκευή 22/10 η απεργία ανεστάλη για να γίνουν διαπραγματεύσεις.