Του Δημήτρη Δεσύλλα
Η βαθειά κρίση, αναξιοπιστία, απονομιμοποίηση και χρεοκοπία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και γενικότερα του αστικού πολιτικού συστήματος είναι δεδομένη. Η δικαιολογημένη και διευρυμένη οργή και αγανάκτηση των εργαζομένων, της νεολαίας, του λαϊκού κόσμου, δεν αξίζει να καθηλώνεται σε αδιέξοδες ή και αντιπολιτικές πρακτικές. Δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε εκλογίστικες διαχειριστικές λογικές. Αντίθετα, σήμερα είναι αναγκαίο, δυνατό και ρεαλιστικό να ανυψωθεί, σε μαζικό πολιτικό αγώνα για ανατροπή. Να μετασχηματιστεί σε μαζική πολιτική πάλη για την ανατροπή του «Μνημονίου διαρκείας», του «Μεσοπρόθεσμου», της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής (ΝΔ, συγκυβερνήσεις κ.ά.). Ανατροπή από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής επανάστασης και στην προοπτική της εργατικής εξουσίας - εργατικής δημοκρατίας.
Μαζί με τους γνωστούς, πλατειά κατανοητούς, πολιτικούς στόχους (άμεση παύση πληρωμών, διαγραφή του ληστρικού χρέους, κρατικοποίηση τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, έξοδος από ευρώ και ΕΕ κ.ά.) τον ανατρεπτικό πολιτικό αγώνα τον διευκολύνουν και προωθούν και ορισμένοι, πολιτικοί στόχοι όπως είναι:
Πρώτο: Παραδειγματική τιμωρία, κατάσχεση κλεμμένων και δήμευση των περιουσιών, όλων όσοι συνέβαλαν στην αρπαγή και διασπάθιση του δημοσίου πλούτου (πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, κρατικοί υπάλληλοι, κομματικά στελέχη, επιχειρηματίες κ.ά.).
Δεύτερο: Κατάργηση του νόμου περί ανευθυνότητας - «ευθύνης υπουργών», που εξασφαλίζει την προκλητική ατιμωρησία τους, τους αποθρασύνει, διαιωνίζει και πολλαπλασιάζει τις ρεμούλες και τα σκάνδαλα (υπόθεση Zίμενς, κ.ά.).
Τρίτο: Κατάργηση της ασυλίας των βουλευτών για όλα τα αδικήματα που είναι άσχετα με την άσκηση των καθηκόντων τους. Εκλογή και όχι ορισμός των δικαστών.
Τέταρτο: Άμεση κατάργηση σε όλα τα προνόμια των βουλευτών. Διάφορες ατέλειες, πολλαπλά επιδόματα για οργάνωση γραφείου, επιστημονικούς συνεργάτες και συμμετοχές σε διάφορες επιτροπές, έξοδα παράστασης και κίνησης, ειδικές υλικές παροχές όπως είναι αυτοκίνητα, αποσπασμένοι και επιδοτημένοι δημόσιοι υπάλληλοι, αστυνομικοί συνοδοί κ.ά. Στην πράξη όλα αυτά τριπλασιάζουν τον μισθό τους (από 7.000 σε πάνω από 20.000 ευρώ το μήνα)! Να διατηρηθεί μόνο το προνόμιο της ψήφου κατά συνείδηση, αντί για ψήφο με αρχηγική ή κομματική εντολή (άρθρο 60, παράγραφος 1 του Συντάγματος).
Πέμπτο: Κατάργηση του βουλευτικού μισθού και της βουλευτικής σύνταξης (το ίδιο για ευρωβουλευτές, περιφερειάρχες και αντιπεριφερειάρχες, δημάρχους και αντιδημάρχους). Η βουλευτική θητεία να προσμετράται στα ασφαλιστικά και συντάξιμα χρόνια από άλλη εργασία. Ημερήσια αποζημίωση (όχι μισθός) στους βουλευτές, ίση με 100 ευρώ και 1 ένσημο στο ΙΚΑ και μόνο για όσες μέρες αποδεδειγμένα απασχολούνται στις εργασίες της Βουλής. Έτσι ώστε το βουλευτικό αξίωμα, από προνόμιο, «κληρονομικό δικαίωμα», αναπαραγωγή της οικογενειοκρατίας, μέσο πλουτισμού και αργομισθίας, αλλά και έμμεση - πρόσθετη κρατική χρηματοδότηση στα κόμματα, να μετατραπεί σε λειτούργημα και προσφορά, σε όφελος των εργαζομένων.
Έκτο: Κατάργηση της τακτικής επιδότησης των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό (70 εκατ. ευρώ το χρόνο). Επιδότηση που είναι βασικός μοχλός εξάρτησής τους από το κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση, μοχλός συναίνεσης και έμπρακτης ακύρωσης του προγράμματος και της πολιτικής τους. Οικονομική στήριξή τους αποκλειστικά από τα μέλη και τους οπαδούς τους. Απαγόρευση κάθε «επιχειρηματικής χορηγίας» σε κόμματα, βουλευτές, υποψήφιους εκλογών.
Έβδομο: Κατάργηση της πρόσθετης - εκλογικής επιδότησης των κομμάτων τη χρονιά των εκλογών (30 εκατ. ευρώ). Αντικατάστασή της από υποχρεωτικό και δεσμευτικό δωρεάν πολιτικό χρόνο προβολής όλων των προγραμμάτων, ιδεών και απόψεων, ισότιμο για όλα τα κόμματα, μεγάλα και μικρά, σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, κρατικά και ιδιωτικά.
Όγδοο: Να καταργηθούν όλα τα εκλογικά παράβολα (σε βουλευτικές εκλογές, ευρωεκλογές, περιφερειακές, δημοτικές) γιατί εμποδίζουν - απαγορεύουν στον άνεργο, στο νεολαίο, στον εργάτη, στο φτωχό αγρότη, να βάλει υποψηφιότητα και να ασχοληθεί με την πολιτική. Να αναλάβει το κράτος το τύπωμα των ψηφοδελτίων όλων των κομμάτων (π.χ. στο Εθνικό Τυπογραφείο) καθώς και τη μεταφορά τους στα εκλογικά τμήματα.
Ένατο: Ισότητα - ισοτιμία της λαϊκής ψήφου με πάγιο εκλογικό σύστημα την Απλή Αναλογική. Αύξηση και όχι μείωση στον αριθμό των βουλευτών (όχι των βολευτών), για να υπάρχουν περισσότερα κόμματα στη Βουλή, για γνησιότερη καταγραφή και αποτύπωση όλων των πολιτικών ρευμάτων και αντιλήψεων που υπάρχουν στην κοινωνία, για πραγματική αντιπαράθεση και διάδοση των πολιτικών προγραμμάτων και ιδεών.
Δέκατο: Άμεση εκλογή βουλευτών από τους χώρους εργασίας και σπουδών και από τους Δήμους, με δυνατότητα ανάκλησής τους ανά πάσα στιγμή.
Η διεκδίκηση αυτών των άμεσων πολιτικών στόχων από το μαζικό λαϊκό κίνημα και την αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά είναι πολλαπλά χρήσιμη. Επικοινωνεί καλύτερα με και μετασχηματίζει βαθύτερα και ποιοτικά τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Προωθεί το συνολικό ανατρεπτικό πολιτικό αγώνα. Απαντά συγκεκριμένα και πρακτικά και στην επερχόμενη παραπλανητική εκστρατεία - φαρσοκωμωδία του κυβερνητικού «δημοψηφίσματος».
