Δίκτυο Σπάρτακος
Η τελευταία σειρά στο ΚΕΝ Θήβας κόντευε να ορκιστεί
χωρίς να εμβολιαστεί και επί της ουσίας ο εμβολιασμός έγινε μετά από τη μαζική
αντίδραση των φαντάρων του στρατοπέδου. Το ίδιο σκηνικό και στις ειδικές
δυνάμεις της Ρεντίνας, οπου μέχρι τις καταγγελίες των φαντάρων, υπήρχε σχεδόν
παντελής έλλειψη φαρμάκων ακόμη και Nτεπόν. Και αν αυτά φαίνονται «μικρά», η
χρήση μολυσμένου με αρσενικό νερού από τους φαντάρους του στρατοπέδου της
αεροπορίας στρατού στο Στεφανοβίκιο του Βόλου, αποτελεί σκάνδαλο με ευρύτερες
κοινωνικές προεκτάσεις. Η θέση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ήταν δε τόσο
τραγικά γελοία, που μερικές μέρες μετά την ανάρτηση της προφανώς εφησυχαστικής
και διευθετικού τύπου ανακοίνωσής του στο επίσημο ιστολόγιό του, την απέσυρε ως
εκ θαύματος. Το αποκορύφωμα δε της πολιτικής των περικοπών που λαμβάνει το
πρόσωπο της αδιαφορίας, ήταν και ο αιφνίδιος θάνατος προ λίγων ημερών του
νεαρού φαντάρου που υπηρετούσε στο 505 τάγμα πεζοναυτών στο στρατόπεδο
Γεωργούλα του Βόλου, που προφανώς δεν ήταν τυχαία.
Είναι προφανές πως εδώ υπάρχει μια κοινωνική
εξίσωση. Όταν η εργαζόμενη πλειοψηφία θα ζει διαρκώς στα όρια της φτώχειας, της
εξαθλίωσης και της πείνας, όταν η βίαια υποβάθμιση της ζωής της νεολαίας
γίνεται δόγμα διάσωσης του καπιταλισμού και της κερδοφορίας του, αυτό δεν
μπορεί να μη διαπερνά και βέβαια στην πιο σκληρή του έκφραση έναν κατεξοχήν
μηχανισμό εμπέδωσης και επιβολής της κυρίαρχης πολιτικής, όπως είναι ο στρατός.
Και για να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα κατάματα, πρέπει να δούμε πως επί
της ουσίας, αυτή τη στιγμή ο στρατός και κατ’ επέκταση το κράτος μας ζητά να
γίνουμε δύο φορές δούλοι πηγαίνοντας να «υπηρετήσουμε» κάτω από τέτοιες
συνθήκες, γινόμενοι δυνητικά δύναμη καταστολής του μαχόμενου λαού, καθώς και
ιδεολογικός και όχι μόνο φορέας τόσο των δογμάτων «εθνικής ενότητας» και
«σωτηρίας», όσο και των πιο επιθετικών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών του
ελληνικού καπιταλισμού. Και όλα αυτά μια περίοδο που αποτελεί πραγματικό
πρόβλημα επιβίωσης η θητεία για έναν άνεργο, επισφαλώς εργαζόμενο και νέο της
εργασιακής περιπλάνησης. Κι αυτό αποτυπώνεται ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο
γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας δεν περνά καν ως «περιοδεύων»,
αδυνατώντας να ζήσει ένα χρόνο επί της ουσίας χωρίς χρήματα.
Σε μια περίοδο όμως κοινωνικού αναβρασμού και μιας
άδηλης κοινωνικής εξέγερσης, δεν θα μπορούσε να διαπερνά το στρατό μόνο το
ρεύμα των από πάνω και του μαύρου κοινωνικού μεσαίωνα. Οι αντιστάσεις και οι
κατακτήσεις ακόμη και μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο αναπτύσσονται και
φουντώνουν, ανοίγοντας και νέους δρόμους. Καθημερινά οι φαντάροι δίνουν νέες
μάχες, ζητώντας πολλές φορές να δημοσιεύσουν καταγγελίες ακόμη και επώνυμες.
Πέραν όμως αυτού, ίσως για πρώτη φορά με τέτοιο τρόπο αναπτύσσεται μια
προσπάθεια κοινής δράσης και πραγματικής μάχης από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και
του ΚΚΕ. Eπιστολή που κοινοποίησε πριν μερικές εβδομάδες το ΠΑΜΕ στον υπουργό
Εθνικής Άμυνας αλλά και στο διοικητή της στρατιωτικής μονάδας στο Άργος
Ορεστικό, ανέδειξε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι φαντάροι με
τη θέρμανση στους θαλάμους, καθώς το ΓΕΣ έχει προχωρήσει σε περικοπές στο
συσσίτιο και στη θέρμανση.
Σε αυτές τις νέες άγριες αλλά και ελπιδοφόρες
συνθήκες της ταξικής πάλης, αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά η ανάγκη για
κίνημα μέσα κι έξω από το στρατό, για κίνημα που θα μπλοκάρει τους νέους
εξοπλισμούς, θα αποτρέψει τα σενάρια πολέμου, θα τσακίσει τα δόγματα της
«εθνικής ενότητας» και θα κατοχυρώσει δικαιώματα για τους στρατευμένους νέους,
για κίνημα που θα είναι το πολιτικό συνεχές του εργατικού κινήματος. Αυτό είναι
απαραίτητος όρος για να έρθουν νέες νίκες και στις δύο πλευρές. Αυτή η
πρωτόλεια κοινή δράση που αναπτύσεται δειλά τόσο με τις δυνάμεις του ΚΚΕ όσο
και με δυνάμεις της αυτονομίας πρέπει να εκφραστεί σε έναν αντιπολεμικό
συντονισμό που θα δίνει μόνιμα μάχες. Μάχες που θα κωδικοποιηθούν γύρω από το
ζήτημα του ελεύθερου συνδικαλισμού μέσα στο στρατό.
