Σε ορισμένες περιοχές της χώρας, ο χώρος εργασίας έχει
σχεδόν μετατραπεί σε πολεμικό μέτωπο, με απολυμένους υπαλλήλους να πυροβολούν
όλο και πιο συχνά συναδέλφους τους ή εργοδότες. Η ανθρωποκτονία σήμερα είναι το
τρίτο στη σειρά αίτιο θανάτου μέσα στο χώρο εργασίας», έγραφε ο Τζέρεμι Ρίφκιν
το 1995 (Το τέλος της εργασίας). Και αν αυτά συνέβαιναν προ κρίσης, στην ευημερούσα
Αμερική, κατανοεί κανείς σήμερα τι ανέμους έχουν σπείρει οι μνημονιακές
κυβερνήσεις στην Ελλάδα, τι θύελλες θα θερίσει η ελληνική κοινωνία. Τα
εγκλήματα ερωτικού «πάθους και τιμής» παραχωρούν τη θέση τους στις αυτοκτονίες
και στα εγκλήματα για τη χαμένη τιμή της εργασίας, για τη χαμένη τιμή και
αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
της Μαριάννας Τζιαντζή
Ο «ένοπλος άνεργος» της Κομοτηνής πήρε την κυνηγετική
καραμπίνα του, εισέβαλε στο εργοστάσιο απ’ όπου είχε απολυθεί, τραυμάτισε δύο,
κράτησε ομήρους άλλους τρεις. Στόχος της αστυνομίας και των ειδικών
διαπραγματευτών, έλεγαν οι ειδήσεις, είναι η εξουδετέρωση του ενόπλου «διά της
εξαντλήσεως» – όχι των πυρομαχικών του, αλλά της αντοχής του.
Εξαίρεση, μεμονωμένη περίπτωση, άτομο που όσο ήταν
υπάλληλος, «επεδείκνυε ασταθή, ανάρμοστη και ασταθή συμπεριφορά στο χώρο
εργασίας», σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας; Μόνο που οι «ειδικές
περιπτώσεις» δεν είναι και τόσο ειδικές, και ας εκφράζονται με ξεχωριστούς κάθε
φορά τρόπους.
«Ποιο είναι το αίτημά σας;» ρωτούν τον «ένοπλο άνεργο» οι
δημοσιογράφοι που συνομιλούν τηλεφωνικά μαζί του.
«Να με ξανακάνουν άνθρωπο, να ξαναγίνω άνθρωπος», απαντά.
Και, όπως εξηγεί, άνθρωπο δεν σε κάνει η δουλειά με 400 ευρώ το μήνα. «Εννιά
μήνες τώρα αισθάνομαι ζώο»...
Περίπου 15 λεπτά διαρκεί η συγκλονιστική τηλεφωνική
εξομολόγηση –και όχι παραλήρημα– αυτού του ανθρώπου που θέλει να ξαναγίνει
άνθρωπος, ένα ηχητικό τεκμήριο του σύγχρονου τρόμου και της αθλιότητας και το
οποίο ούτε ο καλύτερος θεατρικός συγγραφέας δεν θα μπορούσε να το συλλάβει. Και
το σκηνικό, ένα νεκροταφείο εργοστασίων, μια Βιομηχανική Ζώνη του λυκόφωτος...
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν. Το συμβάν «ομηρία στην Κομοτηνή»
έληξε με δύο ελαφρούς τραυματισμούς. Ένας άνθρωπος που ήδη ένιωθε τελειωμένος,
αποκτηνωμένος, νεκροζώντανος, έγινε δυο φορές τελειωμένος, όμως εκατοντάδες
χιλιάδες άνεργοι και απολυμένοι ακροβατούν στο τεντωμένο σχοινί της
αυτοκαταστροφής.
