Mέσα σε 48 ώρες, την Τρίτη και Τετάρτη 28 και 29 Φεβρουαρίου,
η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ του δοτού πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου, κατάργησε το
εργατικό δίκαιο και τις κατακτήσεις ενός αιώνα.
Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που εγκρίθηκε από το
Υπουργικό Συμβούλιο, την περασμένη Τρίτη, χωρίς ούτε καν την τυπική έγκριση της
Βουλής, η κυβέρνηση κατάργησε τις συλλογικές συμβάσεις και μαζί με αυτές μια
ουσιαστική και συνταγματικά κατοχυρωμένη πλευρά της τυπικής αστικής
δημοκρατίας, τις νομικά «ελεύθερες» διαπραγματεύσεις των «κοινωνικών εταίρων».
Η πράξη, αυτή ανοίγει μια ειδική περίοδο στην οικονομική και
πολιτική ταξική πάλη, που πρέπει και θα σφραγιστεί αντικειμενικά από το διπλό
αγώνα για επιβολή συλλογικών συμβάσεων σε κάθε επίπεδο με ταυτόχρονη διεκδίκηση
αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις.
του Κώστα Μάρκου
Με απαίτηση για αυξήσεις στους μισθούς που
να παίρνουν πίσω όλα τα κλεμμένα της τριετίας και να διεκδικούν, ταυτόχρονα,
ένα εργατικό εισόδημα που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες, πάνω από το
επίπεδο της παραγωγικότητας της εργασίας και σε βάρος των κερδών του κεφαλαίου.
Η αντίθετη λογική, «συμβάσεις κι ό,τι να ’ναι», «συμβάσεις έστω και με
μειώσεις», αφαιρεί από τη νομική μορφή το περιεχόμενό της, που είναι η μείωση
της εκμετάλλευσης. Αυτή η κατεύθυνση, με την οποία κινήθηκαν οι ηγετικές
δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ (και όχι μόνο) σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ αλλά και σε άλλα
συνδικάτα, οδήγησε στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος, με αποκορύφωμα να
παραλύσει κάθε άμεση αντίδραση των συμβιβαστικών συνδικάτων μπροστά στο
κυβερνητικό πραξικόπημα. «Φύλλο και φτερό» έγινε η συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ, τον
Ιανουάριο, με την οποία ο Παναγόπουλος καμωνόταν πως θα αντιμετωπίσει την
τρόικα και την κυβέρνηση. Όπως είδαμε, δεν βγήκαν οι βιομήχανοι στο δρόμο για
να μην περάσουν τα μέτρα…
Στο «περίμενε» άφησε και ο Σαμαράς τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, που
προ μηνός διαβεβαίωνε πως η ΝΔ δεν θα δεχτεί μειώσεις στο βασικό μισθό.
Με την Πράξη Nομοθετικού Περιεχομένου καταργείται η Εθνική
Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Μειώνονται όλοι οι μισθοί που προβλέπονται
από αυτή κατά 22% γενικά και για τους νέους μέχρι 25 ετών, κατά 32%. Έτσι,
αναδρομικά από τις 14 Φεβρουαρίου, ο κατώτερος μισθός πέφτει στα 586 ευρώ
μεικτά, από 751 ευρώ και στους νέους στα 511 ευρώ μεικτά. Ταυτόχρονα,
καταργούνται όλες οι ισχύουσες συλλογικές κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές
συμβάσεις και προβλέπεται ότι εάν δεν επέλθει συμφωνία μεταξύ εργαζομένων και
εργοδοτών μέχρι τις αρχές Μαΐου, οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται με το βασικό
μισθό συν τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας,
εφόσον όμως αυτά προβλέπονται από τη συγκεκριμένη συλλογική σύμβαση.
Κι αυτά είναι μόνο η αρχή. Διότι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος
για ατομικές συμβάσεις με ακόμη χειρότερους όρους και στο έλεος των δεσποτικών
διαθέσεων κάθε εργοδότη. Μάλιστα, η ισχύς των επιχειρηματιών κατοχυρώθηκε με
την αδυναμία μονομερούς προσφυγής των συνδικάτων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και
Διαιτησίας.
Παράλληλα, με το άρθρο 5 της Πράξης Nομοθετικού Περιεχομένου
καταργούνται νόμοι και συμφωνίες «που υποκρύπτουν μονιμότητα ή ρήτρες
μονιμότητας» και επιτρέπεται, πλέον, η απόλυση εργαζομένων από επιχειρήσεις του
ευρύτερου δημόσιου τομέα, τις πρώην ΔΕΚΟ και τις τράπεζες.
Όλα τα παραπάνω συνιστούν μόνο το πρώτο βήμα, δεδομένου ότι
τον Ιούνιο θα έρθουν και νέες περικοπές, με αναδρομική ισχύ, όπως δήλωσε ο
κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής.
Από την άλλη πλευρά, την περασμένη Τρίτη και πάλι με τη
διαδικασία του κατεπείγοντος, ψηφίστηκε από 202 βουλευτές ο πρώτος εφαρμοστικός
νόμος του δεύτερου Mνημονίου, που επιβάλλει: Περικοπές στις κύριες συντάξεις
όλων των ταμείων κατά 12% για το ποσό που υπερβαίνει τα 1.300 ευρώ. Περικοπές
στις επικουρικές συντάξεις από 10% έως 20%. Κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής
Κατοικίας και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας. Μείωση των κρατικών δαπανών για
κοινωνικές παροχές. Άνοιγμα 20 «κλειστών» επαγγελμάτων.
Την επόμενη ημέρα, την Τετάρτη, ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της
Βουλής ο εφαρμοστικός νόμος του υπουργείου Υγείας (βλ. σελ. 12-13) που
περιλαμβάνει: Ενοποίηση όλων των επικουρικών ταμείων σε ένα. Δραστικές
περικοπές στις φαρμακευτικές δαπάνες. Κατάργηση δημόσιων μονάδων υγείας.
Κατάργηση επιδομάτων των πολύτεκνων, με τη θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων.
Απελευθέρωση ωραρίου των φαρμακείων. Επέκταση της λειτουργίας των δουλεμπορικών
«γραφείων ευρέσεως εργασίας».
Ιδιαίτερα κανιβαλική είναι η απόφαση του υπουργού Εργασίας
για μείωση του επιδόματος ανεργίας. Οι διαβεβαιώσεις για μη αναλογική με τους
μισθούς μείωση πήγαν «περίπατο» μόλις η τρόικα βρυχήθηκε και το επίδομα
ανεργίας μειώθηκε κατά 22%, από τα 461,50 ευρώ στα 360 ευρώ, δηλαδή σε 12 ευρώ
ημερησίως, όπως μειώνονται και όλα τα άλλα επιδόματα που χορηγεί ο ΟΑΕΔ.
Λογικό, διότι «είναι πολλά τα λεφτά» που πρέπει να πάνε στο Μινώταυρο των
τοκοχρεολυσίων: Η περικοπή των επιδομάτων κατά 22% σημαίνει «εξοικονόμηση» για
την αποπληρωμή των πιστωτών της τάξης περίπου των 500 ευρώ ετησίως, αν
υπολογίσουμε ότι το συνολικό κονδύλι του ΟΑΕΔ για το 2012 προβλεπόταν να είναι
2,37 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ήρθε η ώρα για ένα νέο, μετωπικό και συντονισμένο ταξικό
εργατικό κίνημα σε περιεχόμενο, δομές οργάνωσης και μορφές πάλης, που θα
αναγεννηθεί αναγκαστικά σε ρήξη και σύγκρουση με τον κυβερνητικό, εργοδοτικό συνδικαλισμό
των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και των συμβιβασμένων συνδικάτων. Που θα συνδυάσει με νέο
τρόπο, κάτω από την κατανόηση των καινούριων συνθηκών, τον αντικαπιταλιστικό
οικονομικό αγώνα με την αγωνιστική ταξική ενότητα και τον οικονομικό αγώνα με
την αντικαπιταλιστική πολιτική πάλη για την ανατροπή της επίθεσης. Όλες οι
δυνάμεις της Αριστεράς θα κριθούν πρώτα από όλα σε αυτό το πεδίο. Διαφορετικά,
περιστατικά τυφλής βίας και απόγνωσης, όπως αυτό στο εργοστάσιο της Κομοτηνής,
θα γενικευθούν. Η ιστορική αυτή μάχη, που ξεκινά από αύριο, θα κρίνει το μέλλον
μιας ολόκληρης γενιάς, αλλά και την ίδια την επαναστατική προοπτική του
εργατικού και λαϊκού κινήματος.
