Την «επιλεκτική χρεοκοπία» των εργαζομένων, του λαού και της χώρας επέλεξαν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να σώσουν τις τράπεζές τους από τα «τοξικά» ομόλογα του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά και από την πλήρη αποτυχία των τεσσάρων μνημονίων. Παράλληλα παίρνει σάρκα και οστά η ιταμή απαίτηση του Βερολίνου να τεθούν οι δημόσιες επιχειρήσεις, τα ακίνητα και η γη της χώρας σε καθεστώς «ενυπόθηκης εγγύησης», ώστε να κατασχεθούν υπέρ των πιστωτών μόλις βάλουν τη χώρα σε «συντεταγμένη χρεοκοπία» το 2013! Τα ανδρείκελα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ενώ υποτάσσονται άβουλα σε Βερολίνο και Ουάσινγκτον, θέλουν να επιβάλουν «στρατιωτική πειθαρχία» στο λαό, όπως απαίτησε στη Βουλή ο B. Βενιζέλος, επιβεβαιώνοντας το παρατσούκλι… Μπενίτο. Για να διασκεδάσουν τις αλγεινές εντυπώσεις περί «οικονομικής δικτατορίας στην Ελλάδα», όπως έγραφε η γαλλική Λιμπερασιόν, ο Παπανδρέου σκαρφίζεται αποπροσανατολιστικά δημοψηφίσματα, με γελοία αλλά επικίνδυνα ερωτήματα. Στόχος, να υποκλέψει τη λαϊκή συναίνεση στη βάρβαρη πολιτική του και να σωθεί με τη λαϊκή έγκριση.
«Όχι στα δημοψηφίσματα - καρικατούρα» και «κάτω η χούντα κυβέρνησης και τρόικας» πρέπει να πει ο λαός, απορρίπτοντας την «επιλεκτική χρεοκοπία», με την απαίτηση για άμεση παύση πληρωμών προς τους πιστωτές και διαγραφή του χρέους για να σωθούν οι εργαζόμενοι. Το σύνθημα «δεν πουλάμε» τη δημόσια περιουσία, αλλά εθνικοποιούμε τις τράπεζες και κάθε στρατηγικής σημασίας επιχείρηση, πρέπει να δυναμώσει, απέναντι και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, που εμφανίζεται ως διάδοχη λύση με την ίδια και χειρότερη πολιτική. «Έξω από το ευρώ και την ΕΕ» πρέπει να απαιτήσουμε, γιατί αλλιώς μας περιμένει πλήρης οικονομική κατοχή.
Μπροστά σε μια νέα φάση της διεθνούς οικονομικής ύφεσης, που οδηγεί ακόμη και σε δεύτερη κρίση, μετά την αποτυχία όλων των μέτρων υπέρ των τραπεζών και του κεφαλαίου, το εργατικό και λαϊκό κίνημα καλείται να επιλέξει: Ή μαζική εξαθλίωση ή αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Ταυτόχρονα, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η προβολή της μοναδικής διεξόδου από τις καπιταλιστικές κρίσεις: Eνός νέου γύρου επαναστάσεων για τον κομμουνισμό της εποχής μας. Σε αυτή την κατεύθυνση καλεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ με απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής του.
